Drobne Cwaniaczki (2000) film.avi

Ray Winkler (Woody Allen) zmęczony ciągłym poszukiwaniem forsy. A tu latka lecą. Człowiek już by chętnie na emeryturkę poszedł, ale przez tyle lat nikt nie płacił składek na ubezpieczenie. Trzeba więc wymyśleć coś ekstra. Ray ma tylko jeden pomysł na to, jak szybko i niekoniecznie legalnie się wzbogacić- należy obrabować bank. Rayowi wpada w oko sąsiadujący z bankiem lokal. Jest pusty: kiedyś funkcjonowała tu knajpka, teraz miejsce aż samo się prosi, by je jakoś wykorzystać - oczywiście biznesowo. Ray opowiada o swym genialnym pomyśle żonie, Francis. Ta niestety nie podchodzi z entuzjazmem do całego projektu. Poza tym, co oni mieliby w tym lokalu robić, skoro na niczym się nie znają? Ray skarży się jednemu ze swoich wspólników, że Francis nie widzi sensu w całym przedsięwzięciu. Wspólnik, chrupiąc świeżo upieczone ciasteczko podpowiada, że skoro Francis piecze tak znakomite ciasteczka, dlaczego by nie otworzyć cukierni? Pomysł jest prosty, a więc genialny.Ray udaje się więc do urzędu w celu załatwienia wszelkich formalności. I tu pierwszy cios: lokal jest już wynajęty- na kwiaciarnię. Ray jest bliski załamania: byli już przecież tak blisko! Nie poddaje się jednak, tylko podstępem zdobywa adres nowego najemcy. Na szczęście jest to kobieta, więc Ray z bukietem kwiatów i desperacją udaje się na negocjacje. Drzwi otwiera mu jednak... mężczyzna. Co więcej- jego szkolny kolega. Panowie od razu znajdują wspólny język. Co prawda, jest to kolejna osoba do podziału łupów, ale bez lokalu i tak nie mieliby szans się nim podzielić. Po wielu dniach doprowadzania lokalu do porządku cukiernia rusza. Podczas gdy na górze Francis uwija się z pieczeniem i sprzedażą ciasteczek, na dole wre praca: panowie kopią tunel, dzięki któremu zamierzają dostać się do banku. Temperatura rośnie jednak nie tylko na dole- lotem błyskawicy rozchodzi się wieść, że w nowootwartej cukierni sprzedają wspaniałe ciasteczka. Popyt zaczyna przerastać podaż. Biedna Francis już nie nadąża z pieczeniem słodkości, które rozchodzą się jak... świeże bułeczki. Zdesperowana oświadcza, że musi przyjąć pomoc do pracy. Ray jest oczywiście przeciwny - boi się zdrady, a poza tym, to kolejna osoba do podziału łupów. Ale Francis jest uparta. Ostatecznie zatrudnia swoją niezbyt rozgarniętą kuzynkę, May. Oczywiście, nikt jej nie mówi, co naprawdę dzieje się w piwnicy. May wierzy, że jest tak, jak mówi Ray: w związku z dynamicznie rozwijającą się działalnością Winklerowie muszą rozbudować cukiernię, a że miejsce jest tylko pod ziemią.... Sława ciasteczek Francis rozeszła się już po całym mieście. Po wizycie reporterów telewizyjnych do cukierni ustawiają się kilometrowe kolejki. Teraz już nie wypada jeść innych ciastek, niż te od Francis. Niestety, okazuje się, że May ma zbyt długi język. Przypadkowo i zupełnie nieświadomie opowiada ona lokalnemu policjantowi o planowanej "rozbudowie" cukierni. Niestety, policjant jest bardziej rozgarnięty niż May i w chwili, kiedy czterej panowie przekopują się wreszcie na górę (pechowo jednak, zupełnie gdzie indziej niż planowali...) policjant łapie ich na gorącym uczynku.