3.Wodarg MIAŻDŻY Politycy zarządzają nami strachem przy pomocy wirusów, które są częścią sezonowej grypy.mp4

Opublikowano 19.luty.2022r.

D B• 8. lut 2022
Doprowadzili do tego że szczepienie przeciwko tężcowi skłania do refleksji... Swoją decyzję czy się szczepić podjąłem na samym początku. Po prostu wiedziałem że to wszystko przerost formy nad treścią, działania absurdalne, parodia wręcz. Automatycznie skojarzyło mi się to z apokalipsą, znakiem bestii. Obejrzałem film "Pandemia strachu" co mnie wręcz rozśmieszyło do jakiego stopnia jest scenariuszem obecnego cyrku, obejrzałem także wywiad z dr. Shivą a potem obserwowałem co się dzieje. Jedynie czego się bałem (na początku) to skutków zachorowania gdyż jestem astmatykiem a jak powszechnie wiadomo to my astmatycy mieliśmy zdychać jak kawki w pierwszej kolejności. Tyle obaw aż do wielkiej soboty w 2020 xD Złapałem soczystą infekcję, pociłem się jak świnia, opadłem z sił, miałem nudności, odklejałem się żywcem od rzeczywistości. Dwa tygodnie? Gdzieś tyle trwało chorowanie i dziękuję, po wszystkim. Nikt z domowników nie złapał ode mnie infekcji mimo że jedliśmy razem, rozmawialiśmy, nie izolowaliśmy się po prostu. Dopiero po roku zachorowało się mamie. Chorowała ponad miesiąc. Prawie po ścianach chodziła. Bała się przyznać że odpływa byśmy ją do szpitala przypadkiem nie odwieźli. Co prawda nikt z nas nawet o tym nie myślał. Nie mieliśmy amantadyny z resztą na jej użycie już było za późno. Któregoś dnia mama znalazła w apteczce mój stary lek na astmę w aerozolu i zaczęło pomagać. Żeby było śmieszniej był 10 lat po terminie... Obecnie nie jest produkowany, nazwy niestety nie pamiętam... Dosłownie momentalnie kobieta wróciła do życia. Najciekawsze jest jednak to że w trakcie tego całego covida uaktywnił się rak co okazało się podczas badań (obficie krwawiła). Jak zatem widać miała chorobę współistniejącą i to nie byle jaką bo skończyło się zabiegiem usunięcia jajników, macicy itd. Jak widać da się. Byłbym niegodziwy gdybym nie wspomniał że mama jest gorliwą katoliczką oddaną Maryi i chyba to głównie przyczyniło się do wyzdrowienia. Żyje, ma się dobrze i ma totalnie wywalone na szczepienia jak i reszta rodziny. Ogólnie wielu moich znajomych przeszło tą "straszliwą chorobę" i wyznając zasadę "Daleko od noszy" wszyscy żyją. Każdy chory (wg "testów" na C19) kogo znałem a wylądował w polskim szpitalu już nie wrócił... Jeden z nich do samego końca nosił i rąbał drewno, zajmował się firmą samemu wykonując prace fizyczne, chodził po schodach, drabinie a jedyne na co się skarżył to na przewlekłą infekcję i duszności. Zgon po trzech dniach od hospitalizacji... Pojechał sam mimo że wielu mu odradzało.