mykolas.uodas

Prezent
Ulubiony
Wiadomość

widziany: 10.02.2021 18:32

1608
1105
2598
12564

19235 plików
729,99 GB

Opis został ukryty. Pokaż opis

Foldery

!! HISTORIA - książki, artykuły

Kolekcja Gazety Wojenne

!! HISTORIA - Mapy Atlasy

Anegdoty historyczne

bezpieka 1944-1956

Dzieje narodu i państwa polskiego

Ebooki H I S T O R I A

historia - audiobooki

historia - totalitaryzm

Historia dodatki do gazet

	Rzeczpospol ita
	Tygodnik Powszechny

historia inaczej

Historia Polski

	H. Polski od Andegawenów wzwyż
	H. ziem polskich do 1370
	Rycerstwo,k obiety w średniowiec zu

Historia Polski 930-1200 mp3

	cd1
	cd2

historia Polski od XIX w. - teksty

historia Polski(1)

Historia wojskowości, bronioznawstwo

	mundury
	Nadolski Andrzej
	Wojsko Polskie - II Wojna Światowa (pdf) KOLEKCJA

historia Żydów i judaizmu

Historia.Polsk i-kolekcja

II Rzeczpospolita

II wojna swiatowa

Komunizm. Historia. pewnego. zludzenia

koneser

Książki o religii Słowian

Mity, legendy, podania

Multimedialna Historia Polski

Okres napoleoński

PIOSENKI PATRIOTYCZNE

Piosenki wileńskie

Poland - Anti-communist Guerrilla-AK, NSZ - Photos

Polish Winged Hussars - Husaria - Najgożniejsza jazda świata

Husaria

Polska - okres zaborów

polska waluta

Powstania narodowe

	Insurekcja Kościuszkow ska
	powstanie listopadowe
	powstanie styczniowe
	Powstanie Warszawskie
	powstanie wielkopolsk ie 1918-19
	Wiosna Ludów

prehistoria ziem polskich

przemówienia

SŁOWIANIE

Wielka historia Polski

Wyzwoliciele-g rabiezcy

XVII-XVIII wiek

	Jacek Kowalski & Jacek Kaczmarski - Dwie Sarmacje
	Polska XVII w
	XVII-XVIII wiek

XV-XVI wiek

Zakon Krzyżacki

Zwycięstwo i chwała polskiego oręża

Zza wschodniej ściany

	Piosenki harcerskie
	Piosenki harcerskie tekst, mp3
	Program i utwory

Playlisty

	PR
	Public Relations
	Public relations(1)

Prywatne

śmieszne filmiki

Ostatnio pobierane pliki

DNiPP_13 - Warna 1444.pdf

DNiPP_14 - Wojna trzynastoletnia.pdf

Ptasnik Jan - Obrazki z zycia żakow krakowskich w XV i....pdf

Oblicza PRL cz. 1 - 1944-1947.pdf

Oblicza PRL cz. 2 - 1947-1949.pdf

Oblicza PRL cz. 3 - 1949-1953.pdf

Oblicza PRL cz. 4 - 1953-1956.pdf

Oblicza PRL cz. 5 - 1956-1958.pdf

Oblicza PRL cz. 6 - 1958-1964.pdf

Oblicza PRL cz. 7 - 1964-1968.pdf

powstanie listopadowe

Galeria

sortuj według:
nazwa
typ pliku
rozmiar
data dodania

« poprzednia stronanastępna strona »

