literatkadb

Rycerze stanowili elitę średniowiecznego społeczeństwa. Podlegli władcy, mieli własny kodeks honorowy i byli zaprawieni w sztuce wojennej. Ich życie toczyło się w zamkach, które świadczyły o pozycji społecznej rycerza i stanowiły zamknięty świat. Pochodzące z tego okresu warownie, opactwa i katedry dają nam wyobrażenie o ogromnym wysiłku ówczesnych budowniczych.

Duży wkład w rozwój średniowiecznej nauki europejskiej włożyli Arabowie, którzy podbili Półwysep Iberyjski. Dzięki nim w Europie pojawiły się wiatraki oraz przyrządy służące do ustalania położenia gwiazd i obliczania dróg ciał niebieskich. Pod panowaniem kalifów Półwysep Iberyjski stał się ośrodkiem rozwoju nauki europejskiej. Zamieszkiwali m.in. Toledo, gdzie pośredniczyli w przekładach na łacinę dzieł starożytnych Greków i Rzymian. Za sprawą Arabów upowszechnił się też sposób liczenia przy użyciu systemu dziesiętnego.

Wyniki analiz układu ulic i placów średniowiecznych miast wskazują na to, że nie powstawały one spontanicznie. Ówcześni urbaniści lubili okręgi i stosowali skomplikowane układy geometryczne. Według naukowców wynika to z charakterystycznej dla tej epoki fascynacji miarami i liczbami. Budowę katedr - symboli ówczesnych miast - wspierali zamożni kupcy i bankierzy, należący do nowego, wolnego stanu mieszczańskiego. Sztuka architektoniczna rozwijała się przeważnie w bogatych miastach. Należała do nich Wenecja, ówczesny ośrodek światowego handlu. Autorzy odcinka opowiadają również o średniowiecznych kapitalistach i epidemii dżumy.