Wodzirej Wodzirej.mp4

Grand Prix „Złote Grono” dla filmu oraz nagrody dla Feliksa Falka, Jerzego Stuhra i Edwarda Kłosińskiego na festiwalu w Łagowie w 1978 r. Złota Plakietka dla Jerzego Stuhra na MFF w Chicago w 1979 r. Jeden z najwybitniejszych filmów tzw. kina moralnego niepokoju, ukazuje mechanizm dążenia do kariery za wszelką cenę. Lutek Danielak jest konferansjerem pracującym w wojewódzkim oddziale Estrady. Prowadzi głównie imprezy dla dzieci i rencistów. Kiedy dowiaduje się, że z okazji otwarcia hotelu „Lux” ma się odbyć wielki bal, postanawia walczyć o jego prowadzenie. Tak duża impreza może zadecydować o całej jego karierze. Aby osiągnąć swój cel, Lutek nie przebiera w środkach, po kolei pozbywa się rywali. Pisze anonimy kompromitujące Sikorę, próbuje dotrzeć do starych akt sądowych Majera, przekupuje Myśliwca. Żyje na wysokich obrotach: obsługuje kolejne drobne imprezy, zapożycza się na wysoki procent u Lasoty, odstępuje swoją dziewczynę za talon na samochód, zdradza i niszczy najlepszego przyjaciela, Romka. W końcu osiąga swój cel, prowadzi wielki bal. Wodzirej jest szczęśliwy, zbiera komplementy i gratulacje. Nagle wśród gości pojawia się Romek i bije Lutka pięścią między oczy. Ten cios być może pozwoli zrozumieć Danielakowi, że wprawdzie odniósł sukces i zdobył popularność, ale utracił przyjaźń i ludzką godność.

Kraj pochodzenia, rok produkcji: Polska, 1977

Czas trwania: 105 minut

Reżyseria: Feliks Falk

Obsada:
Jerzy Stuhr – Lutek
Jerzy Kryszak – Rysiek
Michał Tarkowski – Romek