Człowiek – istota, którą wiele rzeczy może złamać, skrzywdzić, okaleczyć. A wtedy potrafi stać się chłodna, chropowata i nieczuła na resztę bólu tego świata, ponieważ w danej chwili najcięższy nosi w sobie. Gdy otchłań pożera serce nie cieszą już gwiazdy, wschody słońca, rozmowy. To zrozumiałe. Potrzebny jest czas, który niczym zdolny krawiec zszywa to, co zostało rozszarpane. Godzina po godzinie, dzień po dniu, miesiąc po miesiącu.  I mimo, że nie będzie już tak samo, to trzeba przecież nadal jakoś żyć. Z tymi bliznami, łatami i warstwami pozszywanego cierpienia. Dlatego jeśli właśnie teraz toniesz w mroku, los Cię poszarpał – ja życzę Ci siły i światła. Zrozumienia, spokoju, cierpliwości. Przytulenia choćby słowami. I żeby z czasem każdy oddech bolał już mniej ; mniej było tych bezsennych nocy i łez. Człowieka ze skrzydłami Ci życzę. Anioła w ludzkim ciele, który zapyta : "jak mogę Ci pomóc?". I będzie. Nawet w milczeniu. Bo przecież obecność jest najważniejszym składnikiem miłości. 

Dzień dobry JACKU ◡̈

˚˖𓍢ִ໋❀  Są tacy ludzie, którzy pojawiają się  cicho. Bez hałasu, bez światła. A jednak nagle w życiu  jest jaśniej. Siadają naprzeciw i nie pytają  tylko patrzą tak, że słowa same się  odpinają od serca.  I nagle się otwierasz. Rozlewa się spokój,  niczym balsam. I opowiadasz o rzeczach, które spały miesiącami pod żebrami. O strachu. O pragnieniach. O tym, kim jesteś, gdy nikt nie patrzy.

Czujesz się bezpiecznie bo Ci ludzie to anioły. ˚˖𓍢ִ໋❀

 Dzień dobry JACKU ☺︎☺︎☺︎