Ernest Hemingway - Komu bije dzwon.pdf
Pobierz2,15 MB
Ernest Hemingway - Komu bije dzwon
Najsłynniejsze - i najbardziej ambitne artystycznie dzieło Ernesta Hemingwaya. Ukończona latem roku 1940 powieść wykorzystywała obserwacje i doświadczenia pisarza wyniesione z dwukrotnego, w sumie kilkunastomiesięcznego pobytu w ogarniętej wojną domową Hiszpanii. Autor określił w niej wspaniałe portrety psychologiczne. Ludzki wymiar toczącej się walki, ludzkie słabości i załamania, a także nieupozowane, powszednie bohaterstwo walczących w obronie republikańskiej wolności partyzantów sprawiają, że powieść Hemingwaya wytrzymała próbę czasu.
Komentarze:
Aby dodawać komentarze musisz się zalogować
-
Aleksijewicz, Swiatłana -
Balzac, Honoré -
Barbados -
Barker Ch. - Studia kulturowe -
Białoruś -
Borges, Jorge Luis -
Bram Stoker -
Brathwaite, Kamau -
Céline, Louis Ferdinand -
Chandler, Raymond -
Couto, Mia -
Durkheim, Emile -
Farah, Nuruddin -
filmoznawstwo_ksiazki -
Frisch, Max -
Gwiezdne Wojny - Uczeń Jedi -
Hall, Stuart -
Kenia -
Krasiński, Zygmunt -
Lévi-Strauss, Claude -
Llosa, Mario Vargas -
Lovecraft, Howard Phillips -
Malinowski, Bronisław -
Metodologia -
Mickiewicz, Adam -
Mistry, Rohinton -
Mo Yan -
Modiano, Patrick -
Mozambik -
Munro, Alice -
Ngũgĩ wa Thiong'o -
Peru -
Płażewski - Język filmu -
Pokój na wieży - Opowieści wampiryczne -
Ponge, Francis -
Rolling Stones 500 Greatest Songs -
Škvorecký, Josef -
Słownik terminów filmowych -
Somalia -
TOM I -
TOM II -
TOM III -
TOM VII -
Tranströmer, Tomas -
Ungaretti, Giuseppe -
Wampirologia -
Warcraft -
Wstęp do kulturoznawstwa, Baldwin, Longghurts -
Wyspiański, Stanisław -
Żeromski, Stefan
Ernest Hemingway - Komu bije dzwon
Najsłynniejsze - i najbardziej ambitne artystycznie dzieło Ernesta Hemingwaya. Ukończona latem roku 1940 powieść wykorzystywała obserwacje i doświadczenia pisarza wyniesione z dwukrotnego, w sumie kilkunastomiesięcznego pobytu w ogarniętej wojną domową Hiszpanii. Autor określił w niej wspaniałe portrety psychologiczne. Ludzki wymiar toczącej się walki, ludzkie słabości i załamania, a także nieupozowane, powszednie bohaterstwo walczących w obronie republikańskiej wolności partyzantów sprawiają, że powieść Hemingwaya wytrzymała próbę czasu.
Fascynacja Hemingwaya corridą przeszła do legendy, ale znacznie mniej wie się o żmudnych studiach, jakie autor "Śmierci po południu" odbył, pragnąc zgłębić ten fenomen obyczajowy i kulturowy, jakim jest walka byków. Ale to nie jest kompilacja różnych publikacji ani nawet prosta relacja z niezliczonych walk byków, jakie pisarz na własne oczy oglądał, z rozmów z wybitnymi matadorami, które odbywał, ani z utarczek z nierzetelnymi sprawozdawcami prasowymi z corridy. Można się w tej książce dosmakować uporczywego dążenia duszy ludzkiej, dyktowanego pragnieniem zdarcia z prawdziwego oblicza ludzi wszystkich przywdziewanych masek, zdemaskowania wszelkich fałszywych, przybieranych dla efektu, póz. W dramatycznej konfrontacji matadora z rozjuszonym bykiem widział Hemingway model sytuacji, w której odsłania się i sprawdza rzeczywista wartość człowieka, jego męstwo i waleczność. .
Od lat utwór ten pozostaje w kanonie lektur szkolnych. Opisuje zmagania rybaka ze swoją zdobyczą i wiele uczy współczesnego czytelnika na temat walki i znaczenia słów: wygrać i przegrać...
Ta książka zajmuje w dorobku autora miejsce szczególne. Krytycy zastanawiali się już nad samym jej zaklasyfikowaniem. Wydawca przedstawił ją Czytelnikom jako powieść, choć w istocie składały się na nią trzy opowiadania. Łączyły je we wspólną całość pewne wątki tematyczne i postacie. Przede wszystkim jednak zespalało te opowiadania pisarskie przesłanie. "Mieć i nie mieć" dawało wyraz żywym w owym czasie zainteresowaniom i pasjom społecznym autora. Alternatywny tytuł tej książki brzmiał "Biedni i bogaci" i zajmował się w niej autor jaskrawymi - zwłaszcza w okresie Wielkiego Kryzysu lat 30. - kontrastami sytuacji społecznej ludzi oraz rodzącymi się na tym tle ostrymi konfliktami, które tradycyjnie stanowiły główną problematykę powieści społecznej.
Ernest Hemingway - 49 opowiadań
Tom zawiera pokaźny (choć tragicznie uszczuplony w wyniku przykrego wydarzenia: pierwszej żonie Ernesta Hemingwaya, Hadley, ukradziono w pociągu walizki, w których wiozła na spotkanie z mężem wszystkie znajdujące się w domu maszynopisy jego utworów, wraz z kopiami!) dorobek nowelistyczny pisarza. Są tu utwory pochodzące z różnych okresów jego życia: spędzonego w Ameryce (głównie w Chicago i jego okolicach) młodości, po powrocie z frontu pierwszej wojny światowej, później z lat paryskich i z licznych podróży po Europie, Bliskim Wschodzie i Afryce.
Ernest Hemingway - Pożegnanie z bronią
To pierwsza wielka powieść Hemingwaya - i pierwszy jego ogromny sukces literacki. Autor ukończył ją we wrześniu roku 1928, będąc już uznanym nowelistą i poetą. Ale jeszcze przez kilkanaście miesięcy cyzelował jej tekst z ogromną wnikliwością i starannością (zakończenie powieści przerabiał trzydziestokrotnie!) Pożegnanie z bronią tkwiło korzeniami we własnych doświadczeniach autora wyniesionych z parotygodniowej zaledwie służby przy Amerykańskim Czerwonym Krzyżu na froncie włosko-austriackim w końcowej fazie I wojny światowej. Tych frontowych doświadczeń nie zebrał więc pisarz w nadmiarze, toteż w wywiadach prasowych i w odczytach publicznych podbarwiał je młodzieńczą fantazją, a zdarzało się, że po prostu wyolbrzymiał. Natomiast w powieści, z dystansu dziesięciu intensywnie przeżytych lat, spojrzał na wojnę dojrzałym i wolnym od wszelkiej egzaltacji okiem, wykorzystał w swym utworze wszystko, czego się na wojnie dowiedział, co obejrzał i co zasłyszał od współtowarzyszy broni, tworząc jedno z klasycznych dzieł światowej literatury batalistycznej, a mówiąc ściślej - jej szczególnego nurtu, zwanego pacyfistycznym, odsłaniającego bezmyślne okrucieństwo i bezsensowny tragizm masowego uśmiercania ludzi. A zarazem "Pożegnanie z bronią" jest jedną z najpiękniejszych - i najsmutniejszych - powieści miłosnych literatury XX wieku; o tej wartości utworu Hemingwaya zadecydowała gorycz jego osobistych miłosnych dramatów, przetworzona przez jego niepospolity talent w dzieło sztuki pisarskiej najwyższej klasy. Dzieło żywe i przejmujące po z górą osiemdziesięciu latach od chwili powstania.
Ernest Hemingway - Wyspy na Golfsztromie
Klasyk światowej literatury, chcąc ukazać siłę trzech żywiołów determinujących ludzką egzystencję, stworzył w swej powieści niezwykle sugestywny obraz morza, ukazując jego uroki i dramatyzm. Krytyka uznała, że są w tej publikacji fragmenty świetne, nie ustępujące w niczym najlepszym kartom twórczości pisarza.