1,1 MB
2 maj 12 14:45

800px-Emilia_Plater_in_November_Uprising_1831.PNG

zachomikowany

0,8 MB
2 maj 12 14:45

607px-Emila_Plater_conducting_Polish_scythemen_in_ 1831.PNG

zachomikowany

1,9 MB
2 maj 12 14:45

Żydzi w powstaniu listopadowym.pdf

zachomikowany

132 KB
2 maj 12 14:45

A.Mickiewicz - REDUTA ORDONA.pdf

zachomikowany

0,5 MB
2 maj 12 14:45

Maurycy_Mochnacki.jpg

z chomika Z_arnaw1973

86 KB
2 maj 12 14:45

Stanisław Myśliborski-Wołomski - General Marian La ngiewicz 1827-1887 (1971).rar

zachomikowany

121 KB
2 maj 12 14:45

Józef Longin Sowiński herbu Krakowczyk (ur. 15 marca 1777, zm. 6 września 1831) – polski generał, dowódca obrony reduty na Woli w Warszawie w 1831.
W czerwcu 1812 wziął udział w wyprawie Napoleona przeciw Rosji na Moskwę. W bitwie pod Możajskiem 5 września 1812 został jednak poważnie ranny w nogę, którą musiano mu amputować. Poruszał się odtąd o kuli. Dostał się następnie do niewoli rosyjskiej, skąd zwolniono go w 1813. Za kampanię moskiewską został odznaczony Orderem Virtuti Militari i francuską Legią Honorową.
Po powrocie do Warszawy został dyrektorem Arsenału Budowniczego w Królestwie Polskim. Stanowisko to w stopniu podpułkownika zajmował do 1820. We wrześniu 1820, w stopniu pułkownika, został komendantem wojskowej Szkoły Aplikacyjnej. Otrzymał wówczas, w 1822, Order św. Anny 2. kl. z gwiazdą. Po wybuchu powstania listopadowego usiłował początkowo powstrzymać wychowanków od udziału w nim, obawiając się jego szybkiego upadku i represji, jednakże w miarę rozwoju powstania, przyjął stanowisko dowódcy artylerii garnizonu warszawskiego. Wiosną 1831 powołano go na stanowisko dyrektora wydziału artylerii Komisji Rządowej Wojny. Mimo że cieszył się dużym autorytetem, jako inwalida nie był angażowany do służby liniowej. Dopiero w lipcu 1831, na jego prośbę, mianowano go dowódcą reduty nr 56 na Woli. W miarę zbliżania się wojsk rosyjskich do Warszawy w sierpniu powierzono mu dowodzenie obroną Woli, a 22 sierpnia awansowano na generała brygady.
Główne uderzenie rosyjskie zostało skierowane 6 września właśnie na Wolę, bronioną przez 1300 żołnierzy i mającą 12 dział (Rosjanie skierowali do ataku 11 batalionów piechoty wspartych 76 działami). Kilkugodzinna obrona Woli prowadzona przez Sowińskiego nie miała dalszych szans powodzenia wobec przewagi wroga. Dokładne okoliczności śmierci generała Sowińskiego nie są znane.
Sowiński stał się po śmierci jednym z bohaterów narodowych tamtej epoki. Powszechnie podawana wersja odnośnie okoliczności jego śmierci weszła do legendy opisywana w licznych utworach poetyckich i literackich.
Władze rosyjskie publicznie jednak podały wersję o zabiciu generała na posterunku bojowym. Tę wersję uwiecznił też Wojciech Kossak na obrazie "Sowiński na szańcach Woli". W rzeczywistości w trakcie szturmu reduty wolskiej po wdarciu się tam wroga doszło do walki na bagnety, a artyleria polska rażąca wroga kartaczami zamilkła. Część Polaków ginęła w walce, część poddawała się, inni uciekali do kościoła. Grupa żołnierzy z gen. Sowińskim otrzymała propozycję kapitulacji, którą generał przyjął. Gdy Polacy złożyli broń, w plecy przyjmujących kapitulację Rosjan padła salwa ze strony kościoła. Rosjanie uznali to za podstęp i bezbronni Polacy zostali wymordowani bagnetami. W rzezi tej najprawdopodobniej zginął także generał.

z chomika bls64art

101 KB
2 maj 12 14:45

Ułan w walce z Kozakiem - epizod z Powstania List opadowego.jpg

z chomika bls64art

237 KB
2 maj 12 14:45

Emilia_Plater.bmp

Emilia Plater herbu własnego Plater (ur. 13 listopada 1806 w Wilnie, zm. 23 grudnia 1831 w Justianowie k. Kopciowa na Litwie) – bohaterka narodowa Polski, Białorusi i Litwy, kapitan Wojska Polskiego w czasie powstania listopadowego, hrabianka, córka hrabiego Franciszka Ksawerego i Anny von der Mohl. Jedna z wielu kobiet walczących w oddziałach powstańców listopadowych.

