Co mi zrobisz jak mnie złapiesz.mp4

peter20 / film polski (123) / Co mi zrobisz jak mnie złapiesz.mp4

Download: Co mi zrobisz jak mnie złapiesz.mp4

Pobierz plik

Oglądaj online

375,68 MB

Czas trwania: 99 min

Dyrektor dużego przedsiębiorstwa, Krzakoski, czując się zagrożony na stanowisku, organizuje konferencję dla dziennikarzy, połączoną z bankietem, na której bezskutecznie usiłuje przekonać zgromadzonych gości o swych sukcesach i dynamicznym rozwoju zakładu. Kiedy w opustoszałej sali medytuje nad przyszłością, pojawia się dziewczyna w ciąży z wiadomością, że to on jest ojcem mającego się narodzić dziecka. Krzakoski z trudem przypomina sobie okoliczności znajomości nawiązanej na raucie w ambasadzie polskiej w Paryżu. Jadąc z Danusią samochodem do przyjaciela ginekologa powoduje wypadek, ale po krótkiej rozmowie dziewczyny z milicjantem zostaje puszczony bez żadnych konsekwencji. Zaczyna kojarzyć pewne fakty i dochodzi do wniosku, że Danusia jest córką jakiejś ważnej osobistości. Małżeństwo z nią stworzyłoby mu szansę podreperowania zagrożonej pozycji, cóż, kiedy jest jeszcze żona. Zastępca i zausznik dyrektora, Dudała, proponuje, aby Krzakoski udowodnił żonie zdradę małżeńską. Krzakoski wpada na pomysł zaangażowania na fikcyjnym etacie swojego starego kolegi Romana Ferde, fotografa z zamiłowania, trudniącego się obecnie odpłatnym staniem w kolejce po meble pod "Emilią". Kolega ma sfotografować żonę przyłapaną in flagranti z kochankiem. Ale małżonka okazuje się absolutnie wierna. Jej wizyta złożona w hotelu cudzoziemcowi miała na celu jedynie okazyjne kupienie tureckiego kożuszka. Wreszcie dyrektorowa zdradza męża ze snującym się za nią jak cień Ferde, a ten - zaangażowany teraz uczuciowo - przestaje świadczyć usługi na rzecz dyrektora. Dudała radzi Krzakoskiemu, aby do momentu znalezienia dowodu zdrady małżeńskiej wyjechał na Węgry, gdzie ich przedsiębiorstwo buduje duży zakład przemysłowy. Po powrocie Krzakoskiego do kraju okazuje się, że w czasie jego nieobecności zaszły liczne zmiany - żona wystąpiła o rozwód, a Dudała nie tylko ożenił się z Danusią ale objął jego stanowisko. Krzakoski zostaje sam, a Ferde wraca do kolejki pod pawilon meblowy "Emilia" i opowiada sąsiadom całą historię.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

peter20

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Dwa Księżyce.rmvb

Adaptacja opowiadania znanej pisarki Marii Kuncewiczowej ...

Adaptacja opowiadania znanej pisarki Marii Kuncewiczowej, autorki "Tristan 1946", "Cudzoziemki", "Natury". Barański "mistrz opisu małomiasteczkowej kultury i obyczajów"- jak napisano w jednej z recenzji realizując "Dwa księżyce" udowodnił, że pozostaje wierny głównemu tematowi swojej twórczości. Ten trwający ponad dwie godziny film jest zbudowany z 17 epizodów, w których wystąpiło w sumie 107 aktorów, a aż 40 zagrało główne role. W obsadzie same aktorskie gwiazdy, gdyż każda nawet najmniejsza rola dawała tu możliwość stworzenia niezapomnianej kreacji. I właśnie scenariusz, a nie względy finansowe przyciągnęły tylu znakomitych aktorów. Reżyser z wielkim uczuciem odtworzył atmosferę przedwojennego Kazimierza. "Chciałbym ocalić od zapomnienia stworzone przez Kuncewiczową obrazy. W zbiorze jej nowel znalazłem to co ogromnie cenię. Zmysł obserwacyjny, wyczulony na językowe niuanse słuch, wyjątkową znajomość opisywanego środowiska i doskonale nakreślone portrety psychologiczne" - mówił Barański. Krytycy zgodnie podkreślali malarskość i poetyckość zrealizowanego przez niego filmu. "Dwa księżyce" pełne są nostalgii, w poetycki sposób ukazują, że "inny" księżyc świeci bogatym a "inny" biednym. Rok 1930. Polskie miasteczko nad Wisłą, pełne małych i dużych nieszczęść, ukrytych ludzkich pragnień, zyskuje szczególne znaczenie - staje się obrazem "całego świata". Oto "miejscowi" i "letnicy", ludzie z różnych grup społecznych: zubożała inteligencja, artyści, mieszczanie o różnym stopniu zamożności, biedota szanująca każdy grosz i każdą pracę, i nędza ostateczna - ale bez utraty godności. Każdy z nich nosi w sobie obraz Boga i każdy, niezależnie od tego, czy jest artystą czy kupcem, szuka sensu istnienia.

