straserg

Wojenny, Dramat historyczny, 30.01.2004

Rok 1942, Stalingrad. Grupa żołnierzy pod dowództwem porucznika Jaszyna toczy zacięte walki z niemieckimi siłami kierowanymi przez kapitana Karla Kleista. W trakcie walk ginie ukochana Jaszyna – strzelec wyborowy Alesa Mikulchik, a sam porucznik zostaje ciężko ranny. Po zakończeniu wojny Jaszyn zostaje komendantem niemieckiego miasteczka w Prusach Wschodnich. W starej fabryce trafia na szereg dokumentów dotyczących tajnej broni Nazistów. Wkrótce okazuję się, że nieopodal ukryte jest laboratorium, które ochrania grupa snajperów pod dowództwem Kleista. Nadarza się okazja do zemsty.

Wojenny, 19.05.2009

Język oryginalny: polski
Kategoria: Literatura piękna
Gatunek: biografia/autobiografia/pamiętnik
Forma: esej (szkic literacki)/zbiór esejów (szkiców)
Rok pierwszego wydania: 1976
Czyta: Andrzej Albrecht


Maximilien François Marie Isidore de Robespierre urodził sie 6 maja 1758 roku w bogatej rodzinie burżuazyjnej, wbrew mylącej formułce de przed nazwiskiem. Matka jego zmarła przy porodzie, ojciec odszedł. Na szczęście żyły ciotki i to one go wychowywały. Ciotki były osobami bardzo religijnymi i w takim duchu odebrał wychowanie. Uzyskał staranne wykształcenie, kończąc studia prawnicze. Po studiach i bezowocnych próbach prowadzenia praktyki adwokackiej w Paryżu wrócił do Arras, gdzie bardzo szybko został dobrym, wziętym adwokatem. Z zamiłowania filozof, od polityki się odżegnywał, ale do czasu, zostając w wyniku kampanii wyborczej przedstawicielem Stanu Trzeciego w Stanach Generalnych. I tak zaczęła się jego kariera polityczna. Był doskonałym mówcą. W Stanach Generalnych wygłaszał płomienne mowy przeciwko cenzusowi wyborczemu i bogactwu Kościoła. Te mowy przyniosły mu sławę. Dorosłe życie Robespierra przypadło na okres Rewolucji Francuskiej – 1789. W krótkim czasie stanął na czele radykalnego klubu jakobinów, którzy w 1793 roku po obaleniu rządów żyrondystów przejęli władzę. Powstał Komitet Ocalenia Publicznego z Robespierrem na czele. Według znawców najbardziej demokratyczną konstytucją czasów nowożytnych była właśnie konstytucja jakobińska. Robespierre był jej współautorem. Konstytucja ta jednak nigdy nie weszła w życie. Przyczyna tego tkwiła głównie w trwającej wojnie. Istotne jest też że Komitet Ocalenia Publicznego z Robespierrem na czele wyprowadził Francję z kryzysu. W odróżnieniu od innych polityków tego okresu , zwłaszcza Dantona, był kryształowo uczciwy, nazywano go nieprzekupnym. Ale sprawdziło się powiedzenie Dantona , że rewolucja zjada swoje dzieci. W lipcu 1794 roku Robespierre został oskarżony o spisek i bez sądu zgilotynowany w wyniku przewrotu 9 thermidora.