Jacyna_Onyszkiewicz_Zbigniew_-_Metakosmologia.rtf

Fundamentalne założenie proponowanej metakosmologii o istnieniu ducha nieskończonego, który jest miłością, generuje zupełnie nową i niezwykłą wizję powstania i istnienia wszechświata.
Wszechświat zawsze istniał jako archetyp w umyśle ducha nieskończonego. Mimo że wszechświat odbieramy jako ogromną, niemal bezkresną rzeczywistość, to z perspektywy ducha nieskończonego jest on mniej ważny niż jeden człowiek. Duch nieskończony najpierw stworzył pierwszego świadomego człowieka (dla prostoty zakładamy, że tylko ludzie są świadomymi istotami w naszym wszechświecie), a dopiero potem "rozpiął" w jego umyśle ideę wszechświata. W tym momencie z wszystkich możliwych wszechświatów zaktualizowany został przez ducha nieskończonego wszechświat o takiej przestrzeni stanów, która umożliwia istnienie człowieka o takim ciele jakie odczuwamy. W tym momencie zostały ustalone prawa fizyki i cała przeszła historia wszechświata. Stworzony z niczego wszechswiat jest antropiczny, tzn. ma taką strukturę i historię, która dopuszcza istnienie człowieka, takiego jakiego znamy.
Cała przeszła historia wszechświata, od praludzi aż do wielkiego wybuchu, jest "dorabiana" w celu umożliwienia naturalistycznego wytłumaczenia wszechświata. Możliwość naturalistycznego objaśnienia wszechświata jest dla ducha nieskończonego niezbędna do ukrycia swojego istnienia przed człowiekiem, aby mógł on dobrowolnie, bez przymusu związanego z oczywistością istnienia trójjedynej miłości, opowiedzieć się za miłością lub przeciw niej. Bez możliwości wolnego wyboru ludzie nie mogliby wejść w relacje miłości z duchem nieskończonym. Niweczyłoby to sens istnienia wszechświata.
W ten sposób proponowana metakosmologia likwiduje antynomię pomiędzy kosmologiczną skalą czasu istnienia wszechświata (około 15 miliardów lat) a krótką skalą czasu istnienia ludzkości i świata (tysiące czy dziesiątki tysięcy lat), uznawaną przez niektórych ludzi. Obydwie te skale mogą być prawdziwe. W sferze zjawiskowej, gdy pytamy o przeszłość wszechświata, szacujemy jego wiek na miliardy lat. Natomiast rzeczywiste, aktualne istnienie wszechświata datuje się od chwili zaistnienia pierwszego skończonego ducha ludzkiego, co mogło nastąpić stosunkowo niedawno.
W związku z tym w kosmologii kwantowej mogą nie być istotne warunki początkowe zaistnienia wszechświata, ale warunki "końcowe" określające stan obecny wszechświata, umożliwiający istnienie człowieka.