Angelus.avi

Punktem wyjścia dla fikcyjnej historii, opowiedzianej pr ...

Punktem wyjścia dla fikcyjnej historii, opowiedzianej przez film, jest historia prawdziwa: dzieje zdumiewającego i niezwykłego w skali światowej, fenomenu, jakim była Janowska gmina okultystyczna, działająca na Śląsku, w latach 30-tych i w dwóch pierwszych dekadach powojennych. Ten fenomen był świadomie fałszowany przez władze PRL i zaistniał dzięki malarstwu członków gminy, które w kilku przypadkach osiągnęło światowy sukces. Twórczość ta przesłoniła to, co było jej przyczyną i źródłem: hermetyczne nauki i praktyki alchemiczne oraz teozofię Janowskich okultystów. Akcja filmu dziać się będzie we wczesnych latach 50-tych (oraz dwie sceny retrospektywne z roku 1939). Rok 1939. W gronie uczniów umiera Mistrz gminy okultystycznej. Na łożu śmierci - namaszcza swego następcę: malarza i teozofa Teofila; przekazuje uczniom księgi i znaki. Wypowiada potrójne proroctwo: I - wybuch wielkiej wojny; II - inwazja świata astralnego i rządy jego demonów; III - Apokalipsa: zniszczenie przez promień z Saturna, kiedy ludzkość ostatecznie sprzeniewierzy się prawu moralnemu i boskiemu. Uczciwie trzeba przyznać, że takiego filmu jak "Angelus" w polskim kinie jeszcze nie było, a przynajmniej ja takiego nie widziałem. Oryginalna i niesztampowa fabuła dała Majewskiemu ogromne możliwości stworzenia unikalnego świata, w którym codzienna rzeczywistość miesza się z okultyzmem i magią. I tak po węglowych hałdach spacerują anioły, a z dworcowych megafonów wydobywają się tajemnicze głosy, słyszalne jedynie dla członków gminy. Takie przedstawienie świata charakterystyczne jest dla realizmu magicznego, w którym różne wymiary zostają wymieszane, a wchodzące w ich skład elementy równouprawnione. Najwybitniejsze dzieła, dzięki którym pojęcie 'realizm magiczny' zrobiło zawrotną karierę na świece powstały w Ameryce Południowej, ale ten sposób przedstawiania rzeczywistości wpłynął również na twórców z innych krajów, w tym oczywiście filmowców. Od wielu już lat próbują oni z mniejszym, lub większym szczęściem pokazać magiczną rzeczywistość, ale jak do tej pory udało się to tylko Alfonso Arau w obrazie "Przepiórki w płatkach róż", ekranizacji powieści Laury Esquivel. Teraz w moim odczuciu dołączył do niego Majewski, który "Angelusie" pokazał nasz rodzimy realizm magiczny, niepowtarzalny i unikalny. Na uwagę zasługuje również sposób realizacji filmu bowiem jest on nie mniej oryginalny niż sama fabuła. W obrazie większość ról odtwarzają posługujący się piękną śląską gwarą naturszczycy, osoby nie mające doświadczenia filmowego. Dzięki takiemu rozwiązaniu opowiadane wydarzenia stają się bardziej realne i prawdziwe dla widza. Fantastyczna jest również w "Angelusie" scenografia, której projektantem był Lech Majewski. Tworząc filmową rzeczywistość artysta sięgnął do malarstwa prymitywistów, pełnego żywych kolorów, soczystych barw i specyficznej estetyki. "Tak właśnie pamiętam swoje dzieciństwo" - mówił na konferencji prasowej reżyser.

Królowa Aniołów.avi

Grzegorzek opowiada o elementarnej sprawie: o miłości. A ...

