02.Dzika Ameryka_W poszukiwaniu schronienia HD.mkv

Kolejny odcinek cyklu poświęcony jest gryzoniom, które są najliczniejszymi przedstawicielami ssaków. Rząd gryzoni obejmuje około 1600 gatunków. Ich zęby są niezwykle twarde, co pozwala im przegryzać dosłownie wszystko. Obok największej grupy liczącej blisko tysiąc trzysta gatunków myszy i szczurów, do gryzoni zaliczane są też szczuroskoczki pustynne. Stworzenia te przenoszą setki drobnych nasion w wypchanych torbach policzkowych. Z kolei świstaki nie poprzestają na pożeraniu nasion. Zjadają całe rośliny - także łodygi kwiatów i źdźbła trawy. Również bóbr żywi się różnymi częściami roślin, w tym korą i liśćmi. Niezwykle ostrymi zębami przednimi dysponuje też aguti, niewielki mieszkaniec wilgotnego lasu równikowego Panamy, który potrafi rozgryźć każdą łupinę.

Niektóre stworzenia potrafią przystosować się do rozmaitych warunków bytu. Należą do nich m.in. szopy, jenoty, szczury, lisy i niedźwiedzie. Wśród tych ostatnich na uwagę zasługuje potężny grizli. Mieszkaniec dalekiej północy nie może pozwolić sobie na jeden rodzaj pożywienia. Zimę przesypia, tracąc w tym czasie jedną trzecią masy ciała. Wiosną, wygłodzony i wycieńczony, zadowala się korzonkami i trawą. W maju poszerza swój jadłospis o świeże mięso, a dopiero latem nastaje błogi czas obfitości - łowy na łososie. Z kolei jesienią zajada się jagodami. Zgromadzone rezerwy tłuszczowe pozwolą mu przetrwać kolejną zimę. Szczur nie zna sztuki hibernacji i jest aktywny przez cały rok. Jego ulubione środowisko - kanały dużych miast - daje mu wszystko, co potrzebne do życia.

Kolejny odcinek poświęcony jest stworzeniom żywiącym się roślinami oraz sposobom, w jakie flora broni się przed agresorami. Niektóre gatunki, by odstraszyć ssaki, posiadają twardą korę, ostre kolce, czy zgromadzoną w tkankach truciznę. Zwierzęta stosują najróżniejsze zabiegi, by dostać się do pożywienia i bezpiecznie je strawić. Jedne mają wielokomorowy żołądek, inne zaś specjalne organy, chroniące je przed działaniem zabójczych substancji. Południowoamerykańskie tapiry, po zjedzeniu toksycznego pokarmu, konsumują glinkę kaolinową o leczniczym działaniu. Żyrafom zaś kolce akacji nie przeszkadzają w posiłku, mają bowiem twardy język i wargi.