∞ ∞ PAMIĘTNIKI ∞ WSPOMNIENIA

Spis treści:

- Wstęp
- Niezwykłe losy Stanisława Leszczyńskiego
- Nota edytorska
- List Stanosława, Króla Polski do córki Królowej Francji opisujący podróż z Gdańska
Aneks
Przypisy
Indeksy


Spośród wszystkich monarchów polskich chyba Stanisław Leszczyński miał najbardziej niezwykłe życie, w którym były nieoczekiwane zwroty, nagle uśmiechy fortuny i liczne niepowodzenia, okresy aktywności w sprawach wielkiej polityki europejskiej i popadania w zapomnienie, połączone z troskami materialnymi i życiem, na łaskawym, obcym chlebie, oraz dramatyczne przygody i przeprawy przez różne kraje europejskie pod przybranymi nazwiskami. Jednym słowem król ten, jak żaden inny jego poprzednik czy następca na tronie polskim, doświadczył zmienności losu. Właśnie takiego zasadniczego zwrotu w życiu Stanisława Leszczyńskiego, połączonego z romantycznymi przygodami w okresie drugiej jego elekcji dotyczy niniejsza książka.
[...] Po udanej ucieczce z Gdańska i przedostaniu się na teren Prus Książęcych Stanisław Leszczyński przesłał z Królewca swojej córce Marii, królowej Francji, list z opisem przebiegu przedsięwzięcia i przeżytych przygód. Źródło to jest zasadniczą częścią obecnej edycji.

Jest to swoisty dokument czasu, sporządzony przez jednego z czołowych ludzi Trzeciej Rzeszy, tego, który współtworzył ponurą, straszliwą ówczesną rzeczywistość. Jest to zarazem próba osobistego rachunku sumienia autora, rachunku publicznego - wobec Czytelników - dokonywanego z myślą o zbudowaniu takiej konstrukcji motywacyjnej jego postawy i czynów, która by w sposób najkorzystniejszy dla niego, Speera, odpowiadała na pytanie dlaczego? Dlaczego on, artysta i technik, znalazł się przy Hitlerze, dlaczego cały swój talent i wiedzę, zdolności, zresztą niepospolite, oddał w służbę tak złej sprawy?

Czytelnikom o mocnych nerwach polecamy tę książkę. Nie każdy bowiem będzie chciał razem z autorem śledzić skróconą drogę do śmierci, która dla niego nie była naturalnym przeznaczeniem, lecz narzuconą koniecznością, świadomie przyjętym nakazem podniesionym do rangi zaszczytnego wróżnienia. Odebrano mu nie tylko prawo do życia, lecz nawet własnej mogiły, bo miał zginąć w rozbłysku eksplozji, zderzając się z pokładem nieprzyjacielskiego okrętu. Ten jeden przywilej przysługiwał pilotom-samobójcom, gdy po ceremonialnym pożegnaniu siadali za sterami samolotu, aby już nie wrócić na ziemię.Nagatsuka BYŁEM KAMIKAZE Ryuji Nagatsuka był jednym z nich. Powołany do wojska musiał rozstać się z uczelnią, a po ukończeniu podstawowego kursu pilotażu w szkole lotniczej i przejściu do jednostki bojowej rozminąć się z życiem mimo swoich dwudziestu lat. Wskutek coraz trudniejszej sytuacji militarnej Japonii - kraju, który rozpętał wojnę na Dalekim Wschodzie - skierowano go przecież do "specjalnego korpusu uderzeniowego". Stamtąd do śmierci był już tylko krok. Przygotowywał się do tej misji z przekonaniem i nie bez pasji, wierząc, że w decydującym okresie wojny tylko kamikaze szaleńczymi atakami zdołają odsunąć bliski już dzień inwazji wojsk amerykańskich. Jak inni piloci-samobójcy był gotów zginąć, lecz łaskawy los, rzadki luksus na wojnie, wskazał mu drogę odwrotu i miejsce wśród żywych.

Prawdziwa historia Mariny Nemat o walce, przetrwaniu i pozostaniu sobą... Na kartach pełnej pasji i dramatyzmu książki Uwięziona w Teheranie jej autorka, Marina Nemat, z elegancją i wrażliwością opowiada przejmującą historię swojego życia w ojczystym Iranie, w pierwszych latach po zwycięstwie brutalnej rewolucji islamskiej pod wodzą Ajatollaha Chomeiniego. W styczniu 1982 roku Marina Nemat, wówczas szesnastoletnia dziewczyna, została aresztowana, następnie poddana torturom i skazana na śmierć za przestępstwa polityczne. Do tego momentu jej życie wyznaczała szkoła, letnie prywatki nad morzem i nastoletnia miłość do Andre, starszego kolegi, poznanego w lokalnym kościele. Jednak gdy nauka matematyki i historii została zastąpiona obowiązkowym studiowaniem Koranu i polityczną propagandą, Marina zaprotestowała. ?Jeśli ci się to nie podoba, wyjdź" ? oznajmiła nauczycielka. Ku jej zdumieniu, Marina opuściła klasę, a w jej ślady poszli inni uczniowie. Wkrótce została aresztowana wraz z setkami innych młodych ludzi, którzy mieli odwagę głośno wyrazić swój sprzeciw. Trafiła do cieszącego się najgorszą sławą więzienia Evin w Teheranie. Marinę przesłuchiwało dwóch strażników: jeden pobił ją do nieprzytomności, drugi ? zakochał się w niej. Skazaną na śmierć za odmowę podania nazwisk przyjaciół, Marinę dzieliły minuty od śmierci przez rozstrzelanie, gdy Ali ? wykorzystując powiązania swojej rodziny z Chomeinim ? zabrał ją sprzed plutonu egzekucyjnego i doprowadził do zamiany wyroku na dożywotnie więzienie. Cena za uratowanie życia była jednak wstrząsająca ? w atmosferze strachu, choć też prawdziwej czułości, poprosił ją o rękę, żądając jednocześnie, by wyrzekła się swojej wiary chrześcijańskiej i przeszła na islam. Odmowa oznaczała narażenie życia najbliższych. Kolejne dwa lata Marina spędziła jako więzień polityczny, pozostając jednocześnie zakładniczką człowieka, od którego zależał los jej rodziny i jej samej. Pełna pasji, liryzmu i wrażliwości, opowieść Mariny Nemat nie ma sobie równej. W kręgu poszukiwań własnego emocjonalnego odkupienia znajdują się jej oprawcy, mąż z rodziną, a także ojczysty kraj ? im wszystkim Marina ofiarowuje największy z możliwych darów: przebaczenie. Książka została wydana w 2007 roku w Kanadzie i USA. Wszędzie towarzyszyło jej duże zainteresowanie czytelników i mediów. O fakcie, iż mamy do czynienia ze światowym bestsellerem, świadczą liczne wznowienia i dodruki oraz kolejne wydania w 22 językach na świecie, a także liczne artykuły i wywiady z autorką w prasie z całego świata.

Historia deportacji mieszkańców z terenu Pomorza w głąb Rosji opowiedziana relacjami naocznych świadków.

Książka jest właściwie zbiorem wspomnień ludzi doświadczonych przez los krzywdą deportacji do zauralskich łagrów. Autor przedstawia trudną historię, o której milczano do połowy lat 50. Krzywdy i złe traktowanie dotykały prawie każdą rodzinę żyjącą na terenie Kaszub w tamtym czasie. Benedykt Reszka przygląda się tym wydarzeniom głównie w odniesieniu do południowozachodnich Kaszub – Gochami, o szczególnie mieszkańcami parafii – Borowego Młyna. Książka jest skierowana dla czytelników zainteresowanych niezwykłą historią zwykłych ludzi.