Grzegorzek opowiada o elementarnej sprawie: o miłości. Albo inaczej, o emocjach, które tę miłość wskrzeszają bądź niszczą. W Rozmowie z człowiekiem z szafy Grzegorzek odprawia gusła - bo tak trzeba określić ten sposób narracji - nad miłością matki do dziecka. W Królowej aniołów posuwa się dalej, śledzi kolejne jej etapy. Odsłania porażające oblicza: uwodzicielskie maski i surowe twarze. Usiłuje znaleźć przyczynę i skutek, powiązać prapoczątek dzieciństwa z późniejszą dojrzałą miłością do kobiety, do mężczyzny. Pyta: dlaczego uczucia tak bolą? Skąd ten strach? Skąd rozpacz? I dodaje: one towarzyszą miłości od dawna, może od chwili, kiedy pojawił się człowiek obciążony marzeniem o harmonii. Dlatego, dla zaakcentowania uniwersalności problemu, akcja Królowej aniołów toczy się jednocześnie w dwóch płaszczyznach - we współczesności i mniej więcej 100 lat temu. Jednak te dwie historie nie płyną obok siebie, one są połowami tej samej całości, swoimi lustrzanymi odbiciami. Maria, w warstwie współczesnej, prezentuje typ silnej kobiety, jako guwernantka jest egzaltowaną panną z rozbudzoną wyobraźnią. Podobnie rzecz się ma z Jakubem - jako lekarz jest zagubiony i neurotyczny, jako ksiądz twardo stąpa po ziemi. Ich splątane historie, historie niekochanych dzieci, zmierzają w jednym kierunku - do odzyskania pierwotnych czystych emocji. Królowa aniołów wymyka się jednoznacznym interpretacjom, ale na pewno stanie się rajem dla psychoanaliz i tropicieli wszelkiej maści osobliwości i kompleksów. Poplątane losy bohaterów aż się proszą o metodyczne rozsupływanie, a nieznośna, religijna ikonografia w gęstej siatce czytelnych symboli nie może umknąć uwadze dociekliwego interpretatora. Jednak te warstwy filmu są zbyt oczywiste, więc być może nie należy ich porządkować w racjonalizujących wywodach. Przecież kiczowatość oleodrukowych Matek Boskich i komunijnych Jezusików ma ożywiać nie tyle plastyczną stronę filmu, co współtworzyć język podświadomych emocji. Ale właśnie tę funkcję w Królowej aniołów o wiele sugestywniej spełniają niesymboliczne przedmioty - kredensy, łoża, krzesła, zegary, porcelanowe figurki, popiersia, wypchane zwierzęta, inkrustowane ramy, a także septyczne pomieszczenia, całkowicie pozbawione barokowej nadmierności. Grzegorzek wraz z operatorem - fenomenalną Jolantą Dylewską - z czułością celebrują każdy szczegół, który na celuloidowej taśmie zaczyna pulsować dziwną energią. Wobec koloru ścian, opadających na kark włosów czy talerza z przekrojoną kiełbasą człowieka już nie ma, w tej panteistycznej w swej istocie wizji świata przestaje być najważniejszy. Fascynujące.

Dzień czwarty.avi

W roku 1984 nawet film o Baczyńskim nie uniknął nożyc ce ...

W roku 1984 nawet film o Baczyńskim nie uniknął nożyc cenzora. Z utworu Ludmiły Niedbalskiej wycięto wówczas m.in. nazwisko Czesława Miłosza, który 4 lata wcześniej otrzymał literacką Nagrodę Nobla. Dziś "Dzień czwarty" można już oglądać w oryginale. Paradokumentalny obraz, odtwarza początkowe dni Powstania. Główny bohater filmu, Krzysztof Kamil Baczyński, ukazany został na tle nierównych walk powstańców z hitlerowcami oraz licznych retrospekcji, w których wiele miejsca poświęcono jego żonie, Barbarze. Ludmiła Niedbalska zaakcentowała to, co w postaci autora "Śpiewu z pożogi" naturalne, codzienne, zwykłe. Powstał portret nie tyle genialnego poety, co człowieka przedwcześnie dojrzałego, wrażliwego i świadomego tragizmu historii. Reżyserka przygotowywała się do realizacji "Dnia czwartego" niezwykle skrupulatnie. Nie tylko studiowała materiały dotyczące Powstania, ale też zbierała - wcześniej nie publikowane - relacje naocznych świadków ostatnich godzin życia Baczyńskiego. Na odtwórcę głównej roli wybrała Krzysztofa Pieczyńskiego. Zaryzykowała, albowiem typ urody i wiek tego aktora różnił się nieco od fizjonomii i wieku poety. Ryzyko wszakże się opłaciło. Pieczyński zebrał świetne recenzje. Jeden z krytyków tak pisał o jego kreacji: "Pełnia prawdy, osiągniętej środkami tak delikatnymi, że zbliżyć się tu można tylko na tę odległość, jaką wyznacza najbardziej chyba przejmujący wiersz Baczyńskiego "Elegia o chłopcu polskim". Wtórował mu inny: "Baczyński stał się wielką kreacją Krzysztofa Pieczyńskiego, zgodną z koncepcją całości; trafność reżyserskiego wyboru odtwórcy głównej roli nie ulega wątpliwości. Grał bez cienia sztuczności, bez cienia patosu, z ogromną powściągliwocią". Kolejną zaletą filmu jest też bezbłędne wtopienie w tkankę narracji materiałów archiwalnych. Autorka ukazała rzeczywistość Powstania bez patosu i wzniosłej symboliki. Nawet heroizm dwudziestokilkuletnich żołnierzy wolny jest od - właściwej często młodości - egzaltacji. Nie znaczy to oczywiście, że "Dzień czwarty" jest filmem pozbawionym dramatyzmu. Jeśli ktoś, tak jak Ludmiła Niedbalska, brał udział w Powstaniu, to nie może o nim mówić bez emocji.

Enak.avi

Karol Penakowski, polski emigrant żyjący w USA pod nazwi ...

Karol Penakowski, polski emigrant żyjący w USA pod nazwiskiem Charles Enak, decyduje się na lot w kosmos, aby wypełnić misję specjalną NASA. Leci samotnie. Wbrew umowie jednak nie przekazuje z pokładu Observera żadnych meldunków - milczy. Po osiągnięciu orbity komunikuje, że nie wróci na Ziemię. Wyłącza urządzenia pokładowe, umożliwiające sprowadzenie statku z orbity. Enak posiada niezwykłą zdolność oddziaływania na podświadomość. Na całym świecie młodzi ludzie niszczą urządzenia służące łączności, system informacji zostaje zlikwidowany.. Film science fiction pokazujący protest niezwykłego człowieka przeciw manipulacji jego osobą.

Given.rmvb

Fantomowa historia kryminalna, w której niezliczone serp ...

Fantomowa historia kryminalna, w której niezliczone serpentyny możliwości i pobocznych wątków tworzą gęsty labirynt znaczeń, a strona wizualna jest orgią dla oczu. Film Given jest częścią projektu, który reżyser, będący zarazem artystą wizualnym, realizuje od kilku lat w różnych mediach (film, instalacje świetlne, neony, ścieżka dźwiękowa, field recordings). Inspiracją do pełnej fantazmatów i domysłów opowieści było zdarzenie, które w 2006 roku zelektryzowało media i opinię publiczną: porwanie czteroletniej Madeleine McCann w kurorcie Luz w Portugalii. Given jest opowieścią o efekcie motyla, teleportacji wątków, reinkarnacji motywów w świecie ogromnego zapotrzebowania na „sensację” i „wydarzenie” oraz wszechobecnego poszukiwania nowych celebrytów – mówi reżyser. – Tak naprawdę chcemy, żeby ta historia nigdy się nie skończyła. Madeleine, żywa czy martwa – najważniejsze, aby nigdy się nie odnalazła. Byśmy mogli zadawać kolejne, tysięczne pytania: Czy ona upadła? Czy została popchnięta?… Historia, zbudowana z rozdziałów utrzymanych w rozmaitych konwencjach filmowych, jest serią spekulacji dających nam jedynie złudzenie zbliżania się do upragnionego momentu rozwiązania zagadki.

Południe - północ.avi

Drugi film fabularny w dorobku Łukasza Karwowskiego, abs ...

Drugi film fabularny w dorobku Łukasza Karwowskiego, absolwenta londyńskiej szkoły filmowej i wydziału reżyserii łódzkiej filmówki, twórcy wyświetlanej wiosną w polskich kinach komedii romantycznej "Mała wielka miłość". Karwowski przez kilka lat mieszkał we Francji, pracował w Londynie, Paryżu i Los Angeles, zajmując się głównie realizacją telewizyjnych reklamówek, na których szlifował swój warsztat. Jego utrzymany w balladowym tonie film drogi "Południe - północ" zwraca uwagę pięknymi zdjęciami, a także ścieżką dźwiękową, która doskonale współgra z obrazem i oddaje klimat tej opowieści. Główne role zagrali: Borys Szyc oraz Agnieszka Grochowska (która wystąpiła również w "Małej wielkiej miłości") i to na nich spoczywa ciężar całej historii, bo para ta przez półtorej godziny praktycznie nie znika z ekranu. Partnerują im: Robert Więckiewicz grający aż pięć epizodycznych ról oraz Stanisława Celińska w zabawnym epizodzie z krowami. Pytany o swoje dzieło, Łukasz Karwowski mówił: "Dla mnie jest to film o miłości. O tym, że miłość potrafi zmienić ludzi, pokazać wyjścia z sytuacji, które normalnie są bez wyjścia. Czyli jest to film o miłości i jej sile". 29 - letni Jakub przez dziesięć i pół roku przebywał w zakonie. Pewnego dnia zdarzył się wypadek: chłopak zasłabł i upadł, złamał rękę. Okazało się, że ma guza mózgu. Lekarze uprzedzili go, że zostało mu niewiele życia: parę tygodni, może miesiąc. Młody zakonnik postanawia spędzić ostatnie chwile życia poza klasztorem. Chce zobaczyć morze, więc z gitarą na plecach - prezentem od współbraci - wyrusza w podróż na północ kraju. Na przystanku autobusowym w szczerym polu poznaje Julię. Ubrana w kusą spódniczkę 21 - latka z długimi blond włosami wraca z Warszawy do domu na wsi. Udaje im się złapać autostop i od tej chwili najbliższe dni spędzą razem. Czasami jadą rowerem, furmanką, ciężarówką, ale częściej po prostu wędrują przez pola, łąki i rzeki. Nocują w chatce myśliwego - filozofującego samotnika, odpoczywają przed sklepem spożywczym, zatrzymują się na posiłek w gospodarstwie sfrustrowanego rolnika samotnie wychowującego gromadkę dzieci, kąpią się w rzece. W końcu o mało w niej nie toną: ona - z premedytacją, on - próbując ją ratować. Na początku znajomości są zupełnie różni, wydaje się, że nigdy nie znajdą wspólnego języka. Julia jest bowiem odważna i gadatliwa, pije piwo, pali papierosy i klnie; Jakub jest spokojny, wyciszony, niekiedy wręcz lękliwy, popija oranżadę i brzdąka na gitarze. Z czasem okazuje się, że dziewczyna też jest chora: przez rok była w stolicy prostytutką i zaraziła się wirusem HIV. Wspólne przeżycia, trudy podróży, wzajemnie odkrywane bolesne tajemnice sprawiają, że w ciągu kilku dni tych dwoje młodych ludzi stanie się sobie bliskich. Będą się wspierać i troszczyć o siebie, a wreszcie połączy ich gorące, pełne desperacji uczucie.

Duże zwierzę.avi

"Duże zwierzę" - czwarty film w reżyserskim dorobku Jerz ...

