Agatha Christie - Radio.rar
Pobierz
-
●Gordon Ramsay - We własnej kuchni -
88888 -
ananas -
arbuz -
awokado -
banany -
brzoskwinie -
bułgarsaka -
CCC -
Chmielewska Joanna -
Chmielewska Joanna 2 -
Cobb salad -
cytrusowe grejpfrut -
cytrusy -
CZCZ -
figi -
granat -
grejpfrut -
gruszka -
Joanna Chmielewska -
jsbłka -
Julia i Jacques gotują w domu -
kartoflana -
KINGA PARUZEL -
kiwi -
liczi -
LITERATURA POLSKA - Chmielewska Joanna -
maliny -
mandarynki -
mango -
melon -
mieszana -
morele -
nektarynki -
niemiecka ziemniaczana -
ojciec ted -
orzechowe -
Pascal -
pomarańczy -
przepisy -
Przepisy Kulinarne itp -
Sałatka tabbouleh -
suszone -
szwabska -
śliwki -
Technicy-Magicy -
the boys -
truskawki -
winogronami -
z -kuchnia książki kucharskie (do 1939 roku)
Boże Narodzenie, Hawkins, 1984. Szeryf Hopper chce spędzić w spokoju pierwsze święta z Jedenastką, lecz jego adoptowana córka ma inne plany. Mimo protestów Hoppera, wyciąga z piwnicy pudło opisane „Nowy Jork” i zaczyna „przesłuchanie”. Jak to się stało, że Hopper wiele lat temu wyjechał z Hawkins? Co oznacza „Wietnam”? Dlaczego nigdy nie wspomina o Nowym Jorku?
I choć Hopper wolałby zmierzyć się ze stadem wściekłych demogorgonów niż mówić o swojej przeszłości, wie, że nie może dłużej zaprzeczać prawdzie. Tak zaczyna się opowieść o incydencie w Nowym Jorku ‒ ostatnim wielkim śledztwie, nim wszystko się zmieniło…
audiobook : Charlaine Harris - Martwy aż do zmroku Czyta: L.Breszka „Martwy aż do zmroku to intrygująca i przyprawiająca o dreszcz emocji powieść Charlaine Harris, a serial reżyseruje Alan Ball, zdobywca nagrody Emmy oraz Oscara za American Beauty i twórcy Sześciu stóp pod ziemią. Dzięki wynalezionej w japońskim laboratorium syntetycznej krwi oraz napojowi z jej ekstraktem o nazwie Tru: Blood, w ciągu zaledwie jednej nocy wampiry z legendarnych potworów przeistoczyły się w przykładnych obywateli. I chociaż ludzie nie figurują już w ich jadłospisie, społeczeństwo niepokoi się, co stanie się, gdy wampiry opuszczą mroczne kryjówki. Przywódcy religijni i polityczni na całym świecie wyrazili już na ten temat swoje zdanie i jedynie mieszkańcy Bon Temps, małego miasteczka w Luizjanie, nie mogą się zdecydować, co o tym naprawdę myśleć.
Kobiety to już nawet nie osobny rozdział w życiu Charlesa Bukowskiego - to cała książka, której pierwsze zdania brzmią: "Miałem pięćdziesiątkę na karku i od czterech lat nie byłem w łóżku z kobietą. Nie miałem żadnych przyjaciółek. Kobiety widywałem jedynie na ulicy lub w innych miejscach publicznych, lecz patrzyłem na nie bez pożądania, z poczuciem, że nic z tego nie będzie. Onanizowałem się regularnie, ale myśl o jakimkolwiek związku z kobietą - nawet nie opartym na seksie - była mi obca. "Po czym następuje blisko trzysta stron poświęconych głównie opisom zbliżeń z imponującą liczbą partnerek. Kobiety pociągały autora z siłą, która pozbawia mężczyzn nie tylko rozsądku, ale i instynktu samozachowawczego. Czasem uważał je za modliszki, przystawał jednak na każde ryzyko, byle tylko dokonać kolejnego podboju. Nawet czytelnicy, których mogłaby razić nadmierna dosadność opisów, nie rozstaną się z tą książką w połowie.
Czworo przestępców pragnie przejąć, a jakże, władzę nad światem. Wobec takiej perspektywy mordercy za nic sobie mają życie ludzkie. Ci, którzy stają im na drodze, giną od miecza, ognia i wojny.
Tu nic nie jest takie, jak się wydaje. Bohaterowie zmieniają tożsamość jak rękawiczki, uczestniczą w efektownych pościgach, zastawiają pomysłowe pułapki.
Czterech na jednego to.... znakomita okazja dla Herkulesa Poirot, by pokazać, co potrafi! Bond wiele by się nauczył...
Amerykański milioner Rufus Van Aldin ma tylko jedną słabość: swoją córkę Ruth. Ona natomiast ma aż dwie słabości: klejnoty i niebezpiecznych mężczyzn. Ojcowski prezent, rubin Serce Płomienia, nie przyniesie jej szczęścia...
Błękitnym Ekspresem podróżuje również Katarzyna Grey, która ostatnia widziała ofiarę przy życiu. Od jej zeznań Herkules Poirot zaczyna swoją pracę.
Kto zamordował córkę milionera? Gdzie jest Serce Płomienia? Komu odda serce Katarzyna Grey?
Na szczęście – jak sam mówi w powieści – „Papa Poirot zawsze śmieje się ostatni”.