Harmonia caelestis - Peter Esterhazy.epub
-
Alvtegen Karin -
Andruchowycz Sofija -
Auster Paul -
Bryson Bill -
Bryżko-Zapór Natalia -
Christensen Lars Saabye -
Elton Ben -
Emilios Solomou -
Fiałkowski Konrad -
Fischl Viktor -
Foryt Michał -
Fremantle Elizabeth -
Galbraith Robert -
Gordon Kim -
Grann David -
Günday Hakan -
Herrin Judith -
Herron Mick -
Izzo Jean-Claude -
Kalita Stanisław -
Kawaguchi Toshikazu -
Kotaro Isaka -
Kubiak Krzysztof -
Le Goff Jacques -
Lee Fonda -
Longworth M L -
Mailer Norman -
Majewski Piotr M -
McCann Colum -
McClellan Brian -
Montero Rosa -
Moshfegh Ottessa -
Obermeier Siegfried -
Ottlik Geza -
Parnow Jeremiej -
Perrin Valerie -
Potoroczyn Paweł -
Prochazkova_Iva -
Punke Michael -
Rankin Ian -
Robyn Young -
Rumiz Paolo -
Ruocchio Christopher -
Scarrow Simon -
Słomczyński Tomasz -
Swan Richard -
Szamałek Jakub -
Ulman Anatol -
Vance J D -
Vidal Agustin Sanchez
Péter Esterházy - Harmonia Caelestis
"Harmonia caelestis" to najbardziej znana powieść Pétera Esterházego, laureata wielu europejskich nagród literackich, między innymi Nagrody Pokojowej Niemieckich Księgarzy, potomka jednego z najznamienitszych rodów arystokratycznych. Opublikowana w roku 2000, stała się sensacją nie tylko na Węgrzech, ale w całej niemal Europie. Autor pracował nad nią dziewięć lat, gromadząc materiały. Pierwsza część powieści to zbiór anegdot, wypisków, obrazków z różnych epok, cytatów i parafraz ułożonych w intrygującą mozaikę refleksji i przypowieści. W drugiej części autor opowiada o historii swojej najbliższej rodziny, o życiu arystokracji węgierskiej w czasach komunizmu: o utracie majątku, wysiedleniu z Budapesztu na prowincję, biedzie, trudnościach w znalezieniu pracy, donosach, próbie zachowania godności i stylu. Nie jest to jednak typowa saga rodzinna ani powieść autobiograficzna, to opowieść zawikłana, wieloznaczna i pełna ironicznego humoru. Jak mówi sam autor: "Znajdzie się więc czytelnik, który czytając tę książkę jako kronikę, odkryje tysiące braków. Choć została stworzona z rzeczywistości, czytać ją należy jako powieść, i nie żądać od niej ani mniej, ani więcej, niż powieść może dać (wszystko)".