1979.Caligula_[torrents.ru].avi

Giovanni Brass urodził się w niedzielę, 26. marca 1933 r. w rodzinie sławnego artysty Italico Brass, który był jego dziadkiem. Italico nazywał swojego wnuka "Tintoretto". Giovanni wykorzystał to potem do stworzenia swojego pseudonimu artystycznego - Tinto Brass. Tinto odziedziczył talenty artystyczne po swoim dziadku, jednak zamiast w malarstwie postanowił wykorzystać je przy tworzeniu filmów. Kiedy rozpoczął pracę we włoskim przemyśle filmowym miał okazję współpracować z tak sławnymi reżyserami jak Federico Fellini (jego idol) czy Roberto Rossellini. W 1963 wyreżyserował swój pierwszy film, "Chi lavora e perduto (1963)." Potem pracował nad kolejnymi dziełami m.in. "L'Urlo". Film ten został nominowany w roku 1970 do głównej nagrody na festiwalu w Berlinie. W 1976 Tinto zmierzył się z reżyserią filmu "Salonu Kitty" traktującego o historii pewnego elitarnego domu publicznego w hitlerowskich Niemczech, odważnie przerabiając scenariusz na czarną, polityczną satyrę. Sukces "Salon Kitty" sprawił, że właściciel Penthouse - Bob Guccione wybrał Tinto Brass'a jako reżysera do wysoko-budżetowej ekranizacji powieści Gore Vidal'a "Caligula". Tinto ukończył kręcenie filmu, mimo to został zwolniony i niedopuszczony do ostatecznej edycji materiału. Stało się tak, gdyż odmówił Guccione przerobienia filmu na bezsensownie epatujący wulgarną nagością obraz. Po usunięciu Tinto, Bob Guccione dodał dokręcone przez siebie ostre sceny pornograficzne. Ostatecznie Tinto zrzekł się autorstwa tego dzieła, po tym jak zobaczył nieprofesjonalny efekt montażu swoich zdjęć z ujęciami dokręconymi po jego odejściu. Jednak jak na ironię "Caligula" pozostaje do dzisiaj jego najsłynniejszym filmem. Po dużym międzynarodowym rozgłosie jaki przyniósł mu "Calligula" Tinto został zaangażowany do kręcenia thrillera kryminalnego "Snack Bar Budapest." Z chwilą ukończenia tego filmu zadecydował, że w swojej działalności artystycznej powinien bardziej skupić się na erotyce. Zrobił to z przekory, aby utrzeć nosa hipokryzji cenzorów. Jego zdaniem seks jest normalnym elementem ludzkiego życia i wszyscy powinniśmy się z tym pogodzić. Poprzez swoje ostatnie filmy "Senso '45" (ekranizację klasycznej powieści "Senso") i erotyczną komedię "Fallo!," Tinto ugruntował swoją reputację niekwestionowanego mistrza kinowego erotyzmu.