Wiedźmińskie Opowieści. Wojna Krwi SUPERPRODUKCJA.rar
Download: Wiedźmińskie Opowieści. Wojna Krwi SUPERPRODUKCJA.rar
Pobierz1,05 GB
F_INFO
Format: mp3
kategoria: Fantastyka
czyta:zespół lektorów
czas trwania: 7h 55m
wielkość paczki rar: 1,1 GB
bit rate: 320 kbps
Kompresja: rar
F_OPIS
Twórcy gry Wiedźmin 3: Dziki Gon przedstawiają nową opowieść w uniwersum znanym z serii o Geralcie z Rivii.
Świat stoi na krawędzi. Konflikt pomiędzy potężnym Cesarstwem Nilfgaardu i dumnymi Królestwami Północy narasta. W obliczu wrogiej inwazji, Meve — zaprawiona w boju Królowa Lyrii i Rivii — zmuszona jest powrócić na wojenną ścieżkę, która poprowadzi ją ku zemście i zagładzie.
Komentarze:
Aby dodawać komentarze musisz się zalogować
Inne foldery z plikami do pobrania
-
☻ Jackie Chan -
1 -
amateur teen swallowing -
bankiet -
BARBÓRKA -
bułeczki -
chile -
ciasto sypane -
czekadełko -
czorcicho03692 -
Dekoraje stołu -
filipiny -
Heather Brooke -
indie -
jawa -
KARNAWAŁ -
Karty menu -
KKK -
KOLACJA -
KOMUNIA -
Kuchnia Niemiecka -
Kuchnia Polska -
Kuchnia Rosyjska -
Kuchnia Węgierska -
Kuchnia Włoska(2) -
Kuchnia Żydowska -
Malediwy -
obiad -
ormiańska -
OSTATKI -
paj -
PLACUSZKI -
pomysł na śniadanie -
PPP -
PRZYJĘCIA -
Przyjęcia Rachel Allen -
rogaliki -
russia -
sss -
stół szwedzki -
strucla -
strudel -
Surowa dieta Paula Nisona przepis na zdrowie -
syria -
TARTA -
tartaletki -
TATARSKA -
ucierane -
zimny bufet -
znane nago
Inne pliki do pobrania z tego chomika
Przejmujące wspomnienia dwunastu kobiet, które przeżyły piekło niemieckiego nazistowskiego obozu zagłady Auschwitz-Birkenau. Książka jest efektem rozmów autorki z każdą z bohaterek.
Leokadia Rowińska do obozu trafiła w trzecim miesiącu ciąży. Wspomina, jak okrutnie traktowane były kobiety oczekujące potomstwa. Ireneusz, bo takie imię nadała swojemu synkowi, stał się najmłodszą ofiarą Marszu Śmierci. Pochowała go w pudełku po makaronie.
Zofia Wareluk urodziła się w Auschwitz. Swoją smutną historię opowiada na podstawie wspomnień matki. Poród Zosi odbierała Stanisława Leszczyńska.
To tylko niektóre z historii, ale każda z nich zasługuje na pamięć.
Piękny zielony blask rozjaśnia noc kiedy deszcz odłamków komety przelatuje nad Ziemią. Wszyscy podziwiają świetlny fenomen. I wszyscy tracą wzrok. Ludzkość pogrąża się w mroku. Nieliczni, którzy widzą, stają się przewodnikami ociemniałych. I jedyną szansą na przetrwanie ludzi bezbronnych wobec krwiożerczych roślin, które opanowują planetę ślepców...
Gatunek: Sci fi
15 lipca 1679 r. ksiądz de Kerkabon przechadza się ze swoją siostrą nad brzegiem morza, wspominając smutny los ich brata i bratowej, którzy w 1669 r. wyjechali do Kanady (wtedy kolonii francuskiej) i od tego czasu zaginęli. W trakcie rozmowy widzą wpływający do zatoki niewielki angielski statek, z którego wysiada też młody (dwudziestoletni) człowiek, o prostych manierach, ale sprawiający sympatyczne wrażenie. Kiedy z zainteresowaniem dowiadują się od niego, że jest Huronem, Indianinem z Kanady, zapraszają go na plebanię na kolację. Nowym przybyszem są też zainteresowani inni członkowie socjety parafii: ksiądz de Saint-Yves z siostrą oraz delegat i poborca z żonami, którzy na wieść o przybyszu przychodzą na plebanię. Wszyscy należą do „śmietanki z całej parafii”. Kiedy zaczynają bezładnie zasypywać Hurona pytaniami, ten „łagodnie, ale stanowczo” zwraca im uwagę, że nie może odpowiadać wszystkim naraz. Następnie opowiada swoją historię. Huron nie wie, kto jest jego ojcem i matką. Pochodzi z Kanady, ale kiedyś w bitwie dostał się do angielskiej niewoli i dobrowolnie wyjechał do Anglii. Zapytany o nazwisko, Huron odpowiada, że zawsze nazywano go Prostaczkiem (franc. L’Ingénu), a to z powodu jego bezpośredniego sposobu bycia i rozmawiania: „Mówię po prostu, co myślę, tak jak robię wszystko, co chcę
15 lipca 1679 r. ksiądz de Kerkabon przechadza się ze swoją siostrą nad brzegiem morza, wspominając smutny los ich brata i bratowej, którzy w 1669 r. wyjechali do Kanady (wtedy kolonii francuskiej) i od tego czasu zaginęli. W trakcie rozmowy widzą wpływający do zatoki niewielki angielski statek, z którego wysiada też młody (dwudziestoletni) człowiek, o prostych manierach, ale sprawiający sympatyczne wrażenie. Kiedy z zainteresowaniem dowiadują się od niego, że jest Huronem, Indianinem z Kanady, zapraszają go na plebanię na kolację. Nowym przybyszem są też zainteresowani inni członkowie socjety parafii: ksiądz de Saint-Yves z siostrą oraz delegat i poborca z żonami, którzy na wieść o przybyszu przychodzą na plebanię. Wszyscy należą do „śmietanki z całej parafii”. Kiedy zaczynają bezładnie zasypywać Hurona pytaniami, ten „łagodnie, ale stanowczo” zwraca im uwagę, że nie może odpowiadać wszystkim naraz. Następnie opowiada swoją historię. Huron nie wie, kto jest jego ojcem i matką. Pochodzi z Kanady, ale kiedyś w bitwie dostał się do angielskiej niewoli i dobrowolnie wyjechał do Anglii. Zapytany o nazwisko, Huron odpowiada, że zawsze nazywano go Prostaczkiem (franc. L’Ingénu), a to z powodu jego bezpośredniego sposobu bycia i rozmawiania: „Mówię po prostu, co myślę, tak jak robię wszystko, co chcę