Matthew Gregory Lewis - Mnich.djvu

John Updike - Czarownice z Eastwick

W spokojnym miasteczku na Rhode Island, gdzie czas płynie leniwie, w atmosferze - zdawałoby się - sielanki, mieszkają trzy wyjątkowe kobiety: Alexandra, Jane i Sukie, po prostu czarownice. Ten mały sabat wiedzie dość ustabilizowane życie, w które nagle wkracza z impetem postać nie z tego świata - Darryl Van Horne. Miasteczko zaczyna drżeć w posadach, a codzienność trzech tytułowych bohaterek nabiera ognistych rumieńców. Ta powieść o nieprzemijającym uroku jest znakomitą satyrą na amerykańskie społeczeństwo doby wojny w Wietnamie.

Isaac Bashevis Singer - Gimpel Głupek

Polski przekład najlepszego zbioru opowiadań Singera. Autor wskrzesza w nim świat małych żydowskich miasteczek w Polsce, przywołuje ludzi, których sposób myślenia i postępowania wydaje się niemal egzotyczny. Dla nich świat duchów i demonów jest równie realny jak życie codzienne, a sprawy doczesne wiążą się nierozerwalnie z kwestiami duchowymi. Mistrzostwo Singera sprawia jednak, że jego bohaterowie są żywymi, autentycznymi postaciami. Ich dylematy czasem śmieszą, czasem wzruszają, ale zawsze przemawiają do wrażliwości czytelnika.

Ernest Hemingway - Pożegnanie z bronią

To pierwsza wielka powieść Hemingwaya - i pierwszy jego ogromny sukces literacki. Autor ukończył ją we wrześniu roku 1928, będąc już uznanym nowelistą i poetą. Ale jeszcze przez kilkanaście miesięcy cyzelował jej tekst z ogromną wnikliwością i starannością (zakończenie powieści przerabiał trzydziestokrotnie!) Pożegnanie z bronią tkwiło korzeniami we własnych doświadczeniach autora wyniesionych z parotygodniowej zaledwie służby przy Amerykańskim Czerwonym Krzyżu na froncie włosko-austriackim w końcowej fazie I wojny światowej. Tych frontowych doświadczeń nie zebrał więc pisarz w nadmiarze, toteż w wywiadach prasowych i w odczytach publicznych podbarwiał je młodzieńczą fantazją, a zdarzało się, że po prostu wyolbrzymiał. Natomiast w powieści, z dystansu dziesięciu intensywnie przeżytych lat, spojrzał na wojnę dojrzałym i wolnym od wszelkiej egzaltacji okiem, wykorzystał w swym utworze wszystko, czego się na wojnie dowiedział, co obejrzał i co zasłyszał od współtowarzyszy broni, tworząc jedno z klasycznych dzieł światowej literatury batalistycznej, a mówiąc ściślej - jej szczególnego nurtu, zwanego pacyfistycznym, odsłaniającego bezmyślne okrucieństwo i bezsensowny tragizm masowego uśmiercania ludzi. A zarazem "Pożegnanie z bronią" jest jedną z najpiękniejszych - i najsmutniejszych - powieści miłosnych literatury XX wieku; o tej wartości utworu Hemingwaya zadecydowała gorycz jego osobistych miłosnych dramatów, przetworzona przez jego niepospolity talent w dzieło sztuki pisarskiej najwyższej klasy. Dzieło żywe i przejmujące po z górą osiemdziesięciu latach od chwili powstania.

Raymond Chandler - Morderca w deszczu

Książka zawiera pięć opowiadań mistrza czarnego kryminału. Poza tytułowym są to: "Będę czekać", "Strzelanina u Cyrana", "Spokojne góry" i "Kobieta w jeziorze". Z wyjątkiem "Spokojnych gór" z 1941 r. powstały one w latach 30-tych i można je uznać za wprawki poprzedzające powieści Chandlera. "Kobieta w jeziorze" znalazła swoje rozwinięcie w powieści "Tajemnica jeziora", a "Morderca w deszczu" - w "Głębokim śnie". We wszystkich opowiadaniach występują prywatni detektywi, ale żaden nie nazywa się Philip Marlowe, choć nietrudno w nich rozpoznać jego pierwowzory. Narracja prowadzona jest czasem w pierwszej, czasem w trzeciej osobie, ale poza tymi szczegółami są tu wszystkie typowe cechy prozy Chandlera: realistyczny opis środowiska, wnikliwa charakterystyka postaci, żywy język nasycony "chandleryzmami", pesymistyczny wydźwięk opisanych historii.

Alistair MacLean - Goodbye Kalifornio!

Ziemia zadrżała rankiem dziewiątego lutego 1972 roku, dwadzieścia sekund przed godziną szóstą. Wstrząs nie zasługiwał właściwie na szczególną uwagę. Był podobny do tych, jakie wiele razy w roku odczuwają mieszkańcy Tokio i okolic. Zakołysały się wiszące lampy, z półek spadło parę stojących niepewnie przedmiotów, ale drżenie ziemi nie spowodowało poza tym żadnych widocznych skutków. Powtórny wstrząs, znacznie słabszy, nastąpił po dwudziestu sekundach. Poinformowano później, że były jeszcze cztery dalsze, ale o tak małej sile, iż zarejestrowały je tylko sejsmografy. W sumie wydarzenie to nie miało większego znaczenia, dla mnie jednak okazało się pamiętne, gdyż po raz pierwszy w życiu doświadczyłem trzęsienia ziemi. Człowiek doznaje nieprzyjemnego uczucia, gdy grunt usuwa mu się spod nóg.