Madame de Pompadour.jpg

miluska27 / Galeria / Słynne kurtyzany, metresy, kochanki / Madame de Pompadour.jpg

Download: Madame de Pompadour.jpg

Pobierz

9 KB

(197px x 256px)

Jeanne Antoinette Poisson, zwana Madame de Pompadour (ur. 29 grudnia 1721 w Paryżu, zm. 15 kwietnia 1764 w Wersalu) – markiza, metresa króla Francji - Ludwika XV. Organizatorka rautów i balów na dworze królewskim w Wersalu, protektorka artystów, pisarzy i filozofów (Woltera, Monteskiusza, Diderota). Wywierała duży wpływ na awanse na dworze królewskim. Z jej inicjatywy powstała w Paryżu szkoła wojskowa i fabryka porcelany w Sèvres. Popierała uczonych, artystów, pisarzy.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

miluska27

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Królowe nierządu i imperiów!
Piękne, bystre, władcze i wyszkolone w ars amandi. Miały ogromny wpływ na decyzje swoich królewskich kochanków i protektorów.
Określenie kurtyzana wywodzi się z języka włoskiego i oznacza elegancką panią do towarzystwa. Najstarszy zawód świata rozkwitł w XVI wieku we Włoszech, jednak już w starożytności kobiety lekkich obyczajów posługując się swoimi wdziękami zyskiwały nie tylko pieniądze i luksusowe posiadłości, ale także wpływy i władzę.

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Ninon_de_Lenclos.jpg

Ninon de Lenclos (ur. między 1615 a 1623 rokiem, zm. ...

Ninon de Lenclos (ur. między 1615 a 1623 rokiem, zm. w 1705) była słynną paryską kurtyzaną, wolnomyślicielką i skandalistką. Prowadziła salon arystokratyczno-literacki, którego bywalcem byli m.in. Blaise Pascal, Jean-Baptiste Lully i Jean de La Fontaine. Wśród paryżan uchodziło za modne cieszyć się jej względami i wielu o nie zabiegało, choć nie miała w zwyczaju mieć więcej niż jednego kochanka w jednym czasie. Uchodziło jej to, ponieważ miała wielu ustosunkowanych przyjaciół. 11-letni Voltaire jako chłopiec otrzymał od niej w 1705 roku pieniądze na zakup książek. Arystokrata - pamiętnikarz Louis de Rouvroy, książę de Saint-Simon wspomina o próbie, jaką podjęła pod koniec życia Ninon markiza de Maintenon (dawna przyjaciółka kurtyzany), by wysłać ją do klasztoru, gdzie miała odpokutować za swe grzechy. Ninon powiadomiła ją, że wybierze zakon franciszkanów, słynący z rozpusty. Odpowiedź ta rozbawiła markizę, która zostawiła Ninon w spokoju. Do końca życia zachowała żywy umysł i urodę. Jej śmierć była sensacją.

Madame de Pompadour.jpg

Jeanne Antoinette Poisson, zwana Madame de Pompadour ...

Alice Frederica Keppel.jpg

Alice Frederica Keppel z domu Edmonstone (ur. 14 paź ...

Alice Frederica Keppel z domu Edmonstone (ur. 14 października 1869, zm. 11 września 1947) - metresa króla Edwarda VII. Jej córka Violet Trefusis była kochanką poetki Vity Sackville-West. Alice jest prababką ze strony matki Camilli Parker Bowles, księżnej Kornwalii i małżonki księcia Karola. Urodziła się jako córka Sir Williama Edmonstone'a, czwartego baroneta, i Mary Elizabeth Edmonstone (z domu Parsons) w zamku Duntreath, w Blane Valley. Jej ojciec był emerytowanym admirałem Marynarki Królewskiej, a jej dziadek był gubernatorem Wysp Jońskich. Alice miała jednego brata i siedem sióstr - sama była najmłodsza z rodzeństwa. 1 czerwca 1891 poślubiła starszego o cztery lata, George'a Keppela, syna Williama Keppel, siódmego hrabiego Albemarle.

Markiza de Montespan.jpg

Franciszka-Atena de Rochechouart, markiza de Montesp ...

Franciszka-Atena de Rochechouart, markiza de Montespan, (ur. 5 października 1641 w Tonnay-Charente, zm. 27/28 maja 1707 w Bourbon-l'Archambault) – w latach 1667 - 1679 oficjalna kochanka króla Ludwika XIV, matka 7 jego dzieci (z których 6 zostało następnie uznanych przez ojca). Urodziła się w Chateau de Tonnay-Charente (w dzisiejszym Charente-Maritime). Jej rodzicami byli Gabriel de Rochechouart, książę Mortemart, i Diana de Grandseigne. Poprzez swoich rodziców pochodziła z dwóch najstarszych rodzin szlacheckich we Francji. Uczyła się w zakonie Świętej Marii w Saintes. W wieku 20 lat została damą dworu szwagierki króla Francji - Madame, a następnie damą dworu samej królowej Francji - Marii Teresy. W lutym 1663 poślubiła Louisa-Henriego de Pardaillana de Gondrin, markiza de Montespan (1640-1701), rok starszego od siebie. Przed ślubem znana była jako Mademoiselle de Tonnay-Charente po nazwie zamku, w którym się urodziła, lub jako Mademoiselle de Mortemart. Z mężem miała dwoje dzieci. Zajęła miejsce poprzedniej kochanki króla - Markizy de Ludres (1687-1722), która w 1691 wstąpiła do klasztoru (dzieci Markizy de Ludres i Ludwika XIV nie zostały przez niego uznane). Sama musiała w swoim czasie ustąpić swojego miejsca Markizie de Maintenon, która była jej przyjaciółką i guwernantką jej dzieci (w ten sposób poznał ją Ludwik XIV). Zmarła zapomniana w Bourbon-l'Archambault, a król zabronił ich dzieciom noszenia po niej żałoby. Prawdziwy żal po śmierci matki pokazywało jedynie troje najmłodszym dzieci - księżna Burbon, księżna Orleanu i hrabia Tuluzy odmawiali uczestniczenia w wielu dworskich zgromadzeniach, pamiętając jak ich matka za życia próbowała zapewnić im jak najwięcej honorów i bogactw. Najstarszy i najbardziej nielojalny syn markizy - książę Maine z trudem ukrywał radość ze śmierci matki- zawsze odczuwał brak zainteresowania z jej strony, dlatego bardziej kochał swoją guwernantkę - Markizę de Maintenon.

Esterka - autor obrazu Władysław Łuszczkiewicz.JPG

Esterka Małach - słynąca z urody Żydówka, według kronika ...

Esterka Małach - słynąca z urody Żydówka, według kronikarza Jana Długosza ukochana (kochanka) króla Kazimierza Wielkiego. Według Długosza to właśnie we wpływie Esterki należy doszukiwać się tak dobrej polityki króla względem polskich Żydów. Esterka jest do dzisiaj uważana za najsłynniejszą polską królewską nałożnicą. Tradycja wiąże z romansem króla z Esterką wiele miejscowości, m.in.: Bochotnicę, Czchów, Kazimierz Dolny, Niepołomice, Opoczno, Przedbórz, Radom, Rzeszów, Sandomierz, Skawinę, Stopnicę, Wiślicę a przede wszystkim wówczas podkrakowski, a dziś będący dzielnicą Krakowa Łobzów, gdzie znajduje się Pałac Królewski i gdzie jeszcze w XX wieku istniał Kopiec Esterki. W Rzeszowie do dziś istnieje kamienica zwana jej imieniem, gdzie rzekomo miała przez pewien czas mieszkać. Również na rynku Starego Miasta w Radomiu znajduje się barokowa kamienica nazywana Domem Esterki. Ta piękna Żydówka, najważniejsza z kochanek Kazimierza Wielkiego, jest postacią historyczną, jakkolwiek narosło wokół jej osoby wiele legend. Pochodziła podobno z krakowskiego getta. Jak głosi tradycja, jej wpływowi na króla zawdzięczać mieli Żydzi polscy uzyskane w tym okresie prawa i przywileje, chociaż w opinii historyków wynikały one raczej z ogólnej koncepcji rozwoju gospodarczego kraju. Esterka urodziła królowi córki, które pozostały przy religii matki. obrazek

- Kaziemierz Wielki u Esterki

Roksolana.jpg

Ukochana żona Sulejmana Wspaniałego, jednego z najwy ...

Ukochana żona Sulejmana Wspaniałego, jednego z najwybitniejszych władców Imperium Osmańskiego naprawdę nazywała się Anastazja Lisowska i urodziła się jako poddana króla polskiego Aleksandra Jagiellończyka. Kiedy była czteroletnią dziewczynką, została porwana przez Tatarów w czasie najazdu na należącą wówczas do Polski Ruś Czerwoną, gdzie mieszkała. Jej życie było jednym z najbarwniejszych epizodów Europy XVI wieku. Już jako nastolatka odznaczała się wyjątkową inteligencją, wiedzą historyczną i filozoficzną oraz znała co najmniej cztery języki. Prawdopodobnie została sprzedana bogatym osmańskim oficjelom jako ekskluzywna niewolnica – kurtyzana, o której wykształcenie i maniery odpowiednio dbano. Do seraju sułtańskiego trafiła jako 16-latka, podarowana dworowi przez paszę Ibrahima. Wbrew pozorom to nie władca dobierał sobie nałożnice, a robiły to za niego tak zwane sułtanki, czyli szefowe seraju. W tym czasie takie obowiązki na dworze pełniła niejaka Bosforana. Gdyby nie jej wstawiennictwo, Roksolana mogłaby nigdy nie trafić do łoża sułtana. Bystra Polka (choć uważa się, że mogła pochodzić z rodziny ruskich poddanych Jagiellończyka) umiała pozyskać przychylność Bosforany i szybko otrzymała szansę. Błyskawicznie ją wykorzystała. Potężny Sulejman, za którego panowania Imperium Osmańskie osiągnęło szczyt swojej potęgi, niemal natychmiast uległ urokowi Roksolany. Hürrem (pogodna, radosna, kwitnąca) – jak nazywał ją władca, nie była ponoć zniewalającą pięknością. Potrafiła jednak zdobyć serce sułtana niezwykłą osobowością, inteligencją, wiedzą i oczywiście ogromnym talentem w ars amandi. Była wielką miłością władcy aż do śmierci. Jako tak zwana pierwsza żona przeżyła u boku Sulejmana niemal 30 lat. Urodziła mu pięcioro dzieci. Gdy odeszła, władca do końca swojego życia nie potrafił obdarzyć uczuciem żadnej innej kobiety. Ufundował w całym imperium liczne obiekty poświęcone Roksolanie. Na jego życzenie pochowano go w jednej krypcie z ukochaną. Zachowały się przepiękne listy miłosne szczęśliwych małżonków oraz wiersze Sulejmana dla Hürrem. Roksolana miała ogromny wpływ na władcę. Przypisuje się jej, jako pierwszej kobiecie w Turcji, zainteresowanie budową licznych obiektów sakralnych. Ufundowała wiele meczetów i szkół koranicznych. Pod jej wpływem Sulejman prowadził łagodną politykę wobec Polski, a sama Hürrem korespondowała z Zygmuntem Starym, Boną i Zygmuntem Augustem. Choć Hürrem znana jest dzisiaj jako Roksolana, to imienia tego nigdy nie znała. Pojawiło się ono wiele lat po jej śmierci we włoskich przekazach historycznych i oznaczało po prostu „pochodząca z Rusi”.

Laura_Bell_.jpg

Była gwiazdą Wielkiej Wystawy w Londynie w 1850 roku ...

Była gwiazdą Wielkiej Wystawy w Londynie w 1850 roku. Wówczas za jedną noc spędzoną z premierem rządu maharadży Nepalu, Junghiem Badahurem, wzięła… 250 tysięcy funtów! Bajecznie bogaty Nepalczyk zapłacił! Do dziś jest to chyba światowy rekord hojności klienta wobec prostytutki. Nie wiadomo, co para robiła w nocy, ale premier Nepalu był zadowolony i uznał, że noc z Laurą Bell była warta ćwierć miliona funtów. Laura, dawna pomocnica sklepowa z Dublina, dostała też od Nepalczyka pierścień z prośbą, aby przysłała mu go, jeśli kiedykolwiek znajdzie się w niebezpieczeństwie, a on na pewno przybędzie jej z pomocą. Podobno Laura zrobiła to w 1857 roku, gdy w Indiach wybuchło powstanie przeciwko Brytyjczykom. Rząd Nepalu stanął wówczas po stronie Korony Brytyjskiej. Gurkhowie wsparli Albion i do dziś są jego wiernymi żołnierzami. Wszystko to podobno dzięki pierścieniowi i Laurze Bell.

Barbara_Villiers.jpg

Kochała życie i czerpała z niego pełnymi garściami. ...

Kochała życie i czerpała z niego pełnymi garściami. Olśniewająca uroda, niespożyta energia, zdrowie i zapał do negowania wszelkich autorytetów pchały ją od romansu do romansu. Niestrudzona w rozwiązłości doczekała się przydomków: Wiadoma Miss, Lady Barbarzynka czy Dziwka Imperium. Nie przejmowała się tym… Najpowabniejsza i najbardziej zuchwała z kochanek angielskiego króla Karola II Stuarta przyszła na świat w 1641 roku w znakomitej angielskiej rodzinie. Już od wczesnej młodości lubiła flirt i uciechy ciała. W wieku 18 lat wyszła za mąż za rojalistę Rogera Palmera- młodzieńca dobrze wychowanego i wiernego, ale jak mówiła nudnego. Już rok po ślubie Barbara poznała starszego o 11 lat, postawnego i atrakcyjnego kawalera- księcia Karola Stuarta, przyszłego króla Anglii. Kochanką Karola została w dniu jego trzydziestych urodzin 29 maja 1660 roku. Historyk Osmund Airy pisał: „Od tamtej chwili sprawowała niepodważalną, absolutną władzę nad rozpustnikiem o temperamencie południowca, dla którego w rzeczy samej była dobraną partnerką. Jej despotyzm nie osłabł nigdy, choć z dnia na dzień język stawał się coraz bardziej prostacki, nienawiść coraz bardziej wulgarna, zachłanność nienasycona, a rozwiązłość występna”. Obustronne zauroczenie i namiętność zaowocowało potomstwem. W 1661 roku Barbara urodziła Karolowi II pierwsze z pięciorga (a niektórzy historycy twierdzą, że sześciorga) ich dzieci. Zakochany monarcha nigdy nie zakwestionował swojego ojcostwa. Straty moralne jakie w tej sytuacji ponosił prawowity małżonek wyrównał Karol II, wynosząc Rogera Palmera do godności hrabiego Castlemaine. Palmer spokojnie przyjął tytuł hrabiowski, wiedział, że na niego zasłużył, przymykając oko na romans żony.

Veronica Franco.jpg

Veronica Franco (1546-1591) poetka i kurtyzana z sze ...

Veronica Franco (1546-1591) poetka i kurtyzana z szesnastowiecznej Wenecji sportretowana w książce Margaret Rosenthal pt. Uczciwa kurtyzana (The Honest Courtesan) oraz w nakręconym na jej podstawie filmie Dangerous Beauty. Źródło „http://pl.wikipedia.org/wiki/Veronica_Franco”

Zofia Clavone primo voto Witt secundo voto Potocka.jpg

Zofia Celina Clavone (Glavani) primo voto Witt secun ...

Zofia Celina Clavone (Glavani) primo voto Witt secundo voto Potocka, miała bardzo skomplikowany życiorys. Wszystko przez swoją urodę. Z pochodzenia była Greczynką, nie znani są jej rodzice, w wieku 12 lat adoptowała ją ciotka, stambulska kurtyzana. Pięć lat później ciotka sprzedała ją Karolowi Boscampowi - Lasopolskiemu, polskiemu posłowi w Stambule, była jego kochanką, a potem luksusową prostytutką. W 1779 roku trafiła do Polski, gdzie wyszła za Józefa Witta z Kamieńca, poślubiona para objechała europejskie dwory, Zofię uznano za najpiękniejszą kobietę Europy. W czasie podróży została kochanką późniejszego króla Francji Ludwika XVIII oraz jego brata, małżeństwo z Wittem się nie układało, ruszyła do Stambułu, gdzie została kochanką Potiomkina. Po śmierci Potiomkina poznała Stanisława Szczęsnego Potockiego, rozwiodła się z Wittem i poślubiła Potockiego (jako trzecia jego żona), nie przeszkodziło to jej zostać kochanką swego pasierba (Jerzego, adoptowanego przez Potockiego), po kilku latach Potocki zmarł, a Zofii pozostało procesowanie się z licznym potomstwem męża o majątek, znalazła jeszcze czas, by być kochanką carskiego gubernatora Nikołaja Nowosilcowa, zmarła w Berlinie w 1822 roku, pochowano ją w Humaniu w pobliżu Zofiówki, ale po kilkunastu latach jej ciało przeniesiono w inne miejsce. Zofiówka pierwotnie Sofijówka - park o charakterze krajobrazowym położony w Humaniu nad jarem rzeki Kamionki, obecnie na terytorium Ukrainy. Park został założony w 1796 roku przez Stanisława Szczęsnego Potockiego dla Zofii i nazwany na jej cześć "Sofijówką" (od imienia). Założenie parkowe kosztowało 15 milionów ówczesnych złotych, co stanowiło kolosalny wydatek na ówczesne czasy. obrazek

Zofia jeszcze jako Pani Wittowa

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin