B

Język oryginalny: polski
Kategoria: Literatura piękna
Gatunek: biografia/autobiografia/pamiętnik
Forma: esej (szkic literacki)/zbiór esejów (szkiców)
Rok pierwszego wydania: 1976
Czyta: Andrzej Albrecht


Maximilien François Marie Isidore de Robespierre urodził sie 6 maja 1758 roku w bogatej rodzinie burżuazyjnej, wbrew mylącej formułce de przed nazwiskiem. Matka jego zmarła przy porodzie, ojciec odszedł. Na szczęście żyły ciotki i to one go wychowywały. Ciotki były osobami bardzo religijnymi i w takim duchu odebrał wychowanie. Uzyskał staranne wykształcenie, kończąc studia prawnicze. Po studiach i bezowocnych próbach prowadzenia praktyki adwokackiej w Paryżu wrócił do Arras, gdzie bardzo szybko został dobrym, wziętym adwokatem. Z zamiłowania filozof, od polityki się odżegnywał, ale do czasu, zostając w wyniku kampanii wyborczej przedstawicielem Stanu Trzeciego w Stanach Generalnych. I tak zaczęła się jego kariera polityczna. Był doskonałym mówcą. W Stanach Generalnych wygłaszał płomienne mowy przeciwko cenzusowi wyborczemu i bogactwu Kościoła. Te mowy przyniosły mu sławę. Dorosłe życie Robespierra przypadło na okres Rewolucji Francuskiej – 1789. W krótkim czasie stanął na czele radykalnego klubu jakobinów, którzy w 1793 roku po obaleniu rządów żyrondystów przejęli władzę. Powstał Komitet Ocalenia Publicznego z Robespierrem na czele. Według znawców najbardziej demokratyczną konstytucją czasów nowożytnych była właśnie konstytucja jakobińska. Robespierre był jej współautorem. Konstytucja ta jednak nigdy nie weszła w życie. Przyczyna tego tkwiła głównie w trwającej wojnie. Istotne jest też że Komitet Ocalenia Publicznego z Robespierrem na czele wyprowadził Francję z kryzysu. W odróżnieniu od innych polityków tego okresu , zwłaszcza Dantona, był kryształowo uczciwy, nazywano go nieprzekupnym. Ale sprawdziło się powiedzenie Dantona , że rewolucja zjada swoje dzieci. W lipcu 1794 roku Robespierre został oskarżony o spisek i bez sądu zgilotynowany w wyniku przewrotu 9 thermidora.