Białoruś, pierwsze miesiące wojny. Dziesięcioletni sierota, Wasylek, zarabia na życie wędrując z wioski do wioski i grając na skrzypcach. Podczas jednej ze swych wędrówek spotyka w lesie partyzantów, którzy mają wysadzić w powietrze pobliski wiadukt kolejowy. Chłopiec pomaga im wykonać zadanie, odwracając uwagę niemieckich strażników wygrywaniem skocznych melodyjek. W ten sposób Wasylek trafia do oddziału partyzantów, a jeden z nich - Maksym - staje się jego przybranym ojcem. Jemu właśnie powierza dowództwo nowe zadanie: Niemcy zgromadzili na stacji kolejowej duży transport amunicji i sprzętu; należy przekazać bombę zegarową pewnemu kolejarzowi, współpracującemu z partyzantami. W łachmanach żebraka - ślepca i niemowy - idzie Maksym do miasteczka: prowadzi go Wasylek niosąc bombę ukrytą w futerale na skrzypce. Nie zastają kolejarza. Maksym decyduje się więc sam przedostać na stację i podłożyć bombę. Gęsto rozstawione posterunki nie przepuszczają jednak nikogo na tereny dworca, a znaleziony w końcu tunel jest tak wąski, że może się nim przeczołgać jedynie Wasylek. Chłopcu udaje się podłożyć bombę i wkrótce niemiecki transport staje w płomieniach. Niemcy urządzają obławę, wśród aresztowanych jest Maksym. Wasylek trafia do kościoła, gdzie ukrywa go polski organista Franek. Polak, oczarowany talentem muzycznym chłopca, wyrwie go także z rąk gestapo i pomoże przedostać się do partyzantów, którzy brawurowym atakiem odbiją Maksyma i innych więźniów. ... W wiele lat po wojnie ...