Zamach stanu (1980).avi

Jesień 1925. Przed dworkiem marszałka Józefa Piłsudskiego w Sulejówku pod Warszawą manifestacja 600 oficerów pod przewodem gen. Orlicz-Dreszera domagających się powrotu Piłsudskiego do czynnego życia politycznego. Maj 1926. Wybucha kolejny kryzys rządowy. Pre-zydent Stanisław Wojciechowski powierza misję utworzenia rządu przywódcy PSL "Piast", Wincentemu Witosowi. W kraju trwa napięcie. Rozbity na zwalczające się frakcje Sejm nie jest w stanie sprawować swej władzy ustawodawczej. Mnożą się manifestacje na rzecz powrotu Piłsudskiego i kontrmanifestacje jego przeciwników. 11 maja ukazuje się w "Kurierze Porannym" wywiad Piłsudskiego, niesłychanie gwałtownie atakujący rząd Witosa. W rejonie Rembertowa koncentrują się wierne marszałkowi oddziały wojska. Witos powierza ministrowi obrony, gen. Malczewskiemu misję stłumienia ewentualnego zbrojnego wystąpienia piłsudczyków. 12 maja 7 i 36 pułki piechoty i l pułk szwoleżerów ruszają na Warszawę, obsadzając przyczółki mostowe. Piłsudskiego popiera cała lewica: PPS, PSL "Wyzwolenie", Stronnictwo Chłopskie i Klub Pracy. Po południu na Moście Poniatowskiego dochodzi do spotkania Piłsudskiego z prezydentem Wojciechowskim. Rozmowy nie przynoszą rezultatu. Wybuchają walki, w których wierne rządowi oddziały stopniowo tracą pozycje. Nie dochodzi pomoc z Poznania, Śląska i Lwowa. PPS wydaje odezwę popierającą Piłsudskiego, podobną odezwę wydaje KPP. Wobec zagrożenia Belwederu prezydent Wojciechowski i premier Witos wycofują się do Wilanowa, gdzie prezydent składa swój urząd na ręce marszałka Sejmu Macieja Rataja. Dymisję składa także Witos. 17 maja w kościele Karmelitów w Warszawie odbywa się uroczysty pogrzeb ofiar bratobójczych walk. Po mszy dawny kapelan 3 pułku II Brygady Legionów zrywa z sutanny i rzuca pod nogi gen. Orlicz-Dreszerowi najwyższe odznaczenia bojowe, zdobyte na froncie. Trwają prześladowania zwolenników obalonego rządu. Wincenty Witos ukrywa się najpierw w mieszkaniu Rataja, potem u wdowy po Władysławie Reymoncie. Piłsudski powołuje rząd, mianując premierem prof. Kazimierza Bartla. Jego hasłem jest walka z bezprawiem, złodziejstwem i prywatą. Rozpoczyna się okres "sanacji moralnej".