Bogna Sokorska

..................................................................................................................................................
BOGNA SOKORSKA

KRÓLOWA KOLORATURY

Taki tytuł bez wahania należałoby przyznać Bognie Sokorskiej, znakomitej śpiewaczce, której kariera była związana bardziej ze scenami zagranicznymi niż polskimi. Jej głos porównywano z głosami Lily Pons czy Grace Moore. Warszawiacy nadali jej miano "Słowika Warszawy".

W życiorysie Bogny Sokorskiej paradoks goni paradoks. Będąc solistką stołecznego Teatru Wielkiego, nigdy nie wystąpiła w tym charakterze na jego scenie. Pojawiła się na niej jako solistka gościnnie występującej w Warszawie berlińskiej Deutsche Oper. Jedyną jej premierą podczas krótkiego angażu w Operze Warszawskiej były "Opowieści Hoffmanna" Offenbacha w reżyserii Horowitza. Stale podziwiana i entuzjastycznie oceniana przez krytyków zagranicznych dla rodzimych pozostała śpiewaczką niemal zupełnie nieznaną.

Mimo wielu lukratywnych zagranicznych propozycji i sukcesów na angielskich scenach oraz występów w paryskim Théâtre des Champs Elysées postanowiła wrócić do Polski. Niestety, nie zainteresowała się jej powrotem żadna z polskich oper. Wędrowała więc przez kilkanaście następnych lat między teatrami niemieckimi a polskimi estradami koncertowymi. Jej polskie występy zawsze były entuzjastycznie przyjmowane przez publiczność.

Dysponowała wspaniałym lekkim sopranem koloraturowym o srebrzystej barwie i olśniewającej "górze". Władała nim z ogromną swobodą i mistrzostwem, najtrudniejsze koloraturowe pasaże śpiewała z podziwu godną lekkością, finezją i swobodą. Wszystko to można odnaleźć na nagranej w 1964 r. płycie "Słowik Warszawy", wydanej przez Polskie Nagrania, która do dzisiaj pozostała jedynym dowodem wielkiego mistrzostwa wokalnego Bogny Sokorskiej, zmarłej w maju tego roku.

Niemal bezpośrednio po śmierci artystki Polskie Nagrania wydały album CD, na którym obok pieśni pochodzących z płyty "Słowik Warszawy" znalazły się cztery arie operowe spoczywające dotychczas na archiwalnych półkach. Wspólnym mianownikiem wszystkich prezentowanych w albumie arii i pieśni są koloraturowe staccata, tryle i fioritury wymagające od śpiewaczki finezyjnej techniki. Słuchając tych nagrań, aż trudno uwierzyć, że tak wspaniały głos nie znalazł uznania w uszach dyrektorów naszych teatrów operowych.

Spotkanie z kunsztem wokalnym Bogny Sokorskiej rozpoczynamy od pełnego poezji "Zaproszenia do walca" C.M. Webera. Słynny walc "Odgłosy wiosny" J. Straussa to feeria koloraturowych ozdobników i tryli, podobnie zresztą jak "Jaskółka" Del'Aqua, "Słowik" Alabiewa i "Karnawał wenecki" Benedicta. Warto też poznać rzadko wykonywaną wokalną wersję walca "Nad pięknym modrym Dunajem" J. Straussa. Repertuar pieśniarki kończą pełne hiszpańskiego temperamentu "Dziewczęta z Kadyksu". Fragmenty operowe to: "Aria z dzwoneczkami" z opery "Lakme" Delibesa, zaśpiewana z urokliwym wdziękiem młodości, co potwierdza wspaniale zaśpiewany walc Julii z "Romea i Julii" Gounoda, oraz cavatina Noriny z I aktu "Don Pasquale" Donizettiego. Majestatyczna aria Królowej Nocy "Der Hölle Rache" to nie tylko koloratura, ale również wyjątkowa łatwość "brania" wysokich dźwięków.

Adam Czopek
Nasz Dziennik
28 października 2002

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder