Grzałka Telekinetyczna Petera Daysh Daveyego

Grzałka Telekinetyczna Petera Daysh Daveye'a.
Konstrukcja opisywanej tutaj grzałki:

Konstrukcja elementu grzejnego Davey'a jest ogromnie prosta.
Faktycznie to grzałka ta składa się z tylko dwóch głównych podzespołów.
Najważniejszym z tych tych dwóch podzespołów jest półkulista
wewnętrzna czasza rezonująca na rysunku poniżej
oznaczona jako (1).
Wynalazca zawsze ją wykonuje ze stali nierdzewnej.
Drugim z tych podzespołów jest niemal identyczna co do kształtu,
bo również półkulista, zewnętrzna czasza buforująca (2).
Ma ona promień jedynie około 4 do 6 mm większy od czaszy (1).
Obie te czasze montowane są symetrycznie jedna czasza wokół drugiej,
tj. czasza (1) mieści się jakby we wnętrzu czaszy (2).
Oczywiście, na dodatek do owych dwóch czasz, grzałka
posiada także długą rurkę (8), która utrzymuje razem pozostałe
jej części, tzn. dwie nakrętki (5) i (3) jakie mocują obie czasze w ich położeniach,
podkładkę (4) która służy do regulacji wzajemnej odległości "L" obu czasz,
oraz przewody elektryczne (6) i (7) które dostarczają elektryczność do obu czasz,
oraz umożliwiają zanurzenie grzałki do wody jaka ma być zagotowana.
Jednak owe dodatkowe podzespoły są tylko dodatkami.
Najważniejszymi częściami są bowiem obie czasze.
Przy eksperymentalnej produkcji tej grzałki, czasza rezonująca (1)
zwykle wykonana jest ze starej pokrywki do dzwonka rowerowego. Wymiary tej czaszy są nieistotne.
Ważne jest jednakże aby wpadała ona w rezonans dźwiękowy przy częstości
50 Hertzów, (Powoduje wówczas bardzo szybkie zagotowanie się wody), oraz aby
jej powierzchnia była równoległa do zewnętrznej czaszy buforującej (2).
Do każdej z tych dwóch czasz jest dołączony inny przewód z domowego zasilania w
elektryczność (tj. 220 V, 50 Hz) . Cała grzałka musi potem zostać zanurzona w wodzie
którą ma zagotować.

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder