Ludy bałtyckie-Aleksander Bruckner.doc
Pobierz
Inne foldery z plikami do pobrania
-
✦Biblia.[1966] -
A_PASOŻYTY LUDZKIE -
Aspartam 1-6 -
Audio -
BRACIA_RODZEŃ_KETO_CUKRZYCA -
Cholesterol -
Choroby grzybiczne -
Choroby na sprzedaż = Maladies a vendre -
Choroby nowotworowe -
Ciśnienie -
Czym jesteśmy truci 1 - 3 -
Diety różne -
Domowa apteka -
Efekty prywatyzacji wody -
Geoinżynieria -
Gimnastyka -
GMO - Ustawowe oszustwo -
KLAWITERAPIA -
Kręgosłup -
Lista leków refundowanych 2013 (guan) -
Medycyna przeciw narodowi -
nauka angielskiego wykłady -
NAUKA I POLITYKA W SPRAWIE RAKA -
Niszczenie gospodarki -
NTV - liczne , ciekawe -
Ochrona życia , aborcja -
ONI - niszczenie Polski -
POLSKA -
Porady spod lady -
Pszczoły - dramat !!! -
Rewolucja na talerzu -
Rewolucja Żywieniowa Jamiego Olivera -
Roszczenia -
Samouzdrawianie -
SKOK-i -
Spożywcze trucizny -
Stare Filmy -
Straszne - Współczesna medycyna -
Szczepienia ! ( masowej zagłady ) -
Szkodliwe produkty i suplementy -
Ścieżka do Wolności -
Trochę zdrowia -
USTAWA O POMOCY SĄSIEDZKIEJ -
Woodstock -
Wyprzedaż i likwidacja Polski -
X Flip i Flap -
Zadłużanie -
Zaparcia -
ZDROWIE_RÓŻNOŚCI -
ZUS - OFE - Emerytury
Aleksander Brückner (ur. 29 stycznia 1856 w Brzeżanach, zm. 24 maja 1939 w Berlinie) – profesor, polski filolog i slawista, historyk literatury i kultury polskiej.
Urodził się w spolszczonej i od trzech pokoleń osiadłej w Brzeżanach, a wcześniej w Stryju, rodzinie urzędnika skarbowego - Aleksandra Mariana Brücknera. Studiował we Lwowie, a naukowe staże odbył w Lipsku, Berlinie i Wiedniu u znakomitych slawistów: Leskiena, Jagića, Miklosicha. Doktoryzował się w 1876, a habilitację uzyskał na uniwersytecie w Wiedniu w 1878 na podstawie pracy Die slavischen Aussiedlungen in der Altmark und im Magdeburgischen. Był docentem Uniwersytetu Lwowskiego. W 1881 powołano Brücknera na katedrę slawistyki w Berlinie jako następcę profesora Jagiča. Na berlińskim uniwersytecie wykładał aż do 1924 roku. W 1889/1890 Brückner odnalazł w Bibliotece Petersburskiej Kazania świętokrzyskie, które opracował i opublikował. Oprócz tego Brückner pod koniec XIX wieku opracował spuściznę literacką po barokowym poecie Wacławie Potockim. Po I wojnie światowej w 1924 roku władze uniwersytetu przeniosły profesora Brücknera na emeryturę. W 1933 otrzymał od społeczeństwa polskiego złoty medal zasługi.
Był członkiem Akademii Umiejętności i Akademii Nauk w Petersburgu.
W 1929 roku Uniwersytet Warszawski przyznał mu tytuł doktora honoris causa.
Ważniejsze publikacje
* Geschichte der polnischen Literatur (1901)
* Dzieje literatury polskiej (t. 1 i 2, 1903) [1] [2]
* Starożytna Litwa. Ludy i bogi. Szkice historyczne i mitologiczne (1904; wznowienie: 1985)
* Historia literatury rosyjskiej (1905)
* Mikołaj Rej i różnowiercy polscy (1906)
* Dzieje języka polskiego (1906)
* Zasady etymologii słowiańskiej (1917)
* Mitologia słowiańska (1918; wznowienie: 1980)
* Mitologia polska (1924; wznowienie: 1980)
* Słownik etymologiczny języka polskiego (1926-1927)
* Dzieje kultury polskiej (t. 1-4, 1930-1932; 1991)
* Encyklopedia staropolska (t.1-2, 1937-1939; reprint: 1990); wybór ilustracji Karol Estreicher jr
Bibliografia przedmiotowa Aleksandra Brücknera
Władysław Berbelicki: Aleksander Brückner. 1856-1939, Warszawa 1989
Witold Kosny (red.): Aleksander Brückner, ein polnischer Slavist in Berlin, Wiesbaden 1991
Alicja Nagórko (red.): Aleksander Brückner zum 60. Todestag. Beiträge der Berliner Tagung 1999, Frankfurt am Main 2001
Urodził się w spolszczonej i od trzech pokoleń osiadłej w Brzeżanach, a wcześniej w Stryju, rodzinie urzędnika skarbowego - Aleksandra Mariana Brücknera. Studiował we Lwowie, a naukowe staże odbył w Lipsku, Berlinie i Wiedniu u znakomitych slawistów: Leskiena, Jagića, Miklosicha. Doktoryzował się w 1876, a habilitację uzyskał na uniwersytecie w Wiedniu w 1878 na podstawie pracy Die slavischen Aussiedlungen in der Altmark und im Magdeburgischen. Był docentem Uniwersytetu Lwowskiego. W 1881 powołano Brücknera na katedrę slawistyki w Berlinie jako następcę profesora Jagiča. Na berlińskim uniwersytecie wykładał aż do 1924 roku. W 1889/1890 Brückner odnalazł w Bibliotece Petersburskiej Kazania świętokrzyskie, które opracował i opublikował. Oprócz tego Brückner pod koniec XIX wieku opracował spuściznę literacką po barokowym poecie Wacławie Potockim. Po I wojnie światowej w 1924 roku władze uniwersytetu przeniosły profesora Brücknera na emeryturę. W 1933 otrzymał od społeczeństwa polskiego złoty medal zasługi.
Był członkiem Akademii Umiejętności i Akademii Nauk w Petersburgu.
W 1929 roku Uniwersytet Warszawski przyznał mu tytuł doktora honoris causa.
Ważniejsze publikacje
* Geschichte der polnischen Literatur (1901)
* Dzieje literatury polskiej (t. 1 i 2, 1903) [1] [2]
* Starożytna Litwa. Ludy i bogi. Szkice historyczne i mitologiczne (1904; wznowienie: 1985)
* Historia literatury rosyjskiej (1905)
* Mikołaj Rej i różnowiercy polscy (1906)
* Dzieje języka polskiego (1906)
* Zasady etymologii słowiańskiej (1917)
* Mitologia słowiańska (1918; wznowienie: 1980)
* Mitologia polska (1924; wznowienie: 1980)
* Słownik etymologiczny języka polskiego (1926-1927)
* Dzieje kultury polskiej (t. 1-4, 1930-1932; 1991)
* Encyklopedia staropolska (t.1-2, 1937-1939; reprint: 1990); wybór ilustracji Karol Estreicher jr
Bibliografia przedmiotowa Aleksandra Brücknera
Władysław Berbelicki: Aleksander Brückner. 1856-1939, Warszawa 1989
Witold Kosny (red.): Aleksander Brückner, ein polnischer Slavist in Berlin, Wiesbaden 1991
Alicja Nagórko (red.): Aleksander Brückner zum 60. Todestag. Beiträge der Berliner Tagung 1999, Frankfurt am Main 2001
1
