40 Księga Micheasza

Księga otwiera się wołaniem proroka: Słuchajcie, wszystkie ludy! Słuchaj uważnie, ziemio, i to, co ją napełnia! (Mich. 1,2)
Micheasz był wiejskim kaznodzieją żyjącym w dniach Izajasza oraz Ozeasza. Dom jego znajdował się w odległości trzydzieści pięć kilometrów na południe od Jerozolimy. Było nim miasto Moraszit, położone nad granicą z Filistynami.Tak więc Micheasz nauczał w tym samym czasie, w którym głosili swe poselstwo: Izajasz w Jerozolimie a Ozeasz w Izraelu.
Micheasz prorokował i przepowiadał sprawy (oraz ich bieg), związane z Samarią, z Jerozolimą - stolicą Izraela, ale główny ciężar jego proroctwa spoczywał na Judzie. Przyszło mu żyć i działać w trudnych czasach.
Prorok potępiał surowo społeczne grzechy swego czasu "Gdy pożądają pól, grabią je, a gdy domów, zabierają je; gnębią męża i jego dom, właściciela i jego dziedzictwo. (Mich. 2,2) Odczuwał on szczególnie głęboko zło moralne wynikające ze zła społecznego; bolało go niesprawiedliwe traktowanie biedaków przez bogaczy. Czuł jak te grzechy popełnione na współbraciach wołają dosłownie o pomstę do nieba. Żadna klasa społeczna nie była wówczas wolna od zepsucia, od degradacji moralnej i od złych, zatrutych wpływów; dotknięci nimi byli wszyscy: władza, kapłani oraz lud prosty "Czy dom Jakuba jest przeklęty? Czy duch Pana jest utracony? Czy takie miały być jego dzieła? Czy jego słowo nie są życzliwe dla tego, kto postępuje w sposób prawy? Lecz to wy występujecie jako nieprzyjaciele mego ludu! Niewinnego pozbawiacie odzienia, płaszcz ściągacie z tych, którzy niczego złego nie przeczuwają, ja ci którzy wracają z wojny" (Mich. 2,7 - 8)
Za życia Michaesza północne królestwo Izrael popadł w niewolę. Nie chciano słuchać przestróąg i ostrzeżeń proroków... Judę oszczędził Bóg jeszcze na pięćdziesiąt lat. Michaesz wiedział dobrze, że narodowe grzechy prowadzą ku narodowej klęsce. "Sprawiedliwość wywyższa lud, lecz grzech jest hańb narodów." (Przyp. Sal. 14,34)

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder