Królowe nierządu i imperiów!
Piękne, bystre, władcze i wyszkolone w ars amandi. Miały ogromny wpływ na decyzje swoich królewskich kochanków i protektorów.
Określenie kurtyzana wywodzi się z języka włoskiego i oznacza elegancką panią do towarzystwa. Najstarszy zawód świata rozkwitł w XVI wieku we Włoszech, jednak już w starożytności kobiety lekkich obyczajów posługując się swoimi wdziękami zyskiwały nie tylko pieniądze i luksusowe posiadłości, ale także wpływy i władzę.

sortuj według:
nazwa
typ pliku
rozmiar
data dodania

41 KB
18 gru 11 13:54

Barbara_Villiers.jpg

Kochała życie i czerpała z niego pełnymi garściami. Olśniewająca uroda, niespożyta energia, zdrowie i zapał do negowania wszelkich autorytetów pchały ją od romansu do romansu. Niestrudzona w rozwiązłości doczekała się przydomków: Wiadoma Miss, Lady Barbarzynka czy Dziwka Imperium. Nie przejmowała się tym…

Najpowabniejsza i najbardziej zuchwała z kochanek angielskiego króla Karola II Stuarta przyszła na świat w 1641 roku w znakomitej angielskiej rodzinie. Już od wczesnej młodości lubiła flirt i uciechy ciała. W wieku 18 lat wyszła za mąż za rojalistę Rogera Palmera- młodzieńca dobrze wychowanego i wiernego, ale jak mówiła nudnego. Już rok po ślubie Barbara poznała starszego o 11 lat, postawnego i atrakcyjnego kawalera- księcia Karola Stuarta, przyszłego króla Anglii.

Kochanką Karola została w dniu jego trzydziestych urodzin 29 maja 1660 roku. Historyk Osmund Airy pisał: „Od tamtej chwili sprawowała niepodważalną, absolutną władzę nad rozpustnikiem o temperamencie południowca, dla którego w rzeczy samej była dobraną partnerką. Jej despotyzm nie osłabł nigdy, choć z dnia na dzień język stawał się coraz bardziej prostacki, nienawiść coraz bardziej wulgarna, zachłanność nienasycona, a rozwiązłość występna”. Obustronne zauroczenie i namiętność zaowocowało potomstwem. W 1661 roku Barbara urodziła Karolowi II pierwsze z pięciorga (a niektórzy historycy twierdzą, że sześciorga) ich dzieci. Zakochany monarcha nigdy nie zakwestionował swojego ojcostwa. Straty moralne jakie w tej sytuacji ponosił prawowity małżonek wyrównał Karol II, wynosząc Rogera Palmera do godności hrabiego Castlemaine. Palmer spokojnie przyjął tytuł hrabiowski, wiedział, że na niego zasłużył, przymykając oko na romans żony.

z chomika Viola_Valeriana222

64 KB
18 gru 11 13:54

Veronica Franco.jpg

Veronica Franco (1546-1591) poetka i kurtyzana z szesnastowiecznej Wenecji sportretowana w książce Margaret Rosenthal pt. Uczciwa kurtyzana (The Honest Courtesan) oraz w nakręconym na jej podstawie filmie Dangerous Beauty.

Źródło „http://pl.wikipedia.org/wiki/Veronica_Franco”

z chomika Viola_Valeriana222

110 KB
18 gru 11 13:54

Zofia Clavone primo voto Witt secundo voto Potocka.jpg

Zofia Celina Clavone (Glavani) primo voto Witt secundo voto Potocka, miała bardzo skomplikowany życiorys. Wszystko przez swoją urodę. Z pochodzenia była Greczynką, nie znani są jej rodzice, w wieku 12 lat adoptowała ją ciotka, stambulska kurtyzana. Pięć lat później ciotka sprzedała ją Karolowi Boscampowi - Lasopolskiemu, polskiemu posłowi w Stambule, była jego kochanką, a potem luksusową prostytutką. W 1779 roku trafiła do Polski, gdzie wyszła za Józefa Witta z Kamieńca, poślubiona para objechała europejskie dwory, Zofię uznano za najpiękniejszą kobietę Europy. W czasie podróży została kochanką późniejszego króla Francji Ludwika XVIII oraz jego brata, małżeństwo z Wittem się nie układało, ruszyła do Stambułu, gdzie została kochanką Potiomkina.
Po śmierci Potiomkina poznała Stanisława Szczęsnego Potockiego, rozwiodła się z Wittem i poślubiła Potockiego (jako trzecia jego żona), nie przeszkodziło to jej zostać kochanką swego pasierba (Jerzego, adoptowanego przez Potockiego), po kilku latach Potocki zmarł, a Zofii pozostało procesowanie się z licznym potomstwem męża o majątek, znalazła jeszcze czas, by być kochanką carskiego gubernatora Nikołaja Nowosilcowa, zmarła w Berlinie w 1822 roku,
pochowano ją w Humaniu w pobliżu Zofiówki, ale po kilkunastu latach jej ciało przeniesiono w inne miejsce.
Zofiówka pierwotnie Sofijówka - park o charakterze krajobrazowym położony w Humaniu nad jarem rzeki Kamionki, obecnie na terytorium Ukrainy. Park został założony w 1796 roku przez Stanisława Szczęsnego Potockiego dla Zofii i nazwany na jej cześć "Sofijówką" (od imienia). Założenie parkowe kosztowało 15 milionów ówczesnych złotych, co stanowiło kolosalny wydatek na ówczesne czasy.

obrazek

Zofia jeszcze jako Pani Wittowa

z chomika Viola_Valeriana222

24 KB
18 gru 11 13:54

Gabrielle_d_Estrees.jpg

Gabrielle d'Estrées (ur. między 1570 a 1573 na zamku La Bourdaisière lub na zamku w Cœuvres, zm. w nocy z 9/10 kwietnia 1599) - księżna Beaufort i Verneuil, markiza Monceaux, kochanka króla francuskiego Henryka IV.
Gabrielle d'Estrées była czwartą córką Antoniego d'Estrées i Franciszki Babou de La Bourdaisière. Jej młodszym bratem był François-Annibal d'Estrées. Królewską metresą została w 1591, kiedy ten był żonaty z Małgorzatą de Valois. ).
W 1599 Henryk IV, oczekując na unieważnienie swojego małżeństwa przez papieża Klemensa VIII, obiecał jej królewski ślub. Gabrielle d'Estrées zmarła jednak wcześniej w wyniku komplikacji związanych z ciążą.

z chomika Viola_Valeriana222

5 KB
18 gru 11 13:54

Jane Shore.jpg

Elizabeth Jane Shore urodziła się w Londynie ok. 1445, a jej głównym tytułem do sławy było to, że stała się jedną z wielu kochanek króla Anglii Edwarda IV. Edward IV naprawdę kochał Jane Shore i opisał ją jako "najweselszą nierządnicę" w jego królestwie. Jej rodzicami byli Jan i Amy Lambert; jej ojciec był bogatym kupcem w City of London a jej dziadek, Robert Marshall, mial dobrze prosperujący sklep spożywczy. Została ochrzczona nazwą Elizabeth, ale na pewnym etapie swojego życia zaczęła nazywać się Jane.

z chomika Viola_Valeriana222

43 KB
18 gru 11 13:54

Mary Moll Davis.jpg

Mary "Moll" Davis (ur. ok. 1648 w Westminsterze, zm. 1708), angielska śpiewaczka i aktorka, kochanka króla Karola II Stuarta. Według Samuela Pepysa była nieślubną córką pułkownika Howarda, lorda Barkeshire. Na początku lat 60. XVII w. została aktorką w Duke's Theatre Company. Wkrótce zyskała popularność jako aktorka, śpiewaczka i komediantka. Ok. 1667 r. poznała króla Karola II i wkrótce została jego kochanką. W 1668 r. zrezygnowała z występów. Rok później urodziła córkę Karola, Mary Tudor. Wkrótce jednak jej romans z królem dobiegł końca. Karol przyznał dawnej kochance roczną pensję w wysokości 1000 funtów.
W grudniu 1686 r. poślubiła francuskiego muzyka i kompozytora Jamesa Paisible'a, członka prywatnego zespołu muzycznego króla Jakuba II. Wraz mężem towarzyszyła królowi na wygnaniu w St Germain-en-Laye, ale w 1693 r. powróciła do Anglii, gdzie jej mąż został nadwornym kompozytorem księcia Jerzego Duńskiego.

z chomika Viola_Valeriana222

9 KB
18 gru 11 13:54

Marie O Murphy.jpg

Marie-Louise de Boisfaily O'Murphy ( 21 października 1737 - 11 grudnia 1814) była jedna z najmłodszych kochanek króla Francji Ludwika XV. Była piąta córka irlandzkiego oficera który podjął się produkcji obuwia w Rouen , Francja. W 1752 w wieku lat czternastu, pozowała nago do prowokacyjnego portretu artysty Francois Bouchera.

z chomika Viola_Valeriana222

4 KB
18 gru 11 13:54

Agnes Sorel.jpg

Agnès Sorel (ur. ok. 1422 w Fromenteau zm. 9 lutego 1450 w Anneville-sur-Seine) – metresa króla Francji Karola VII.
Agnès Sorel była córką Jeana Soreau, żołnierza z niższej warstwy rycerstwa, i Catheriny de Maignelais. Początkowo była damą dworu Izabeli, księżnej Lotaryngii i małżonki króla Rene Andegaweńskiego. We współczesnych źródłach jest opisywana jako nadzwyczaj piękna i inteligentna młoda kobieta.
W czasie odwiedzin u swojego szwagra król Francji po raz pierwszy spotkał Agnès Sorel. W następnych latach rozwinął się ich romans. Władca mianował swoją kochankę honorową damą dworu swojej żony Marii Andegaweńskiej, a także podarował jej liczne zamki i dobra: Bois-Trousseau, Roquecezière w Rouergue, Vernon-sur-Seine oraz Beauté-sur-Marne koło Paryża. Członkowie jej rodziny zajęli ważne miejsca na dworze. Agnès nazywano "Dame de Beauté". Przydomek pochodził od nazwy jej pałacu w Beauté-sur-Marne.
W 1444 r. została oficjalną kochanką króla Francji. Karol VII był pierwszym francuskim monarchą, który zdecydował się na taki krok. Agnès urodziła władcy cztery córki, z których jedna zmarła w wieku niemowlęcym. W 1450 r. podczas toczącej się wojny z Anglią odwiedziła Karola w obozie wojskowym w Jumièges w Normandii. Była wówczas w ciąży z najmłodszym dzieckiem. Wkrótce po urodzeniu ostatniej córki Agnès poważnie zachorowała. Jej dolegliwości opisywano jako rozwolnienie. Krążyły jednak pogłoski, że została otruta. Zmarła 9 lutego 1450 r. około 6 po południu na zamku Anneville-sur-Seine. Jej zwłoki, z wyjątkiem serca, złożono w kościele Saint-Ours w Loches.

z chomika Viola_Valeriana222

8 KB
18 gru 11 13:54

Maria Aurora von Königsmarck.jpg

Słynne kurtyzany, metresy, kochanki - Maria Aurora von Knigsmarck.jpg

Maria Aurora von Königsmarck (ur. 8 maja 1662 w Stade, zm. 16 lutego 1728 w Quedlinburgu) – hrabina szwedzka, metresa Augusta II, elektora Saksonii i króla Polski.
Córka Kurta Christopha von Königsmarck i Marii Christiny von Wrangel. Lata młodości spędziła w Hamburgu, od początku zwracając uwagę swoją urodą i inteligencją. W 1694 udała się do Drezna, by zasięgnąć informacji o swym bracie Filip von Königsmarck (kochanku księżnej Zofii Doroty z Celle), który niespodziewanie i w tajemniczych okolicznościach zaginął w Hanowerze. W Dreźnie Aurorę Königsmarck zauważył August II i uczynił ją swoją metresą. W październiku 1696 roku urodziła syna, Maurycego, późniejszego marszałka Francji.
Kiedy August znudził się kochanką, ta dołożyła starań by zapewnić sobie funkcję opatki klasztoru kanoniczek w Quedlinburgu, której sprawowanie niosło za sobą godność księżniczki Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. Zaangażowała się też w sprawę odzyskania utraconych dóbr rodzinnych w Szwecji. Mimo sprawowanych w Quedlinburgu obowiązków mieszkała głównie w Berlinie, Hamburgu i Dreźnie. W 1702 w imieniu Augusta II została wysłana z misją dyplomatyczną do króla Szwecji Karola XII, jednak wyprawa zakończyła się niepowodzeniem.

z chomika Viola_Valeriana222

8 KB
18 gru 11 13:54

Wilhelmina Enke.jpg

Wilhelmina była prostą dziewczyną z rodziny brandenburskich wieśniaków. Jakowyś przypadek przywiódł ja na dwór królewski w Poczdamie, gdzie należała do dworskiej służby. Na lepsze jej los zmienił się, gdy stała się przedmiotem adoracji młodego następcy tronu, Fryderyka Wilhelma. Jak przekazała tradycja historyczna, była to wielka, długoletnia i wzajemna miłość młodego kronprinza a potem króla Prus i dworki. Z owego romansu urodziło się kilkoro dzieci jak się to mawiało „ z nieprawego łoża”. Nawiasem mówiąc Wilhelmina nie była jedyną kochanką owego władcy, ale z każdej przygody powracał do niej.
Związek ten był powszechnie znaną tajemnicą, został jednak oficjalnie zakamuflowany przez wydanie pięknej Wilhelminy za mąż, za dworskiego kamerdynera nazwiskiem Ritz. Będąc już w tym związku Wilhelmina Enke – Ritz, urodziła syna, któremu z całą pewnością, nie przypadkowo nadano imię kilku królów pruskich: Fryderyk Wilhelm. W Prusach przyjęta była niepisana zasada rezerwująca tę kombinacje imion tylko dla potomków królewskiego rodu. Potomek urodzony w 1783 roku nosił nazwisko prawnego rodzica, ale faktyczne ojcostwo zdradzało imię i uderzające ponoć podobieństwo do monarchy.
W odróżnieniu od swych od swych poprzedników, Fryderyk Wilhelm II nie był sknerą i po wstąpieniu na tron w 1776 roku wyposażył hojnie swoją faworytę. Obdarowana została tytułem hrabiny von Lichtenau i dwoma majątkami ziemskimi. Otrzymała też jednorazowe subsydium w kwocie pół miliona talarów. Była to w owym czasie kwota ogromna. Zdawałoby się, że nastąpił finał historii, jak z bajki. Zawistni dworacy, zazdroszczący dziewczynie, córce karczmarza, niezwykle fortunnego losu, spowodowali, że po latach, po śmierci króla, darowaną jej kwotę i majątki musiała zwrócić do królewskiej szkatuły. Stało się to na podstawie decyzji królewskiego następcy Fryderyka Wilhelma III, który szczerze nie cierpiał Wilhelminy. Oficjalnie podstawą konfiskaty dóbr stał się wyrok sądu. Wiadomym jest też, że w zamian uzyskała ona rentę roczną w wysokości 4000 talarów, co też przyznać trzeba, nie było mało. Po roku 1809, wielki Napoleon, którego wojska zajęły Prusy, w szlachetnym porywie nakazał zwrócić część dóbr pokrzywdzonej faworycie królewskiej i wypłatę renty. Wilhelmina w późniejszych latach wydała się jeszcze za znacznie młodszego aktora, ale związek ten nie był szczęśliwy. Zmarła w 1820 r.

z chomika Viola_Valeriana222

9 KB
18 gru 11 13:54

Madame de Pompadour.jpg

Jeanne Antoinette Poisson, zwana Madame de Pompadour (ur. 29 grudnia 1721 w Paryżu, zm. 15 kwietnia 1764 w Wersalu) – markiza, metresa króla Francji - Ludwika XV. Organizatorka rautów i balów na dworze królewskim w Wersalu, protektorka artystów, pisarzy i filozofów (Woltera, Monteskiusza, Diderota). Wywierała duży wpływ na awanse na dworze królewskim. Z jej inicjatywy powstała w Paryżu szkoła wojskowa i fabryka porcelany w Sèvres. Popierała uczonych, artystów, pisarzy.

z chomika Viola_Valeriana222

3 KB
18 gru 11 13:54

Marianna Bielińska Lubomirska Denhoff.jpg

Marianna Bielińska Lubomirska Denhoff (ok. 1685-1730) – metresa Augusta II.
Jej ojcem był marszałek wielki koronny Kazimierz Ludwik Bieliński (zm. 1713), głowa stronnictwa profrancuskiego w Polsce. Prowadził on wystawny dwór w Otwocku Wielkim, gdzie często bywający król, stał się kochankiem jego córki Marianny. Wkrótce jednak marszałek wydał ją za mąż za Bogusława Ernesta Denhoffa. Później dzięki swym koneksjom w Watykanie, wyjednała zgodę papieża Klemensa XI na rozwód z Denhoffem i wyjechała z królem do Drezna. Później znów wyszła za mąż za Jerzego Ignacego Lubomirskiego.
Wpływała na politykę Augusta II. Blisko współpracował z nią poseł francuski Johann Viktor Peter Joseph Besenval. Denhoffowa przekonała Augusta do zawarcia sojuszu z Ludwikiem XIV (1714).

z chomika Viola_Valeriana222

26 KB
18 gru 11 13:54

Grace Elliott.jpg

Grace Dalrymple Elliott (1754? - 1823), szkocka kurtyzana, która przebywała we Francji podczas rewolucji francuskiej, rojalistka.
Grace Dalrymple urodziła się jako córka edynburskiego adwokata, Hewa Dalrymple'a. Wyszła za mąż za bogatego i znacznie od siebie starszego doktora Johna Elliotta, z którym później się rozwiodła. Była kochanką księcia Walii (późniejszy Jerzego IV), Charlesa Williama Windhama, George'a Selwyna, lorda Cholmondeley'a oraz Ludwika Filipa Józefa, księcia Orleanu (kuzyna króla Ludwika XVI). W czasie rewolucji francuskiej została skazana na ścięcie na gilotynie i uwięziona - dzieliła celę z byłą kochanką króla Ludwika XV - Madame du Barry. Została zwolniona po śmierci Robespierre'a. Napisała swoją autobiografię pod tytułem Ma Vie Sous La Révolution, wydaną w 1859 roku. Miała jedną jedyną córkę: Georginę Seymour (1782-1813), ochrzczoną jako Georgina Frederica Augusta Elliott córka Jego Królewskiej Wysokości Jerzego Księcia Walii & Grace Elliott. Książę Jerzy przyznał się do ojcostwa, ale zmienił zdanie, kiedy zobaczył dziewczynkę. Wtedy do ojcostwa poczuli się i lord Cholmondeley i Charles Windham. W każdym razie to lord Cholmondeley wychowywał dziewczynkę po śmierci Grace.
W 2001 roku powstał film opowiadający o życiu Grace pt. Angielka i książę.

z chomika Viola_Valeriana222

7 KB
18 gru 11 13:54

Comtesse Du Barry.jpg

Marie-Jeanne, Comtesse Du Barry (ur. 19 sierpnia 1743 - 8 grudnia 1793) – francuska kurtyzana, metresa króla Ludwika XV Burbona. Urodziła się jako Jeanne Bécu w Vaucouleurs, w Lotaryngii. Była nieślubnym dzieckiem Anny Becu, która najprawdopodobniej była kucharką. Jej ojcem był prawdopodobnie Jean Baptiste Gormand de Vaubernier - mnich. Podczas jej dzieciństwa jeden z kochanków jej matki zapłacił za edukację Jeanne w zakonie. Później, w wieku 15 lat, Jeanne przeniosła się do Paryża - tam używając imienia Jeanne Rancon pracowała jako asystentka w sklepie. Była bardzo piękną dziewczyną, więc w 1763 zainteresował się nią bogaty szlachcic - Jean du Barry. Jeanne została jego kochanką, a on uczynił z niej kurtyzanę znaną w najwyższych kręgach towarzystwa paryskiego (zw. Mademoiselle Lange lub l'Angel - Anioł) i utrzymankę kilku bogatych panów. Na początku służyła jako kurtyzana Louis François Armand du Plessis, księciu de Richelieu. Jeanne w 1768 poznała samego króla Ludwika XV i szybko odkryła, że ma na niego wpływ. Niestety, dopóki nie miała jakiegoś tytułu, nie mogła zostać oficjalną metresą królewską, czego bardzo pragnęła. Problem ten rozwiązano wydając ją za mąż, za brata Jeana du Barry, hrabiego Guillaume du Barry, w 1769. Dzięki temu 2 kwietnia 1769 została zaprezentowana rodzinie króla, na dworze w Wersalu.
Znana była ze swojego miłego usposobienia i poparcia dla artystów, zaś działania króla (kolejne bogate i ekstrawaganckie prezenty) powodowały, że z dnia na dzień stawała się coraz bardziej niepopularna.
Kiedy na dworze zamieszkała młoda Maria Antonina Austriaczka, żona delfina Francji, Jeanne starała się zaprzyjaźnić z dziewczyną. Maria Antonina wychowana na austriackim dworze swojej religijnej matki, otwarcie okazywała Jeanne swoją niechęć, a wręcz nienawiść.
Król Ludwik XV umarł w maju 1774, a przed śmiercią chcąc wyspowiadać się i otrzymać odpuszczenie grzechów, musiał oddalić z dworu swoją ukochaną Jeanne. Du Barry trafiła do klasztoru Pont-au-Dames, ale na wypadek gdyby król wyzdrowiał, w Wersalu czekał specjalnie powóz, który miał przywieść ją z powrotem. Król zmarł, a ona 2 lata później przeniosła się do swojego Château de Louveciennes, gdzie stała się kochanką i Henry'ego Seymoura i księcia de Brissac. W 1792 Jeanne odbyła kilka podróży do Londynu, pod pozorem odzyskania ukradzionej biżuterii, ale podejrzewano, że wspomaga finansowo emigrantów, którzy schronili się tam po wybuchu rewolucji francuskiej. W 1793 została aresztowana przez Trybunał Rewolucyjny w Paryżu, pod zarzutem zdrady. W więzieniu dzieliła celę z Grace Elliott, metresą Filipa Égalité. Po procesie, 8 grudnia 1793 została zgilotynowana na Placu Concorde. Próbowała wykupić swoje życie i wyjawiała gdzie schowała swoje klejnoty i resztę dobytku. W drodze na gilotynę, w przeciwieństwie do królowej Marii Antoniny, Jeanne całkiem się załamała i zaczęła płakać i krzyczeć, żeby jej nie krzywdzić.

z chomika Viola_Valeriana222

7 KB
18 gru 11 13:54

Diane de Poitiers.jpg

Diane de Poitiers, Księżna de Valentinois (ur. 3 września 1499, zm. 25 lub 26 kwietnia 1566) - najbardziej wpływowa faworyta króla Francji Henryka II Walezjusza (1519-1559).

Była córką Jana de Poitiers i Joanny de Batarnay. Urodziła się w zamku w Saint-Vallier (w dzisiejszym departamencie Rhône-Alpes). Jako mała dziewczynka przez pewien czas przebywała blisko Anny de Beaujeu, córki Ludwika XI, regentki w okresie małoletności swojego młodszego brata, Karola VIII.

W wieku 15 lat Diana poślubiła starszego od niej o 39 lat Ludwika de Brézé, który był wnukiem Karola VII i służył na dworze Franciszka I. Urodziła mu dwie córki.
Słynęła z nieprzeciętnej urody, często pozowała rzeźbiarzom i malarzom, np. François Clouetowi. Artyści najchętniej portretowali ją jako boginię łowów Artemidę - Dianę.
Została kochanką delfina, a następnie króla Francji Henryka II ok. 1538. Przyszły monarcha, choć był od Diany o 20 lat młodszy, szczerze ją kochał. Po objęciu tronu w 1547 podarował jej zamek Chenonceau, uhonorował ją także tytułem księżnej de Valentinois i klejnotami korony. Romans Diany i Henryka trwał aż do śmierci króla w 1559. Wtedy to jego małżonka, królowa Katarzyna Medycejska - w ramach odwetu na kochance męża - odebrała Dianie ukochane Chenonceau oraz odsunęła od wpływów i dworu. Upokorzona Diana osiadła w zamku Anet, gdzie spędziła sześć ostatnich lat swego życia. Według świadka z epoki, Brantome'a, codziennie rano wypijała kilka filiżanek płynu ze sproszkowanym złotem, co według óczesnych alchemików miało zapewnić zachowanie zdrowia i urody, jednak stało się najprawdopodobniej przyczyną jej śmierci. W 2009 r. lekarze ze szpitala Raymond-Poincare w Garches stwierdzili, że zawartość złota w zachowanych włosach Diany de Poitiers jest 500 razy wyższa niż normalnie.

z chomika Viola_Valeriana222

7 KB
18 gru 11 13:54

Alice Frederica Keppel.jpg

Alice Frederica Keppel z domu Edmonstone (ur. 14 października 1869, zm. 11 września 1947) - metresa króla Edwarda VII. Jej córka Violet Trefusis była kochanką poetki Vity Sackville-West. Alice jest prababką ze strony matki Camilli Parker Bowles, księżnej Kornwalii i małżonki księcia Karola.
Urodziła się jako córka Sir Williama Edmonstone'a, czwartego baroneta, i Mary Elizabeth Edmonstone (z domu Parsons) w zamku Duntreath, w Blane Valley. Jej ojciec był emerytowanym admirałem Marynarki Królewskiej, a jej dziadek był gubernatorem Wysp Jońskich. Alice miała jednego brata i siedem sióstr - sama była najmłodsza z rodzeństwa.
1 czerwca 1891 poślubiła starszego o cztery lata, George'a Keppela, syna Williama Keppel, siódmego hrabiego Albemarle.

z chomika Viola_Valeriana222

25 KB
18 gru 11 13:54

Markiza de Montespan.jpg

Franciszka-Atena de Rochechouart, markiza de Montespan, (ur. 5 października 1641 w Tonnay-Charente, zm. 27/28 maja 1707 w Bourbon-l'Archambault) – w latach 1667 - 1679 oficjalna kochanka króla Ludwika XIV, matka 7 jego dzieci (z których 6 zostało następnie uznanych przez ojca).
Urodziła się w Chateau de Tonnay-Charente (w dzisiejszym Charente-Maritime). Jej rodzicami byli Gabriel de Rochechouart, książę Mortemart, i Diana de Grandseigne. Poprzez swoich rodziców pochodziła z dwóch najstarszych rodzin szlacheckich we Francji. Uczyła się w zakonie Świętej Marii w Saintes. W wieku 20 lat została damą dworu szwagierki króla Francji - Madame, a następnie damą dworu samej królowej Francji - Marii Teresy.
W lutym 1663 poślubiła Louisa-Henriego de Pardaillana de Gondrin, markiza de Montespan (1640-1701), rok starszego od siebie. Przed ślubem znana była jako Mademoiselle de Tonnay-Charente po nazwie zamku, w którym się urodziła, lub jako Mademoiselle de Mortemart. Z mężem miała dwoje dzieci.
Zajęła miejsce poprzedniej kochanki króla - Markizy de Ludres (1687-1722), która w 1691 wstąpiła do klasztoru (dzieci Markizy de Ludres i Ludwika XIV nie zostały przez niego uznane). Sama musiała w swoim czasie ustąpić swojego miejsca Markizie de Maintenon, która była jej przyjaciółką i guwernantką jej dzieci (w ten sposób poznał ją Ludwik XIV).
Zmarła zapomniana w Bourbon-l'Archambault, a król zabronił ich dzieciom noszenia po niej żałoby. Prawdziwy żal po śmierci matki pokazywało jedynie troje najmłodszym dzieci - księżna Burbon, księżna Orleanu i hrabia Tuluzy odmawiali uczestniczenia w wielu dworskich zgromadzeniach, pamiętając jak ich matka za życia próbowała zapewnić im jak najwięcej honorów i bogactw. Najstarszy i najbardziej nielojalny syn markizy - książę Maine z trudem ukrywał radość ze śmierci matki- zawsze odczuwał brak zainteresowania z jej strony, dlatego bardziej kochał swoją guwernantkę - Markizę de Maintenon.

z chomika Viola_Valeriana222

12 KB
18 gru 11 13:54

Lola_Montez autor obrazu Joseph_Karl_Stieler -.jpg

Lola Montez, właśc. Elizabeth Rosanna Gilbert (ur. 17 lutego 1821 – zm. 17 stycznia 1861) - XIX-wieczna tancerka, aktorka i kurtyzana pochodzenia irlandzkiego, metresa króla Bawarii, Ludwika I, który nadał jej tytuł księżnej Landsfeld.
Urodziła się w Grange w 1821 roku, w 1823 rodzina wyjechała za ojcem, oficerem, do Indii. Po śmierci męża, w 1825, jej matka wyszła ponownie za mąż za innego oficera. Szkołę ukończyła w Wielkiej Brytanii. W 1842, po rozstaniu z partnerem, zaczęła pracę jako tancerka. W początkach swoich występów zetknęła się z Franzem Lisztem, który poznał ją z George Sand. Osiadła w Paryżu, gdzie była związana z Aleksandrem Dumas (ojcem), po jego śmierci opuściła jednak francuską stolicę.

W 1846 roku zjawiła się w Monachium, gdzie wkrótce została metresą króla Ludwika i szybko zyskała wielki wpływ na państwo, przyjmując też bawarskie obywatelstwo. Była bardzo niepopularna wśród Bawarczyków, pomimo oporów społecznych władca uczynił ją 25 sierpnia 1847 roku księżną Landsfeld. W okresie wiosny ludów, pod naciskiem społecznym Ludwik abdykował, zaś Lola opuściła Bawarię.

W latach 1851-3 występowała jako tancerka na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych, w maju tego roku zjawiła się w San Francisco. Po dwuletniej przerwie wyjechała w 1855 roku do Australii, by odbudować swoją karierę.

W 1857 przybyła do Nowego Jorku, gdzie mieszkała do końca życia. W czerwcu 1860 roku doznała wylewu i zaczął następować u niej paraliż. Zmarła 17 stycznia 1861 na zapalenie płuc.

z chomika Viola_Valeriana222

47 KB
18 gru 11 13:54

Markiza La Païva.jpg

Słynne kurtyzany, metresy, kochanki - Markiza La Pava.jpg

Slynna paryskia kurtyzana, wielbicielka diamentow, markiza La Païva. Z jej osoba wiaze sie male polonicum.Otoz pochodzi z rodziny polskich Zydow, ktorzy za chlebem udali sie na poczatku XIX wieku do Moskwy i tam tez Esther Lachamnn, bo takie bylo jej prawdziwe nazwisko, przyszla na swiat w 1819 roku. Z Polska laczy ja nie tylko pochodzenie, ale rowniez miesce smierci. Zmarla w miasteczku Swierklaniec, na Slasku, gdzie zakochany narzeczony zbudowal dla niej okazaly palac zwany czesto. „malym Wersalem”.
Podbila niezwyklym talentem w zdobywaniu meskich serc, miloscia do diamentow i wystawnym trybem zycia. Mimo niewielkiej urody, rudych, dlugich wlosow, nieduzego wzrostu i okraglych ksztaltow - jaki opisywaja ja pisarze z epoki - wodzila za nos finansjere i artystow, muzykow i arystokratow. W swoim urzadzonym z przepychem palacu na Champs-Elyssées nie tolerowala kobiet - przyjmowala tylko i wylacznie mezczyzn. Byla jedyna kobieta podczas niezliczonych przyjec i kolacji. Zlosliwi, ktorym nie udalo sie wedrzec do jej alkowy pisali, ze byly to wieczory „ croque-morts”-czyli grabarzy, wszyscy goscie nosili bowiem czarne, ponure garnitury...

z chomika Viola_Valeriana222

77 KB
18 gru 11 13:54

Esterka - autor obrazu Władysław Łuszczkiewicz.JPG

Esterka Małach - słynąca z urody Żydówka, według kronikarza Jana Długosza ukochana (kochanka) króla Kazimierza Wielkiego. Według Długosza to właśnie we wpływie Esterki należy doszukiwać się tak dobrej polityki króla względem polskich Żydów. Esterka jest do dzisiaj uważana za najsłynniejszą polską królewską nałożnicą.

Tradycja wiąże z romansem króla z Esterką wiele miejscowości, m.in.: Bochotnicę, Czchów, Kazimierz Dolny, Niepołomice, Opoczno, Przedbórz, Radom, Rzeszów, Sandomierz, Skawinę, Stopnicę, Wiślicę a przede wszystkim wówczas podkrakowski, a dziś będący dzielnicą Krakowa Łobzów, gdzie znajduje się Pałac Królewski i gdzie jeszcze w XX wieku istniał Kopiec Esterki. W Rzeszowie do dziś istnieje kamienica zwana jej imieniem, gdzie rzekomo miała przez pewien czas mieszkać. Również na rynku Starego Miasta w Radomiu znajduje się barokowa kamienica nazywana Domem Esterki.

Ta piękna Żydówka, najważniejsza z kochanek Kazimierza Wielkiego, jest postacią historyczną, jakkolwiek narosło wokół jej osoby wiele legend. Pochodziła podobno z krakowskiego getta. Jak głosi tradycja, jej wpływowi na króla zawdzięczać mieli Żydzi polscy uzyskane w tym okresie prawa i przywileje, chociaż w opinii historyków wynikały one raczej z ogólnej koncepcji rozwoju gospodarczego kraju.
Esterka urodziła królowi córki, które pozostały przy religii matki.

obrazek

- Kaziemierz Wielki u Esterki

z chomika Viola_Valeriana222

14 KB
18 gru 11 13:54

Ninon_de_Lenclos.jpg

Ninon de Lenclos (ur. między 1615 a 1623 rokiem, zm. w 1705) była słynną paryską kurtyzaną, wolnomyślicielką i skandalistką.
Prowadziła salon arystokratyczno-literacki, którego bywalcem byli m.in. Blaise Pascal, Jean-Baptiste Lully i Jean de La Fontaine.
Wśród paryżan uchodziło za modne cieszyć się jej względami i wielu o nie zabiegało, choć nie miała w zwyczaju mieć więcej niż jednego kochanka w jednym czasie. Uchodziło jej to, ponieważ miała wielu ustosunkowanych przyjaciół.
11-letni Voltaire jako chłopiec otrzymał od niej w 1705 roku pieniądze na zakup książek.
Arystokrata - pamiętnikarz Louis de Rouvroy, książę de Saint-Simon wspomina o próbie, jaką podjęła pod koniec życia Ninon markiza de Maintenon (dawna przyjaciółka kurtyzany), by wysłać ją do klasztoru, gdzie miała odpokutować za swe grzechy. Ninon powiadomiła ją, że wybierze zakon franciszkanów, słynący z rozpusty. Odpowiedź ta rozbawiła markizę, która zostawiła Ninon w spokoju.
Do końca życia zachowała żywy umysł i urodę. Jej śmierć była sensacją.

z chomika Viola_Valeriana222

50 KB
18 gru 11 13:54

Nell Gwyn.jpg

Nell Gwyn, właściwie Eleonor Gwynn (ur. 2 lutego 1650, zm. 14 listopada 1687) - angielska aktorka. Była kochanką Karola II, króla Anglii i Szkocji. Miała z nim dwóch synów.
Niewiele wiadomo o jej młodości i rodzinie. Jej matka nazywała się Helena lub Eleonora Gwyn (urodzona Smith), nazywana była później Old Madam Gwyn lub po prostu Madam Gwyn. Madam Gwyn urodziła się w parafii St Martin-in-the-Fields, w Londynie i większość swojego życia spędziła w tym mieście. Prawdopodobnie pochodziła z niskich warstw społecznych. Ojcem Nell Gwyn był najprawdopodobniej Tomasz Gwyn, kapitan w rojalistycznej armii, podczas Angielskiej Wojny Domowej.
Po koniec 1667, George Villiers, drugi książę Buckingham, został nieoficjalnym "managerem" Nell Gwyn. Dążył on do poznania króla Karola II z kobietą, która zastąpiłaby ówczesną królewską kochankę - Barbarę Palmer (kuzynkę Buckinghama) i tym samym zbliżyła księcia do króla. Plan się nie powiódł - Nell Gwyn zażądała 500 funtów na rok, a była to cena zbyt wysoka. Buckingham miał również inne kandydatki np. Moll Davis - również aktorkę.
Jej romans z królem rozpoczął się w kwietniu 1668. Podobno Nell Gwyn poszła na sztukę George'a Etherege'a - She Wou'd if She Cou'd w teatrze w Lincoln's Inn Fields. Obok niej siedział sam król, który jednak bardziej niż sztuką zainteresowany był flirtowaniem z Nell. Następnie zaprosił on Nell razem z jej towarzyszem - Mr. Villiersa (kuzynem Buckinghama) na kolację razem z jego bratem Jakubem, księciem Yorku. Jeszcze przed latem 1668 Nell była oficjalną i powszechnie znaną kochanką królewska, chociaż wszyscy spodziewali się, że romans nie potrwa długo.

Źródło „http://pl.wikipedia.org/wiki/Nell_Gwyn”

z chomika Viola_Valeriana222

24 KB
18 gru 11 13:54

Alphonsine Plessis, czyli „La Divine Marie Dupless is”.jpg

Największą renomę w Paryżu zyskała sobie Alphonsine Plessis, czyli „La Divine Marie Duplessis”. To ona stała się pierwowzorem Marguerite Gautier w „Damie Kameliowej” Dumasa. Jako czternastolatkę sprzedał ją wędrownym Cyganom, jej własny ojciec. Po przybyciu do Paryża, rozpoczęła karierę prostytutki. Stała się kochanką ministra de Guiche (miała wtedy 16 lat), potem hrabiego de Perregaux i wielu innych wpływowych, bogatych mężczyzn. Chciał się z nią ożenić Aleksander Dumas syn, ale dziewczyna nie chciała zrezygnować ze swojej profesji. W końcu, ciężko chora na gruźlicę i opuszczona przez wszystkich, zmarła 3 lutego 1847 roku w wieku 23 lat. „Dama Kameliowa” przyniosła jej nieśmiertelną sławę, a autorowi majątek.
Rose Alphonsine Plessis pochodziła z niezamożnej rodziny, jej ojciec był odźwiernym. Gdy przybyła do Paryża miała 15 lat, początkowo pracowała w sklepie. Szybko jednak wspinała się po szczeblach miejscowego półświatka, by stać się utrzymanką ludzi z towarzystwa, znawczynią sztuki i mody. Scena balu z Traviaty nawiązuje do przyjęć, jakie Marie urządzała w swoim mieszkaniu przy rue Madelaine. Jej kreacje zwykle przyozdabiały kwiaty kamelii, co tłumaczy przydomek, jaki nadał jej Paryż i utrwalił Dumas. Przeżyła z pisarzem roczny romans, który zakończył się półtora roku przed jej śmiercią, o jego płomienności niech świadczy to, że powieść powstała w rok po śmierci Marie. Marie Duplessis zmarła młodo, w wieku 23 lat, powodem jej śmierci była gruźlica płuc. Ciało Marie spoczęło na paryskim cmentarzu Montmartre

z chomika Viola_Valeriana222

176 KB
18 gru 11 13:54

Cora Pearl.jpg

Urodzona w Anglii podbiła Paryż. Urodziła się niedaleko Plymouth w 1836 roku jako córka muzykanta i pieśniarki. Naprawdę nazywała się Emma Crouch. Szybko stała się klejnotem Paryża. Miała zwyczaj zapraszania gości na kolację, podczas której, tuż przed deserem, znikała. Pojawiała się chwilę później całkowicie naga, wnoszona na olbrzymiej, srebrnej tacy, leżąc na posłaniu z fiołków. Była kochanką księcia Hieronima Bonapartego. Od niego otrzymała pałac na rue de Chaillot wart 80 tysięcy funtów.

z chomika Viola_Valeriana222

30 KB
18 gru 11 13:54

Catherine Walters.jpg

Wielką gwiazdą był też „Kręgielek”, czyli Catherine Walters z Liverpoolu. W 1856 roku jako siedemnastoletnia córka marynarza zaczęła karierę w najstarszym zawodzie świata. Na swojej drodze spotkała markiza Hartingtona, który zakochał się w niej bez pamięci. Darował jej dom w Mayfair ze służbą, końmi, powozami i roczną pensją w wysokości 2 tysięcy funtów. Podobno, intymne związki łączyły też „Kręgielka” z księciem Walii. Catherine Walters była osoba bardzo sprytną i inteligentną. Mówiła wulgarnym językiem, znana była z kontrowersyjnych wypowiedzi, potrafiła wykorzystywać snobizm wyższych sfer. Pokazywanie się w jej towarzystwie było „trendy” i oznaczało, że jest się wyznawcą modnych, rewolucyjnych poglądów, że przekracza się bariery społeczne i że jest się, mówiąc dzisiejszym językiem, „cool”. O „Kręgielku” mówiono: „Ona jest po królewsku wulgarna”.

z chomika Viola_Valeriana222

19 KB
18 gru 11 13:54

Laura_Bell_.jpg

Była gwiazdą Wielkiej Wystawy w Londynie w 1850 roku. Wówczas za jedną noc spędzoną z premierem rządu maharadży Nepalu, Junghiem Badahurem, wzięła… 250 tysięcy funtów! Bajecznie bogaty Nepalczyk zapłacił! Do dziś jest to chyba światowy rekord hojności klienta wobec prostytutki. Nie wiadomo, co para robiła w nocy, ale premier Nepalu był zadowolony i uznał, że noc z Laurą Bell była warta ćwierć miliona funtów. Laura, dawna pomocnica sklepowa z Dublina, dostała też od Nepalczyka pierścień z prośbą, aby przysłała mu go, jeśli kiedykolwiek znajdzie się w niebezpieczeństwie, a on na pewno przybędzie jej z pomocą. Podobno Laura zrobiła to w 1857 roku, gdy w Indiach wybuchło powstanie przeciwko Brytyjczykom. Rząd Nepalu stanął wówczas po stronie Korony Brytyjskiej. Gurkhowie wsparli Albion i do dziś są jego wiernymi żołnierzami. Wszystko to podobno dzięki pierścieniowi i Laurze Bell.

z chomika Viola_Valeriana222

12 KB
18 gru 11 13:54

Roksolana.jpg

Ukochana żona Sulejmana Wspaniałego, jednego z najwybitniejszych władców Imperium Osmańskiego naprawdę nazywała się Anastazja Lisowska i urodziła się jako poddana króla polskiego Aleksandra Jagiellończyka. Kiedy była czteroletnią dziewczynką, została porwana przez Tatarów w czasie najazdu na należącą wówczas do Polski Ruś Czerwoną, gdzie mieszkała. Jej życie było jednym z najbarwniejszych epizodów Europy XVI wieku. Już jako nastolatka odznaczała się wyjątkową inteligencją, wiedzą historyczną i filozoficzną oraz znała co najmniej cztery języki. Prawdopodobnie została sprzedana bogatym osmańskim oficjelom jako ekskluzywna niewolnica – kurtyzana, o której wykształcenie i maniery odpowiednio dbano.
Do seraju sułtańskiego trafiła jako 16-latka, podarowana dworowi przez paszę Ibrahima. Wbrew pozorom to nie władca dobierał sobie nałożnice, a robiły to za niego tak zwane sułtanki, czyli szefowe seraju. W tym czasie takie obowiązki na dworze pełniła niejaka Bosforana. Gdyby nie jej wstawiennictwo, Roksolana mogłaby nigdy nie trafić do łoża sułtana. Bystra Polka (choć uważa się, że mogła pochodzić z rodziny ruskich poddanych Jagiellończyka) umiała pozyskać przychylność Bosforany i szybko otrzymała szansę. Błyskawicznie ją wykorzystała.
Potężny Sulejman, za którego panowania Imperium Osmańskie osiągnęło szczyt swojej potęgi, niemal natychmiast uległ urokowi Roksolany. Hürrem (pogodna, radosna, kwitnąca) – jak nazywał ją władca, nie była ponoć zniewalającą pięknością. Potrafiła jednak zdobyć serce sułtana niezwykłą osobowością, inteligencją, wiedzą i oczywiście ogromnym talentem w ars amandi. Była wielką miłością władcy aż do śmierci. Jako tak zwana pierwsza żona przeżyła u boku Sulejmana niemal 30 lat. Urodziła mu pięcioro dzieci. Gdy odeszła, władca do końca swojego życia nie potrafił obdarzyć uczuciem żadnej innej kobiety.
Ufundował w całym imperium liczne obiekty poświęcone Roksolanie. Na jego życzenie pochowano go w jednej krypcie z ukochaną. Zachowały się przepiękne listy miłosne szczęśliwych małżonków oraz wiersze Sulejmana dla Hürrem.
Roksolana miała ogromny wpływ na władcę. Przypisuje się jej, jako pierwszej kobiecie w Turcji, zainteresowanie budową licznych obiektów sakralnych. Ufundowała wiele meczetów i szkół koranicznych. Pod jej wpływem Sulejman prowadził łagodną politykę wobec Polski, a sama Hürrem korespondowała z Zygmuntem Starym, Boną i Zygmuntem Augustem. Choć Hürrem znana jest dzisiaj jako Roksolana, to imienia tego nigdy nie znała. Pojawiło się ono wiele lat po jej śmierci we włoskich przekazach historycznych i oznaczało po prostu „pochodząca z Rusi”.

z chomika Viola_Valeriana222

31 KB
18 gru 11 13:54

Aspazja.jpg

Zamieszkiwała Ateny pięć wieków p.n.e. Jako, że była cudzoziemką, nie przysługiwały jej żadne prawa, a i prawdopodobieństwo, że kiedykolwiek będzie mogła wyjść za mąż było znikome. W ówczesnych Atenach było tylko jedno miejsce, gdzie ludzie tacy jak Aspazja mogli żyć na przyzwoitej stopie życiowej - dom publiczny. Aspazji nie podobała się rola uciemiężonej, toteż wkrótce została luksusową prostytutką.

Zostając zawodową kurtyzaną - Aspazja miała wyższy status społeczny, chroniło ją prawo i była uprawniona do posiadania własności. Wkrótce kobieta wkroczyła na szczyt w zawodowej hierarchii.

To jednak nie wystarczało Aspazji, która zaczęła zabiegać o względy Peryklesa - wielkiego ateńskiego mówcy i oratora, który najpierw był jej kochankiem, a potem także mężem. Dom Peryklesa i Aspazji stał się wkrótce centrum spotkań filozofów i myślicieli.

Niedługo potem zaczęła uchodzić za wybitną nauczycielkę wielkich filozofów, a inni sugerowali, że to ona wynalazła słynną metodę sokratyczną.

z chomika Viola_Valeriana222

89 KB
18 gru 11 13:54

Cesarzowa Teodora.jpg

Żona cesarza bizantyjskiego Justyniana I Wielkiego, nie przyszła na świat jako arystokratka.

Gdy umarł jej ojciec - ona, jej matka oraz siostry zostały bez środków do życia. Właśnie wtedy matka wysłała wszystkie dziewczęta na ulicę, by zarobiły na chleb. Teodora pokochała chyba nowe zajęcie, bo wkrótce stała się najbardziej znaną i najbardziej rozwiązła kurtyzaną Konstantynopola. Wielu historyków przyznaje, że Teodora często brała udział w orgiach, w których uczestniczyło 10 albo nawet więcej mężczyzn

Pewnej nocy Teodora poznała mężczyznę, z którym chciała spędzić więcej niż jedną noc. Tym mężczyzną okazał się cesarz Justynian. Niedługo potem Teodora stała się jego partnerką nie tylko w łożu podczas upojnych nocy, ale także w całym cesarstwie i wraz z nim zarządzała państwem.

To właśnie Teodora poważnie zabrała się za regulacje prawne, które doprowadziły do ukrócenia praktyk związanych z przedmiotowym traktowaniem kobiet. Zakazana została przymusowa prostytucja, a za gwałt groziła kara śmierci. Dziś Teodora, która uchodzi za jedną z największych reformatorek prawa kobiet, stanowi symbol walki o ich prawa.

obrazek

z chomika Viola_Valeriana222

56 KB
18 gru 11 13:54

Rachab.jpg

Żyjąca 1400 lat p.n..e Rachab, jeszcze jako młoda dziewczyna stanęła przed wyborem: zostać przykładną żoną, która sumiennie wykonuje domowe obowiązki i słucha poleceń męża albo wybrać wolność, co w tamtych czasach oznaczało wejście na drogę nierządu.

Pokusa bycia niezależną okazała się silniejsza, dlatego w Biblii Rachab przedstawiona jest jako kobieta, która podejmuje decyzje na własną rękę, posiada piękny dom i sama na siebie zarabia.

W tym czasie, gdy Rachab żyła sobie dostatnio w swojej posiadłości w Jerychu, Jozue szykował się do ataku na miasto. Przed uderzeniem zapobiegliwie wysłał jednak swoich zwiadowców, którzy mieli rozeznać się w sytuacji. Szpiedzy po wykonaniu zadania postanowili zostać na noc... u Rachab, o czym wkrótce dowiedział się król Jerycha, który wysłał swoich ludzi, by schwytali izraelskich szpiegów. W tym momencie do akcji wkroczyła Rachab - ukryła ludzi Jozuego, a żołnierzom króla powiedziała, że szpiedzy ukrywają się gdzieś indziej.

To właśnie dzięki wydatnej pomocy kobiety, dwaj Izraelici przetrwali, a Jozue wkrótce mógł przeprowadzić zwycięską kampanię.

z chomika Viola_Valeriana222

Dodaj plik