"Duże zwierzę" - czwarty film w reżyserskim dorobku Jerzego Stuhra był już głośny na długo przed premierą. Stało się tak za sprawą scenariusza. Pierwszą jego wersję (na podstawie opowiadania Kazimierza Orłosia pt. "Wielbłąd") napisał bowiem w roku 1973 sam Krzysztof Kieślowski, noszący się wówczas z zamiarem debiutu fabularnego. Niestety, tekst nie spodobał się peerelowskim decydentom od kultury i musiał powędrować do szuflady. Jakie były jego późniejsze losy, nie wiadomo. Dość powiedzieć, że przed trzema laty odnalazł go w Wiesbaden Janusz Morgenstern. Takiej okazji nie można było zmarnować. Morgenstern, zarezerwowawszy sobie rolę producenta, zaprosił do współpracy Jerzego Stuhra, jednego z ulubionych aktorów Kieślowskiego. Twórca "Tygodnia z życia mężczyny" nie tylko wziął na swoje barki reżyserię i opracowanie scenariusza (w pierwotnej wersji były tylko dwie sceny z rozpisanym dialogiem), lecz także zagrał głównego bohatera. Realizacja "Dużego zwierzęcia" stała się dla aktora szczególnym doświadczeniem. "Po pierwsze dlatego, że w sensie symbolicznym znów byłem współpracownikiem Krzysztofa, mojego przyjaciela. Dane mi było nadać kształt czemuś, co było jego ideą, jego dążeniem. Po drugie, to był mój pierwszy film poetycki. Zawsze miałem skłonność do realistycznego oglądania świata. Odważyłem się na metaforę, spróbowałem znaleźć w sobie inną wrażliwość" - mówił w jednym z wywiadów. To jednak nie wszystko. Już w swych poprzednich filmach Stuhr - reżyser dowiódł, jak bliski jest mu temat tolerancji, zrozumienia dla inności i niedoskonałości bliźniego. Typ jego talentu kazał mu wszakże ukazywać ludzkie losy w konkretnym kontekście czasowo-przestrzennym, co z kolei zmuszało do balansowania na granicy doraźnej publicystyki. Dopiero scenariusz Kieślowskiego pozwolił autorowi "Historii miłosnych" na zmianę perspektywy i bardziej uniwersalne potraktowanie problemu. "Stuhr niemodny temat ujął w formę przypowieści, dotykającej za pośrednictwem mikrozdarzeń ponadczasowych prawideł" - pisała po premierze "Dużego zwierzęcia" jedna z recenzentek. Nie wszyscy wszakże podzielali jej zdanie. Film wywołał liczne dyskusje. Jedni chwalili i nagradzali (Nagroda Specjalna na MFF w Karlovych Varach, nagroda publiczności na Lecie Filmowym w Kazimierzu Dolnym, Syrenka Warszawska w kategorii filmu fabularnego), inni zarzucali reżyserowi jałowe powielanie wzorców kina moralnego niepokoju. Jedno wszakże pozostaje bezsporne: "Duże zwierzę" to kolejne niebanalne dokonanie Jerzego Stuhra, jednego z niewielu polskich artystów filmowych, którzy bez oglądania się na mody, konsekwentnie budują na ekranie własną, oryginalną wizję świata. Rzecz dzieje się w małej górskiej miejscowości. Szanowany obywatel, pracownik Banku pan Sawicki pojawia się pewnego dnia na ulicach miasteczka z wielbłądem. Może zostawił go odjeżdżający cyrk? Może zapomniał? Sawicki wzbudza sensację. Ludzie są w szoku. "Panie Sawicki czemu wielbłąd" - pytają - Jaki w tym sens ?"

Urząd.avi

Juliusz Starzewski przyjeżdża do Rzymu, by dochodzić spr ...

Juliusz Starzewski przyjeżdża do Rzymu, by dochodzić sprawiedliwości w imieniu swojego ojca - adwokata konsystorskiego, któremu ordynariusz diecezji uniemożliwia wykonywanie zawodu. Wygląda na to, że życzliwi ojcu dostojnicy kościelni załatwią rzecz od ręki. Sprawy jednak przybierają niespodziewany obrót, odsłaniając przed Juliuszem miażdżącą potęgę watykańskiej machiny.

Julia Wraca Do Domu - napisy wklejone.avi

Magia miesza się w tym filmie z rzeczywistością, metafiz ...

Magia miesza się w tym filmie z rzeczywistością, metafizyka przeplatana jest realizmem, a wątki nakładają się jeden na drugi i wszystkie są jednakowo ważne. "Julia wraca do domu" to film o walce i szukaniu ucieczki, o umiejętności godzenia się z przeznaczeniem. Tytułowa bohaterka Julia jest szczęśliwą żoną i matką. Pewnego dnia wraca do domu i zastaje męża w łóżku z inną kobietą, Nagle, jakby za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, rozsypują się fundamenty świata Julii. Postanawia odejść od niewiernego męża, ale sytuacja zaczyna się gmatwać, ponieważ okazuje się, że synek Julii - Nicholas jest śmiertelnie chory. Julia nie umie zaakceptować rzeczywistości i zmaga się z nią na swój sposób. Dowiaduje się o tajemniczym uzdrowicielu Rosjaninie i postanawia udać się do niego po pomoc. Agnieszka Holland długo pracowała nad realizacją tego projektu, była również współautorką scenariusza. Powstał film, który z pewnością nie jest schematyczny, można by nawet pokusić się o twierdzenie, że na siłę ucieka od schematu, przez co całość staje się wydumana i sztuczna. Najpierw mamy do czynienia z klasycznym dramatem małżeńskim, potem pojawia się śmiertelna choroba i, jakby tych zawirowań w życiu Julii było mało, nagle staje się ona bohaterką płomiennego romansu. Nie ma wątpliwości, że to zabieg precyzyjnie przemyślany, a konstrukcja filmu jest poprawna i zrozumiała, jednak potężna dawka sentymentalizmu czyni tę historię rzewną i przesłodzoną, a zwłaszcza jej zakończenie rodem z powieści z serduszkiem na okładce.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin