Kasia-Nati

Moja kochana Córeczko, Synku 💗

Ty byłeś pierwszym. Pierwszym, którego tuliłam w ramionach z niepewnością, ale też z miłością, jakiej nigdy wcześniej nie znałam. Byłeś tym, z którym dorastałam — nie tylko jako mama, ale jako człowiek.Uczyłam się wszystkiego przy Tobie: jak kochać bez granic, jak się nie poddawać, jak wstawać po każdej porażce. Widziałeś mnie w chwilach słabości, kiedy nie wiedziałam, czy robię wszystko dobrze. Czasem to Ty byłeś moim oparciem — maleńkim ramieniem, które nieświadomie dźwigało moje zmęczenie i wątpliwości. Wszystko, czego się uczyłam, uczyłam się z Tobą i dla Ciebie. To nie zawsze było idealne. Czasem pewnie bolało. Czasem popełniałam błędy. Ale zawsze dawałam z siebie wszystko, co potrafiłam — i całą siebie Tobie. To Ty nauczyłeś mnie, czym jest prawdziwa miłość. Bezwarunkowa. Cicha. Głęboka. Dziś patrzę na Ciebie z dumą i wzruszeniem. I mam nadzieję, że gdy spojrzysz wstecz na te nasze wspólne początki, zobaczysz nie tylko chaos i potknięcia, ale też kobietę, która Cię kochała od pierwszego oddechu i nigdy nie przestała. Jestem nieskończenie dumna z tego, że mogę być Twoją mamą. I mam nadzieję, że Ty też jesteś dumny/dumna, że jesteś moim dzieckiem.

Z miłością Mama 💗

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

Zadziwiające ile złego może pomieścić człowiek,

Ile czarnych dziur, spalonych mostów, kiepskich dróg i ślepych uliczek.

Zadziwiające ile razy można się potknąć, upaść.

Ile razy tarzać w kałuży własnych słabości, obietnic bez pokrycia, rozczarowań.

Zadziwiające ile łez można wypłakać i nocy nie przespać.

Ile razy można oberwać po tyłku, po duszy, po sercu.

Ile razy można zrobić z siebie ślepca albo błazna.

Zadziwiające ile razy można stać nad przepaścią złudzeń.

Ile przetrwać burz, końców świata i przykrych słów.

Zadziwiające ile razy można się pomylić, źle skręcić, wybrać nie te drzwi.

Ile szans przegapić, przemilczeć, przeczekać.

Ile ponieść strat.

W ludziach.

Zadziwiające, że tak dużo złego można w sobie zmieścić a mimo to nadal się uśmiechać.

Nocami marzyć a za dnia próbować sklejać poniszczone skrzydła,

by kiedyś dotrzeć w miejsce, do którego ciągle wyrywało się głupie serce.

Nie ma plików w tym folderze