Osama bin laden.avi

Czy tak wygląda teraz? Urodził się 10 marca 1957 roku w bogatej rodzinie w Arabii Saudyjskiej[1]. Jego ojciec był Jemeńczykiem (majątek zdobył budując na zlecenia króla Arabii Saudyjskiej; po jego śmierci wszystkich dwadzieścioro dzieci zostało multimilionerami), a matka Syryjką. W trakcie lat szkolnych przyłączył się do Bractwa Muzułmańskiego. Był gorliwym wyznawcą islamu nieuznającym "zgnilizny Zachodu", ale również przemocy.
Gdy w roku 1979 wojska radzieckie najechały Afganistan, udał się do Pakistanu i zajął się organizowaniem pieniędzy i zaopatrzenia dla afgańskich bojowników – organizował pomoc ze strony Stanów Zjednoczonych, Arabii Saudyjskiej i Pakistanu. W Pakistanie założył dom gościnny – który był przystankiem dla ochotników w walce z komunistyczną Armią Radziecką – tak powstał Maktab al-Khidamat.
W swojej działalności korzystał też ze znacznego majątku odziedziczonego po ojcu. Pod koniec wojny ibn Ladin zaczął zakładać własne obozy bojowników na podstawie ewidencji ludzi, którzy przeszli przez jego dom gościnny (MAK) – tak powstała Al Kaida.
W czasie tej wojny zradykalizował swoje poglądy (w fazie początkowej). Wtedy też nagrał pierwsze swoje wystąpienie. Pod wpływem swoich egipskich przyjaciół z bractwa jeszcze bardziej zradykalizował swe poglądy o dżihadzie – świętej wojnie przeciw okupantom świata islamskiego. Gdy Armia Radziecka opuściła Afganistan, ochotnicy zaczęli wracać do domu.
Po zajęciu Kuwejtu przez Irak, zaproponował Saudom utworzenie armii ochotników do obrony Arabii Saudyjskiej. Władcy Arabii odrzucili jednak jego ofertę i poprosili o pomoc Stany Zjednoczone. W 1991 roku został wydalony z Arabii Saudyjskiej. Kolejne lata spędził w Sudanie, gdzie wspierał miejscowy islamski rząd. W tym czasie za swoich głównych wrogów uznał Saudów i USA. Al Kaida zaczęła nawiązywać ścisłą współpracę z licznymi ugrupowaniami islamskich fundamentalistów.