Dokumenty

Gdy w 1946 roku w Filadelfii w niektórych domach nagle spadło napięcie, ponieważ po wieloletnich przygotowaniach w pobliskim laboratorium uniwersyteckim uruchomiono wreszcie pierwszy komputer, ENIAC, badacze wpadli w euforię. Mimo że monstrum to zajmowało powierzchnię 140 metrów kwadratowych i ważyło 30 ton, nic nie było w stanie zmącić radości jego twórców. Bądź co bądź mózg elektronowy potrafił wykonać pięć tysięcy operacji dodawania na sekundę, co w owych czasach było prędkością wprost niewyobrażalną...
„Opracowując ENIAC zdobyto doświadczenia, które pozwolą w przyszłości konstruować mniejsze i prostsze maszyny", napisał w dzienniku „Prisma" zachwycony Paul Bellac, kontynuując równie entuzjastycznym tonem: .,Ale nigdy nie uda się zbudować elektronicznych maszyn liczących, które byłyby szybsze od ENIAC-a". Po pięćdziesięciu latach kwitujemy te historyczne słowa pobłażliwym uśmieszkiem.

Wiek XX - rewolucyjny w dziedzinie nauki i techniki - przynosi co chwila odkrycia, burzące niejeden utarty pewnik. Oficjalna nauka niechętnie przyjmuje prawdy zaprzeczające skostniałym poglądom. Bürgin opisuje historie słynnych odkryć i wynalazków, które zostały uznane dopiero po wielu latach, kiedy ich autorzy umarli już, nierzadko w nędzy i upokorzeniu.

Ian Fleming, pisząc powieść „Moonraker”, nie opierał się wyłącznie na swojej wyobraźni. W 1945 roku brał udział w tworzeniu T-Force, tajnej brytyjskiej jednostki, którą pchnięto do śmiertelnego wyścigu o tajemnice nazistów. Należeli do niej żołnierze piechoty, z których wielu dopiero dochodziło do siebie po ciężkich doświadczeniach dnia D, żołnierze wojsk inżynieryjnych, saperzy, komandosi piechoty morskiej oraz zespoły specjalistów i naukowców.

Gnając na złamanie karku, często wkraczali w miejsca, do których jeszcze nie dotarły alianckie wojska. Odkrywali podziemne fabryki i ośrodki badań jądrowych. W zaledwie pięciuset ludzi z kilkoma dżipami zajęli Kilonię, w której znajdowało się dwanaście tysięcy uzbrojonych Niemców – aby zdobyć nazistowskie zakłady budowy okrętów podwodnych. Akcja ta mogła grozić zerwaniem zawartego z Niemcami zawieszenia broni. Po wojnie pomagali w przemycaniu niemieckich naukowców ze strefy rosyjskiej na Zachód.

Sean Longden, mając dostęp do nieupublicznianych wcześniej dokumentów i kluczowych postaci ówczesnych wydarzeń, jako pierwszy opowiedział światu historię T-Force. Chwilami trzeba przerwać lekturę i przypomnieć sobie, że czyta się książkę historyczną, a nie przygody agenta 007.

Ian Fleming, pisząc powieść „Moonraker”, nie opierał się wyłącznie na swojej wyobraźni. W 1945 roku brał udział w tworzeniu T-Force, tajnej brytyjskiej jednostki, którą pchnięto do śmiertelnego wyścigu o tajemnice nazistów. Należeli do niej żołnierze piechoty, z których wielu dopiero dochodziło do siebie po ciężkich doświadczeniach dnia D, żołnierze wojsk inżynieryjnych, saperzy, komandosi piechoty morskiej oraz zespoły specjalistów i naukowców.

Gnając na złamanie karku, często wkraczali w miejsca, do których jeszcze nie dotarły alianckie wojska. Odkrywali podziemne fabryki i ośrodki badań jądrowych. W zaledwie pięciuset ludzi z kilkoma dżipami zajęli Kilonię, w której znajdowało się dwanaście tysięcy uzbrojonych Niemców – aby zdobyć nazistowskie zakłady budowy okrętów podwodnych. Akcja ta mogła grozić zerwaniem zawartego z Niemcami zawieszenia broni. Po wojnie pomagali w przemycaniu niemieckich naukowców ze strefy rosyjskiej na Zachód.

Sean Longden, mając dostęp do nieupublicznianych wcześniej dokumentów i kluczowych postaci ówczesnych wydarzeń, jako pierwszy opowiedział światu historię T-Force. Chwilami trzeba przerwać lekturę i przypomnieć sobie, że czyta się książkę historyczną, a nie przygody agenta 007.

Przebiegła w polityce, zwycięska na polu bitwy, bezwzględna w działaniu. Sprawczyni rozbiorów Polski, ostoja absolutyzmu, tępicielka wszelkiej myśli wolnościowej, której imię brzmi złowrogo w uszach Polaków. Przyjaciółka filozofów, mecenas sztuki. Kobieta rozwiązła, nienasycona kochanka. Te wszystkie postaci to jedna i ta sama osoba: cesarzowa Rosji Katarzyna II.

Zofia von Anhalt-Zerbst już w młodości marzy o koronie. I oto dziwnym zrządzeniem losu zostaje żoną przyszłego dziedzica największego mocarstwa ówczesnej Europy - Rosji. Młody Piotr jest szpetny i nierozgarnięty, ale dla Zofii to bez znaczenia. By zdobyć tron, zrobi wszystko. Nie cofnie się nawet przed morderstwem: jej mąż, wtedy już car Piotr III, musi zginąć jako ostatnia przeszkoda na drodze do władzy.
I tak nieznana niemiecka księżniczka w roku 1762 wkracza przemocą na arenę dziejową - pod imieniem Katarzyny, nazwanej potem Wielką.
Rządzi twardą ręką, krwawo tłumi bunty, prowadzi przebiegłe gry polityczne i zwycięskie wojny. Żelazną wolą, inteligencją, wytrwałością i odwagą osiąga wszystko, czego pragnie. A równocześnie ta autokratka, dla której tortura i morderstwo są nieodłączną częścią sprawowania władzy, koresponduje z pierwszymi umysłami epoki. Wielbi ją Wolter, odwiedza Diderot. Rozmiłowana w sztuce, zakłada słynny Ermitaż, rozbudowuje Sankt-Petersburg. Na salonach święci triumfy jako kobieta. Obdarzona ognistym temperamentem, bierze jednego kochanka za drugim i słynie w świecie jako nierządnica. Lecz dla swych poddanych jest ukochaną "mateczką”. Niemka, w której żyłach nie płynie kropla krwi rosyjskiej, staje ucieleśnieniem Rosji.

Książka ukazuje szeroką panoramę życia erotycznego i rodzinnego w starożytnej Grecji i Rzymie, obalając wiele krążących dotychczas mitów i uproszczeń. Zajmuje się fenomenem "miłości greckiej" - heleńskiego homoseksualizmu, który zdominował całkowicie życie seksualne i publiczne antycznej Grecji.
Wskazuje na związki erotyki i życia uczuciowego z życiem politycznym, z najważniejszymi wydarzeniami. Nie wiadomo bowiem jak potoczyłaby się historia świata starożytnego, gdyby nie słabości i upodobania niektórych władców i wodzów.
Autor przedstawia wiele faktów pomijanych dotychczas w oficjalnych opracowaniach, naświetla wydarzenia polityczne pod kątem życia prywatnego polityków świata antycznego, nie obawia się pisać o sprawach, o których dotychczas wstydliwie milczały podręczniki.
.