Bliskie spotkania z Monty Pythonem - Piotr Łazarkiewicz. 1992.avi

Tak, tak, to jeden z tych filmów, w których pojawiam się ja. Ale tym razem nie jako statysta, lecz jako osoba wyłowiona z publiczności w byłym kinie Iluzjon, czyli w dawnym kinie Śląsk. Zadaję Terry`emu Jonesowi pytanie, które mnie wtedy nurtowało.
Warto wiedzieć, że Terry Jones (który jest bohaterem tego ciekawego dokumentu, relacjonującego jego drugi pobyt w Polsce, a pierwszy po upadku komunizmu - wiosną 1992 roku) - jest jednym z członków grupy Monty Pythona; sztandarową postacią kobiecą w większości ich filmów. Zagrał choćby matkę Briana w Żywocie Briana, a także matkę w robotniczej angielskiej dzielnicy, rodzącą kolejne dziecko - w początkowych sekwencjach Sensu Życia wg Monty Pythona. No, generalnie Terry Jones jako mężczyzna wygląda tak:
A poza tym jest reżyserem i współscenarzystą takich znakomitych filmów jak: Monty Python i Święty Graal, Żywot Briana, Sens życia wg Monty Pythona i Eryk Wiking.
I naprawdę jest to dusza-człowiek, który w każdej sytuacji potrafi się znaleźć i podchwycić jakiś komiczny aspekt najbardziej nawet nieoczekiwanego zdarzenia. Gdy na ówczesnym Stadionie Dziesięciolecia ekipę realizującą dokument nawiedza miejscowy prorok i zaczyna po swojemu wieszczyć, Terry słucha go z największym zainteresowaniem i powagą; mimo że słów tego bazarowego proroka absolutnie nikt mu nie tłumaczy... Potrafi z lekkim dystansem i przymrużeniem oka wysłuchać Andrzeja Wajdy, przy pomocy tłumacza relacjonującego mu zawiłości scenariuszowej fabuły Pierścionka z orłem w koronie, który wtedy kręcił - łącznie z konotacjami z jego największym dziełem, które być może temu pythonowi jest i znane, ale robi to (Terry) na takim luzie, i z tak przyjemnym dystansem, że ze szczerym uśmiechem obserwujemy tę zarejestrowaną przez reżysera tego dokumentu sytuację, w której nasz Mistrz nagadał się z 5 minut, a Terry w odpowiedzi robi tylko jeden obrotowy gest palcem i bez pomocy tłumacza też zostaje świetnie zrozumiany, a widać nawet że dotarł tym gestem do najgłębszych zakamarków duszy Andrzeja Wajdy..
Ale jeszcze bardziej niezwykłą jest opowieść dotycząca tej kasety, którą tu dla Was specjalnie przegrałem... Otóż kiedy tuż przed maturą koledzy z klasy powiedzieli mi: Mietek, byłeś wczoraj w telewizji, nie mogłem uwierzyć i żałowałem że nie widziałem tego emitowanego późną porą filmu, którego oczywiście nikt nie nagrał, bo w owym 1992 roku wbrew pozorom, niewiele jeszcze osób posiadało magnetowid VHS; w każdym razie ja takowego jeszcze nie miałem. No i tak jakby ten film dla mnie przepadł. Nie znalazłem żadnego sposobu, ani dojścia, by go z przepastnych archiwów TVP wydobyć. Zapomniałem o nim, godząc się z tym, że już nigdy nie będzie mi dane zobaczyć siebie z długimi włosami, które tuż po maturze obciąłem.
Minął rok i w tym samym kinie Śląsk przeczytałem ogłoszenie, że poszukiwani są statyści do nowego polskiego filmu, i jeśli ktoś chce zarobić parę groszy (a każdy student tego pragnie), to wszystkich zainteresowanych zapraszają na teren Wytwórni Filmowej na ulicy Chełmskiej...
(CD opisu w pliku z moim zdjęciem) - Mietek