Piotr Semka - Za, a nawet przeciw.pdf

Autobiografia Verny van Schaik, najgłębiej nurkującej kobiety świata, której notowane w Księdze Rekordów Guinessa 221 metrów pozostaje nie pobite od 2004 r. Jednak nie rekord, ale droga, którą Verna przeszła zmagając się z własnymi słabościami i niedowierzaniem zmaskulizowanego środowiska nurków technicznych jest istotą tej opowieści. Jej środkiem jest studnia Boesmansgat, miejsce bicia trzech aktualnych rekordów świata i spotkania niezwykłych ludzi, którzy przez dekadę dzierżyli palmę pierwszeństwa w uznawanym za najniebezpieczniejszy sport świata, nurkowaniu jaskiniowym. Verna splata losy legend, towarzyszących jej w drodze do rekordu świata – Dave’a Shawa, tragicznie zmarłego przy próbie wyciągnięcia ciała Deona Dreyera z dna Boesmansgat i Nuno Gomesa, następcy legendarnego Shecka Exley’a i obecnego rekordzistę świata. Przy tym wszystkim pozostaje kobietą, wrażliwą i czułą na innych.

Stanisław Gustaw Jaster (1921–1943), pseudonim „Hel”, harcerz i żołnierz Armii Krajowej, więzień KL Auschwitz i kurier rotmistrza Witolda Pileckiego, ofiara domniemanej pomyłki Polskiego Państwa Podziemnego. Po wojnie oskarżany o zdradę ojczyzny i wydanie Niemcom oddziału Organizacji Specjalnych Akcji. Chociaż w historiografii „Hel” doczekał się swojego miejsca – dziś już bardziej chlubnego niż jeszcze pięć lat temu – to jednak wciąż wymyka się jednoznacznym ocenom. Autorka próbuje odpowiedzieć na wiele pytań związanych z tą postacią, której los nie jest nadal do końca wyjaśniony. Jaster w czasie okupacji służył wiernie państwu polskiemu, dokonał brawurowej ucieczki z KL Auschwitz, potem w szeregach elitarnej jednostki „Osa”-„Kosa 30” brał udział w wielu akcjach bojowych. W lipcu 1943 roku zaginął w tajemniczych okolicznościach. W latach siedemdziesiątych stał się przedmiotem ostrej nagonki – oskarżono go o zdradę kolegów z oddziału. Czy jednak zarzuty te były prawdziwe? Kto naprawdę doniósł na jego towarzyszy broni? Co się stało owego feralnego lipcowego dnia 1943 roku, kiedy ostatni raz widziano Staszka?

Niezwykła autobiografia, której tytuł Wybrałem wolność nabrał znaczenia symbolicznego, stając się mottem wszystkich uciekinierów ze Związku Radzieckiego i krajów demokracji ludowej.Wiktor Krawczenko (Victor Kravchenko), piastujący wysokie stanowiska w radzieckim przemyśle i aparacie państwowym, w czasie II wojny światowej wyjechał do Waszyngtonu, delegowany do Radzieckiej Komisji Zakupów, i tam w 1944 roku poprosił nieoczekiwanie o azyl. Wiadomość o tym znalazła się na pierwszych stronach wszystkich amerykańskich gazet. Dwa lata później opublikował swoje sensacyjne wspomnienia, nad którymi, jak pisze, pracował „miesiąc po miesiącu w ciężkiej atmosferze prześladowania i zagrożenia życia”. Książka stała się bestsellerem w Stanach Zjednoczonych, a także w Europie, gdzie przełożono ją na kilka języków. W 1966 roku Krawczenkę znaleziono martwego w jego mieszkaniu z raną po kuli w głowie. Według oficjalnej wersji popełnił samobójstwo.Wybrałem wolność jest pierwszym polskim przekładem wspomnień Wiktora Krawczenki.

Czarne plecy zgięte wpół w Białym Domu i idealnie prosty kręgosłup moralny kamerdynera stały się kanwą filmowej epopei Czarnej Ameryki. Na jego twórców ma spaść deszcz Oscarów, trafiających dotąd tylko w białe dłonie. Dziennikarz „Washington Post”, szukających pereł przed wyborami w 2008 roku, znajduje diament. Opublikowana na pierwszej stronie gazety historia segregacji rasowej opowiedziana przez leciwego Eugene’a Allena, który ponad trzy dekady służył ośmiu prezydentom, porusza sumienie Ameryki. Jednym uchem słyszał najważniejsze rozmowy świata, drugim- krzyk swoich braci wołających o prawa obywatelskie. Tę dramatyczną postać Forest Whitaker zagrał, zdaniem krytyków, fenomenalnie. A z obsadzoną w roli filmowej Oprah Winfrey stworzył duet, jakiego dawno nie oglądaliśmy w kinie. Sukces filmu to zasługa talentu i determinacji reżysera Lee Danielsa, by opowiedzieć tę mądrą i wzruszającą historię.

Książka opowiada o kilkunastu latach życia Tadeusza Łomnickiego, jednego z najwybitniejszych polskich aktorów ( a według plebiscytu tygodnika ''Polityka'' - największego naszego aktora XX wieku), o jego pasji, miłości i śmierci, widzianych oczyma osoby mu najbliższej - jego żony. To książka poruszająca i wzruszająca - świadectwo trudnej, tragicznie zakończonej miłości dwojga wybitnych ludzi, jest jednak także śmiałym odsłonięciem prawdy o polskim środowisku teatralnym - tak śmiałym, że kiedy się ukazała wywołała skandal.