Cisza po zamachu Alterkino.org.avi

Cisza po zamachu
26 sie 2013 o godz. 14:00 kategoria: Wojna / Imperializm | Brak komentarzy
reżyser: Jule Ott, Stephanie Bürger, Manal Abdallah
Niemcy/Palestyna, 2011, 51 min.
język: polski lektor
31 marca 2002 roku zamach bombowy zabił szesnaścioro klientów restauracji Matza w Hajfie. Wśród ofiar był także architekt Dov Chernobroda, gorący orędownik żydowsko-arabskiego porozumienia. Osiem lat po tym zdarzeniu jego żona poznała rodzinę zamachowca.
Tego dnia obchodzono święto Paschy i w restauracji Matza panował spory ruch. Wprawdzie cztery dni wcześniej doszło do zamachu w Netanya, ale nikt nie spodziewał się, że w lokalu będzie im grozić jakiekolwiek niebezpieczeństwo. Właściciele byli Arabami, a Matzę regularnie odwiedzała multietniczna klientela. Jednak o godzinie 14:45 budynkiem wstrząsnęła eksplozja. Osiemnastoletni członek Hamasu, Shadi Tobassi zdetonował ładunek wybuchowy, zabijając siebie i szesnaścioro osób. Na miejscu zginął m.in. 67-letni Dov Chernobroda.

Chernobroda był Żydem, ale głęboko wierzył, że jego naród może żyć z Palestyńczykami w pokoju. Dawał tego dowód, pracując w arabskich wsiach i miasteczkach. Był renomowanym architektem, wznosił nowe budynki i zajmował się planowaniem przestrzeni. Osiem lat po jego śmierci, wdowa po Dovie, Yaël Armanet-Chernobroda postanowiła przełamać opory i spotkać się z rodziną zamachowca. Było to dla niej o tyle trudne, że – jak sama przyznała – nie byłaby w stanie spojrzeć Tobassiemu w oczy. W mieszkaniu jego rodziny powitał zaś ją jego wielki portret, wiszący w pokoju gościnnym.
Wcześniej Yaël mówiła o Tobassim tylko per „terrorysta”, niezdolna nawet wymówić nazwiska człowieka, który pozbawił ją męża. Wizyta w jego domu w Dżeninie miała to jednak zmienić.”Nie będzie pokoju, dopóki wrogowie nie zaczną z sobą rozmawiać”- powtarzał za życia Chernobroda. Yaël wzięła sobie jego słowa do serca.
„Cisza po zamachu” to film zrealizowany przez dwie młode niemieckie reżyserki oraz Palestyńczyka Manala Abdallaha. Tę poruszającą opowieść o poszukiwaniu spokoju, prawdy i pojednania wyprodukował zaś Marcus Vetter, autor głośnego dokumentu „The Heart of Jenin”, nominowanego do Europejskiej Nagrody Filmowej.