z chomika Z_arnaw1973

16 KB
2 maj 12 14:45

ordon.jpg

Julian Konstanty Ordon (ur. 16 października 1810 w Warszawie, zm. 4 maja 1887 we Florencji). W czasie powstania listopadowego, podczas obrony Warszawy, dowodził baterią artylerii w reducie nr 54, która została wysadzona w powietrze 6 września 1831. W wierszu Reduta Ordona jego rzekomą śmierć opisał Adam Mickiewicz co nie jest prawdą, bo Ordon został tylko mocno poparzony. Od 1833 przebywał w Dreźnie, następnie osiadł w Szkocji. W 1848 wyjechał do Mediolanu chcąc wstąpić do legionu Mickiewicza. Źle przyjęty, ostatecznie znalazł się w Legii Lombardzkiej.
W październiku 1848 wstąpił do armii sardyńskiej, gdzie służył do 1855. Jesienią 1856 wyjechał do Francji i osiadł w Paryżu. Od 1860 w oddziałach Giuseppe Garibaldiego, następnie w armii włoskiej do 1867. Po samobójczej śmierci we Florencji jego zwłoki sprowadzono do Lwowa.
-----------
Nam strzelać nie kazano. - Wstąpiłem na działo
I spójrzałem na pole; dwieście armat grzmiało.
Artyleryi ruskiej ciągną się szeregi,
Prosto, długo, daleko, jako morza brzegi;
I widziałem ich wodza: przybiegł, mieczem skinął
I jak ptak jedno skrzydło wojska swego zwinął;
Wylewa się spod skrzydła ściśniona piechota
Długą czarną kolumną, jako lawa błota,
Nasypana iskrami bagnetów. Jak sępy
Czarne chorągwie na śmierć prowadzą zastępy
Przeciw nim sterczy biała, wąska, zaostrzona,
Jak głaz bodzący morze, reduta Ordona.
Sześć tylko miała armat; wciąż dymią i świecą;
I nie tyle prędkich słów gniewne usta miecą,
Nie tyle przejdzie uczuć przez duszę w rozpaczy,
Ile z tych dział leciało bomb, kul i kartaczy.
(...)
Ura! ura! Patrz, blisko reduty, już w rowy
Walą się, na faszynę kładąc swe tułowy;
Już czernią się na białych palisadach wałów.
Jeszcze reduta w środku, jasna od wystrzałów,
Czerwieni się nad czernią: jak w środek mrowiaka
Wrzucony motyl błyska, - mrowie go naciska, -
Zgasł - tak zgasła reduta.
(...)
Pociemniało mi w oczach - a gdym łzy ocierał,
Słyszałem, że coś do mnie mówił mój Jenerał.
On przez lunetę wspartą na moim ramieniu
Długo na szturm i szaniec poglądał w milczeniu.
Na koniec rzekł; "Stracona". - Spod lunety jego
Wymknęło się łez kilka, - rzekł do mnie: "Kolego,
Wzrok młody od szkieł lepszy; patrzaj, tam na wale,
Znasz Ordona, czy widzisz, gdzie jest?" - "Jenerale,
Czy go znam? - Tam stał zawsze, to działo kierował.
Nie widzę - znajdę - dojrzę! - śród dymu się schował:
Lecz śród najgęstszych kłębów dymu ileż razy
Widziałem rękę jego, dającą rozkazy. -
Widzę go znowu, - widzę rękę - błyskawicę,
Wywija, grozi wrogom, trzyma palną świécę,
Biorą go - zginął - o nie, - skoczył w dół, - do lochów"!
"Dobrze - rzecze Jenerał - nie odda im prochów
Tu blask - dym - chwila cicho - i huk jak stu gromów.
(...)
Tam zagrzebane tylu set ciała, imiona:
Dusze gdzie? nie wiem; lecz wiem, gdzie dusza Ordona.
On będzie Patron szańców! - Bo dzieło zniszczenia
W dobrej sprawie jest święte, Jak dzieło tworzenia;
Bóg wyrzekł słowo stań się, Bóg i zgiń wyrzecze.
Kiedy od ludzi wiara i wolność uciecze,
Kiedy ziemię despotyzm i duma szalona
Obleją, jak Moskale redutę Ordona -
Karząc plemię zwyciężców zbrodniami zatrute,
Bóg wysadzi tę ziemię, jak on swą redutę.

z chomika Z_arnaw1973

14 KB
2 maj 12 14:45

Piotr Wysocki.gif

Bohater dramatów: "Noc Listopadowa" Stanisława Wyspiańskiego, III części "Dziadów" Adama Mickiewicza, "Niebezpiecznie panie Mochnacki" Jerzego Mikke, powieści Edmunda Jezierskiego: "Noc Listopadowa (Piotr Wysocki)", "W pętlach bezwładu", Walerego Przyborowskiego "Reduta Woli", Jerzego Andrzejewskiego "100 lat temu i dziś". Sprzysiężenie Wysockiego przedstawione jest jako spisek koronacyjny w "Kordianie", Juliusza Słowackiego, gdzie pewne cechy Piotra Wysockiego niesie postać Podchorążego.

W scenie Salon warszawski III części "Dziadów" Wysocki wypowiada zdanie:
"Powiedz raczej: na wierzchu. Nasz naród jak lawa,
Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa,
Lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi;
Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi."

z chomika Z_arnaw1973

17 KB
2 maj 12 14:45

Nikolay_Nikolayevich_Novosiltsev.jpg

Nikołaj Nikołajewicz Nowosilcow, (ros. Николай Николаевич Новосильцев) (ur. 1768 (1761?), zm. 20 kwietnia 1838 w Sankt Petersburgu) – rosyjski hrabia 1833, polityk, prezydent Petersburskiej Akademii Nauk 1803 - 1810, działacz państwowy.
Uczył sie w Korpusie Paziów. Służył w rosyjskiej armii w latach 1783-1796 i uczestniczył w pokonaniu Insurekcji kościuszkowskiej w 1794 w Polsce i na Litwie. Odsunięty w 1796 przebywał w Londynie. Jeden z najbliższych współpracowników Aleksandra I w pierwszych latach jego panowania. Mając pełne zaufanie Aleksandra I był członkiem Tajnej Komisji. Był dyplomat l. 1804 - 1809. Zawarł w 1805 antynapoleoński sojusz z Wielką Brytania). 13 marca 1813 wszedł do pięcioosobowej Rady Najwyższej Tymczasowej okupowanego Księstwa Warszawskiego, w latach 1813-1815 zarządzał jego finansami. Z inicjatywy Nowosilcowa, Aleksandra Rożnieckiego, przy wsparciu Mateusza Lubowidzkiego powołano Biuro Centralne Policji dla Warszawy i Królestwa Polskiego. W latach 1815-1830 komisarz carski przy Radzie Stanu Królestwa Polskiego. Wróg polskich ruchów wolnościowych, rusyfikator. Od 1824 kurator wileńskiego okręgu szkolnego. Prowadził intrygi przeciw Adamowi Jerzemu Czartoryskiemu. Przyczynił się do wykrycia spisków Filomatów i Filaretów w prowincjach zabranych. Od 1832 do 1838 roku przewodniczący Rady Państwa i Komitetu Ministrów Imperium Rosyjskiego .
Wzorowano na nim postać III części Dziadów Adama Mickiewicza o tym samym imieniu.

z chomika Z_arnaw1973

311 KB
2 maj 12 14:45

Józef Chłopicki.jpg

z chomika Z_arnaw1973

1,0 MB
2 maj 12 14:45

Joachim_Lelewel.bmp

z chomika Z_arnaw1973

0,7 MB
2 maj 12 14:45

Emilia_Plater2.bmp

Znany wszystkim wizerunek Emilii jako młodziutkiej dziewczyny, smukłej, o niewinnym spojrzeniu i słodkim profilu, z rozwianymi włosami - nie ma nic, albo niewiele wspólnego z jej rzeczywistym wyglądem. Ta tak bardzo rozpowszechniona litografia Stręczyńskiego została wyidealizowana już po jej śmierci.
Ignacy Domeyko tak ją opisywał w pamiętnikach: "niskiej urody, blada, niepiękna, ale okrągłej, przyjemnej, sympatycznej twarzy, błękitnych oczu, kształtnej, ale niesilnej budowy; była poważną, bardziej surową, niż ujmującą w obejściu się, mało mówiąca i spojrzeniem nakazująca dla siebie należne względy i przyzwoitość".

z chomika Z_arnaw1973

45 KB
2 maj 12 14:45

Constantine_Pavlovich_of_Russia.jpg

Podczas bitwy pod Olszynką Grochowską, widząc sukcesy Polaków (m.in szkolonych przez siebie oddziałów), miał jakoby zacząć śpiewać "Jeszcze Polska nie zginęła".
Inną anegdotę przytacza marszałek Gustaw Mannerheim w swych "Wspomnieniach":
"Adiutant wicekróla, wielkiego księcia Konstantego, poprosił po wybuchu powstania o zwolnienie ze swych obowiązków u boku księcia, gdyż chciał się przyłączyć do zbuntowanych oddziałów. Wielki książę, który czuł sympatię do Polaków, nie próbował argumentować z młodym człowiekiem i po chwili milczenia rzekł: -Masz rację, twoje miejsce jest tam!-, pobłogosławił młodzieńca znakiem krzyża i pozwolił mu odejść".

z chomika Z_arnaw1973

29 KB
2 maj 12 14:45

Constantine_Pavlovich.jpg

Konstanty Pawłowicz Romanow (ur. 8 maja 1779 w Carskim Siole (obecnie Puszkino), zm. 27 czerwca 1831 koło Witebska) – wielki książę rosyjski z dynastii Romanowów, następca tronu rosyjskiego w latach 1801-1823; w 1814 naczelny dowódca Wojsk Polskich i faktyczny namiestnik cara w Polsce. W 1823 roku zrezygnował z praw do tronu rosyjskiego, przysługujących mu na wypadek śmierci starszego brata. Przyczyną rezygnacji był ślub w 1820 z polską hrabiną Joanną Grudzińską. Niemniej w 1825, po śmierci Aleksandra I, Mikołaj wysłał jednak do niego wiadomość wzywającą do wstąpienia na tron, tytułując go cesarzem Konstantym I . Konstanty odmówił wtedy ponownie pozostając w Warszawie. Formalnie od 27 listopada do 14 grudnia 1825 był carem Rosji. Nie wiedzieli jednak o tym dekabryści, którzy wywołali w grudniu 1825 powstanie przeciwko Mikołajowi w obronie praw do tronu Konstantego. W latach 1815-1830 był wodzem naczelnym Wojska Polskiego i faktycznym wielkorządcą Królestwa Polskiego. Podlegały mu także garnizony wojsk rosyjskich w zachodnich guberniach Rosji. Zasłynął zaprowadzeniem w armii patologicznej dyscypliny, dawał przykłady sadyzmu, będącego przyczyną wielu samobójstw unoszących się honorem polskich oficerów. Zwalczał polskie ruchy wolnościowe, rozbudował siatkę tajnej policji rosyjskiej w Polsce. Odmówił wysłania wojsk polskich na wojnę z Turcją 1828-29
W nocy 29 listopada 1830, jego osoba była głównym celem ataku spiskowców. Jednak udało mu się uciec z warszawskiego Belwederu w przebraniu kobiety. Po wybuchu powstania listopadowego na czele korpusu rosyjskiego uszedł do Rosji, wkrótce zmarł na przywleczoną przez wojska rosyjskie cholerę.

z chomika Z_arnaw1973