Łysiak, Waldemar

Waldemar Łysiak

♦ MOBI

Zbiór esejów Waldemara Łysiaka o kulturze włoskiej.
"'Wyspy zaczarowane' czytam nie po raz pierwszy i na pewno jeszcze do nich powrócę (...) Do tej książki trzeba powracać" (Teofil Syga, "Stolica" 1976).
"Radzę przeczytać 'Wyspy zaczarowane', to coś bardzo smakowitego (...) A Łysiak to Gwiazda naszej najnowszej literatury przez duże L". (Ludwik Piasecki, "Kultura" 1974).

Waldemar Łysiak

Trylogia łotrzykowsko-heroiczna 02

Powieść Waldemara Łysiaka wydana po raz pierwszy w 1988 r. pod pseudonimem Valdemar Baldhead. Stanowi ona drugą część tzw. trylogii heroiczno-łotrzykowskiej, choć została wydana jako pierwsza (nieścisłość wyjaśniona jest w przedmowie do "Dobrego"). Fabularnie niezależna od części pierwszej, wątki cyklu zaczynają stanowić całość dopiero w części trzeciej zatytułowanej "Najlepszy". Konkwista utrzymana jest w stylu powieści Fredericka Forsytha, zwłaszcza Psów wojny.
„Opisując powikłaną i wyściełaną trupami trasę terrorystycznego rajdu, Łysiak sięga za kulisy, ukazuje w sensacyjnym kostiumie prawa rządzące odwiecznym politycznym pokerem, nitki biegnące z ręki manipulatora do kukiełek."
„Przywódcy wywiadów i służb specjalnych układają łamigłówki, a dzielne «commanda» w afrykańskich ostępach i na bezdrożach dokonują brawurowych wyczynów". | Anna Pawłowicz,1989

Waldemar Łysiak

Trylogia Tetralogia łotrzykowsko-heroiczna 04

Fascynująca powieść Waldemara Łysiaka. "Pułkownik Heldbaum - Dlaczego pasjonowało mnie zło? Bo zło jest ciekawe, intrygujące, podniecające, a dobro jest nudne jak flaki z olejem, tkliwe, ckliwe, usypiające, wata cukrowa!... Czkawka historii. Historia to nic innego jak nieustanna walka dobra ze złem. Zazwyczaj wygrywa zło... " | [fragment książki]

Najgorszy jest swoistym dodatkiem do głośnej trylogii łotrzykowsko-heroicznej Waldemara Łysiaka (Dobry, Konkwista, Najlepszy), a zarazem stanowi zupełnie odrębną pozycję, dzieło które można z satysfakcją czytać bez znajomości wspomnianej trylogii

Waldemar Łysiak

ZIP ♦ MOBI

"Szuańska ballada" nie pretenduje do miana pracy historycznej, mimo że jej zawartością są fakty i nic jak tylko fakty, ubrane w moją manierę narracji. Nie jestem bowiem stenotypistą dziejów, tylko pisarzem - nie interesuje mnie historia jako nauka, lecz historia jako karmicielka moich literackich obsesji. Pisząc tę książkę, ani przez moment nie starałem się być obiektywny; wolałem narazić się na zarzut, iż lepię bajki z rzeczywistości, niż przekazywać rzeczywistość odartą z wyobraźni. Przyjmując taki punkt widzenia, i taką metodę, nie czułem wahań, wątpliwości ni wstydu, gdyż tak samo jak głośny mediewista francuski, profesor Collège de France, Georges Duby:
"Nie wierzę w całkowitą obiektywność historyka. Myśl, że można dojść do beznamiętnej obserwacji wszystkich faktów przeszłości, jest mitem historiografii pozytywistycznej. Przeciwnie - jestem pewien, że każda dobra historiografia musi być subiektywna. Musi być dziełem człowieka wybierającego problemy, które warto opracować, i ustosunkowującego się do nich w zależności od własnego modelu ideologicznego".
Waldemar Łysiak