Życie Ssaków

Kolejny odcinek poświęcony jest stworzeniom żywiącym się roślinami oraz sposobom, w jakie flora broni się przed agresorami. Niektóre gatunki, by odstraszyć ssaki, posiadają twardą korę, ostre kolce, czy zgromadzoną w tkankach truciznę. Zwierzęta stosują najróżniejsze zabiegi, by dostać się do pożywienia i bezpiecznie je strawić. Jedne mają wielokomorowy żołądek, inne zaś specjalne organy, chroniące je przed działaniem zabójczych substancji. Południowoamerykańskie tapiry, po zjedzeniu toksycznego pokarmu, konsumują glinkę kaolinową o leczniczym działaniu. Żyrafom zaś kolce akacji nie przeszkadzają w posiłku, mają bowiem twardy język i wargi.

Kolejny odcinek cyklu poświęcony jest gryzoniom, które są najliczniejszymi przedstawicielami ssaków. Rząd gryzoni obejmuje około 1600 gatunków. Ich zęby są niezwykle twarde, co pozwala im przegryzać dosłownie wszystko. Obok największej grupy liczącej blisko tysiąc trzysta gatunków myszy i szczurów, do gryzoni zaliczane są też szczuroskoczki pustynne. Stworzenia te przenoszą setki drobnych nasion w wypchanych torbach policzkowych. Z kolei świstaki nie poprzestają na pożeraniu nasion. Zjadają całe rośliny - także łodygi kwiatów i źdźbła trawy. Również bóbr żywi się różnymi częściami roślin, w tym korą i liśćmi. Niezwykle ostrymi zębami przednimi dysponuje też aguti, niewielki mieszkaniec wilgotnego lasu równikowego Panamy, który potrafi rozgryźć każdą łupinę.

Wszyscy drapieżcy są wyposażeni w mocne kły i zęby służące do kruszenia kości, tak zwane łamacze. Przedstawiciele rodziny psowatych i kotowatych, niezależnie od wielkości, są doskonałymi tropicielami i mistrzami w zabijaniu. Fenki bytują na pustyni, a przed przegrzaniem chronią je ogromne uszy, których czułość pomaga im znaleźć zagrzebaną w ziemi larwę. Wilki, hieny, likaony, południowoamerykańskie psy leśne i lwy zawdzięczają swoją skuteczność działaniu w stadzie. W przeciwieństwie do nich gepardy, lamparty i tygrysy syberyjskie wyruszają na łowy samotnie.

Praktycznie żadne zwierzę nie może żyć bez wody. Niemal wszystkie muszą schodzić do wodopojów, aby zaspokoić pragnienie, a większość ssaków potrafi pływać. Doskonałym przykładem są słonie - niektórzy naukowcy sądzą nawet, że przodkowie tego gatunku większość czasu spędzali w wodzie, a trąba pierwotnie pełniła funkcję rurki do oddychania. Jest też wiele gatunków, dla których woda stała się środowiskiem życia. Zwabiła je w głębiny obfitość pożywienia zarówno zwierzęcego, jak i roślinnego. Co jakiś czas rozmaite ssaki w trakcie swojej długiej historii zapuszczały się w nie w poszukiwaniu pożywienia. Najlepiej do życia w wodzie przystosowały się delfiny i inne walenie, w tym największe zwierzę, jakie kiedykolwiek żyło na naszej planecie - płetwal błękitny, dwa razy cięższy niż najpotężniejsze znane nam dinozaury.

Brytyjscy dokumentaliści ukazują sposoby zdobywania pokarmu i życie społeczne orangutanów i szympansów, małp najbliżej spokrewnionych z człowiekiem. Skupiają się na istniejących między nami podobieństwach i próbują wyjaśnić, w jaki sposób możliwy był skok ewolucyjny od małpy do człowieka, oraz co stymulowało ten proces. Jedna z hipotez zakłada, że zmiany klimatyczne zachodzące na Ziemi wymusiły na naszych dalekich przodkach wypracowanie nowych sposobów zdobywania pokarmu. To wiązało się z koniecznością uwolnienia rąk i przyjęcia pozycji wyprostowanej.