Stawka większa niż życie (1966) by Jerzy Matuszkiewicz

JERZY MATUSZKIEWICZ - Urodził się 10 kwietnia 1928 roku w Jaśle. Dzieciństwo spędził we Lwowie. Od 5 roku życia grał na fortepianie, tajniki gry na akordeonie zgłębił samodzielnie w czasie okupacji, a po wojnie, gdy zamieszkał w Krakowie zainteresował się klarnetem i saksofonem. W 1945 roku został słuchaczem krakowskiej średniej szkoły muzycznej w klasie klarnetu, NA saksofonie uczył się prywatnie a na utrzymanie zarabiał fotografowaniem. W 1949 roku ukończył szkołę muzyczną ale na studia wybrał się do Łodzi - na wydział operatorski tamtejszej Wyższej Szkoły Filmowej. Jednak z grania jazzu nie zrezygnował, chociaż wokół tej muzyki zaczęła wytwarzać się niesprzyjająca aura. Szybko nawiązał kontakt z muzykami Klubu Jazzowego, który nosił nazwę Klubu Melomanów. N gruzach łódzkiego Jazz-Klubu, na przełomie roku 1950 i 51 utworzył Jerzy Matuszkiewicz kwintet w skład którego wchodzili: perkusista Witold Sobociński i trębacz Andrzej Wojciechowski z Łodzi oraz muzycy z Krakowa: pianista Andrzej Trzaskowski i kontrabasista Witold Kujawski. Warszawiacy nazwali ich Melomanami i tak już zostało. Od tego czasu słyszało się o nich coraz częściej. W krakowskiej Rozgłośni PR dokonali kilku nagrań, zainaugurowali - znane do dziś - Zaduszki Jazzowe , w Warszawie nie lada sensacją były ich występy podczas pamiętnych imprez jazzowych: Jam Session nr 1, Studio 55, Seans z powidłami oraz Zimno i Gorąco. Meloman - lider Jerzy Matuszkiewicz zawiódł tez swój zespół do Sopotu na pierwszy w 1956 a rok później na drugi festiwal jazzowy.
Łódzki etap jazzowej kariery Jerzego Matuszkiewicza dobiegał końca. W styczniu 1958 roku Hot Club Melomani zainaugurowali sezon jazzowy w Filharmonii Narodowej i przestali istnieć. Jerzy Matuszkiewicz - absolwent wydziału operatorskiego Wyższej Szkoły Filmowej pozostał w Warszawie. Związał się ze stołecznym Jazz-Klubem Hybrydy, gdzie prowadził przez rok zespół Traditional Jazz Makers, w następnym firmował działalność swingowego kwartetu, a jeszcze rok później, w kwietniu 1959 roku przedstawił warszawskiej publiczności swingowy zespół gwiazd - All Stars Swingtet i Big Band Hybrydy.
Ze Swingtetem wyjechał Jerzy Matuszkiewicz do Danii, by po raz pierwszy w historii polskiego jazzu zademonstrować naszą muzykę na międzynarodowym forum. Jak się okazało Polish All Stars nie mieli się czego wstydzić. Potem podziwiał ich jeszcze publiczność koncertów jazzowych Czechosłowacji, Rumunii i Związku Radzieckiego. Ale wraz z pojawianiem się coraz to nowych, coraz nowocześniejszych stylów, wygasać poczęło zainteresowanie jazzem.
Wiedza wyniesiona ze studiów filmowych i praktyka muzyczna, połączone z talentem kompozytorskim zaowocowały wyjątkowo obficie i ciekawie. Jako twórca muzyki filmowej zadebiutował filmem Dwa żebra Adama na początku lat 60-tych, ozdabiając potem swą muzyką jeszcze 160 innych filmów - fabularnych, seriali, krótkometrażowych, rysunkowych. Na ich użytek stworzył własny warsztat kompozytorski, własny, rozpoznawalny styl. Filmowa muzyka Jerzego Matuszkiewicza rzadko bywa wyłącznie muzyką. Jest częścią nastroju, zdarzenia, sytuacji, przeczuciem, uśmiechem, wspomnieniem, piosenką. Piosenką, która żyje własnym, nie tylko filmowym życiem. Motyw muzyczny z filmu Dwa żebra Adama - z dopisanym później tekstem Janusza Kondratowicza stał się radiowym przebojem, który nuciła cała Polska - Nie dla nas sznur samochodów, Nie bądź taki szybki Bill pochodzi z telewizyjnego serialu Wojna domowa. La valse du mal - z filmu Palace hotel, Róża i bez - z Jak rozpętałem II wojnę światową. Był taki czas - wsparta została na motywach z serialu Stawka większa niż życie a ze Słonej róży pochodzi piosenka Tak bym chciała kochać już.

• Odtwórz folder
• Pobierz folder
• Zachomikuj folder