DOBRE RADY Z NIEBA.pdf

BILL WISSE: Na początku nie rozumiałem, kim są te stworzenia, potem zdałem sobie sprawę i zobaczyłem, że to demony. Pamiętam też, jak tam dotarłem, nie było we mnie siły fizycznej, byłem bezsilny. Była taka słabość i bezsilność, jakbym w ogóle nie miała mięśni. Pamiętam też, że w tej celi panował straszny upał.

Ciało wyglądało jak moje prawdziwe, tylko trochę inaczej. Demony szarpały moje ciało, ale kiedy to zrobiły, z mojego ciała nie emanowała krew, nie było płynu, ale poczułem ból. Pamiętam, że mnie złapali i rzucili o ścianę, a potem wszystkie kości wydawały się połamać. I kiedy tego doświadczałem, myślałem, że teraz powinienem umrzeć, powinienem umrzeć po tych wszystkich urazach z tego upału. Zastanawiałem się, jak to się stało, że jeszcze żyję.

Był też zapach siarki i palącego się zgniłego mięsa. W tamtym czasie nie widziałem jeszcze nikogo, kto by się palił w mojej obecności, ale znałem ten zapach, był to znajomy zapach palącego się ludzkiego mięsa i siarki.

Demony, które tam widziałem i które mnie dręczyły, miały około 12-13 stóp wzrostu, około czterech metrów i wyglądały jak gady.

Zauważyłem też, że nie mieli litości w momencie, gdy mnie skrzywdzili, a ja byłem udręczony, nie okazywali litości. Ale ich siła, siła fizyczna, była gdzieś tysiąc razy większa niż siła zwykłego człowieka, dlatego osoba, która tam była, nie mogła z nimi walczyć i opierać się im.

Spojrzałem w jednym kierunku, ale była nieprzenikniona ciemność i tam usłyszałem miliony ludzkich krzyków. To były bardzo głośne krzyki. I wiedziałem też, że takich cel więziennych jak moja jest wiele i że są jak doły w płonącym ogniu.

A kiedy spojrzałem w innym kierunku, zobaczyłem języki ognia emanujące z ziemi, które jakby oświetlały nawet niebo. I tam zobaczyłem taką jamę lub jezioro ognia, które miało może trzy mile szerokości. A kiedy te języki ognia wzniosły się, zaświeciły się tak, że mogłem zobaczyć, co dzieje się wokół mnie. Powietrze składało się wyłącznie z smrodu i dymu.