05 - szczęście jak na dłoni.mp3
Pobierz
Inne foldery z plikami do pobrania
-
1967 A Raise Of Eyeborows -
1970 Music From The Body -
1972 Atmospheries -
1972 Electrosound -
1973 As She Stands -
1975 Electrosound Vol 2 -
1976 Patruns -
1979 Fantasia -
1985 Behind The Walls -
1989 The Lonely Heartbeart -
1994 The Flower King -
1994 The Man Who Saw Everything -
1995 Live In Berlin -
1997 Too Mony Organs -
1998 Hydrophonia -
1998 Pico -
1999 Imago -
1999 Rockfour Life -
2000 Pyramid -
2000 Supermarket -
2001 Date Course Pentagon Royal Garden -
2001 Live At Liguin Room -
2001 One Fantastic Day -
2001 Sai -
2002 Another Begenning -
2002 Flage -
2002 Live Bait For The Dead -
2002 Tonic -
2003 For Fans Only -
2003 Glance -
2004 Mini Album -
2004 Mon -
2004 Nationwide -
2005 Wall Street Voodoo -
2006 A Handful Of Huricanes -
2006 Condor -
2007 Memory Of The Never Happend -
2008 Nuou -
2008 Unholy Majestry -
2010 Golden Shrond -
2010 Hollan Humufla (The Wonderful World) -
2010 Ravo -
2011 Ravo Dub -
2012 Phase -
2013 Hinotori -
2013 Phoenix Rising -
Roine Stolt -- -
Ron Geesin -- -
Rose Kemp -- -
Rovo --
Po drugiej stronie szalki mamy jeszcze dwa bardziej energiczne utwory. Wszak miało być transowo:) Jak się można bez problemu domyślić takich wrażeń nie mogło zabraknąć przy słuchaniu tytułowego Blue Trance. Hard-rock blues w najlepszym wydaniu i kilka naprawdę świetnych rzeczy zagranych na gitarze. Już nie mogę się do czekać tego utworu na koncercie. To będzie odjazd! Ech, ilu o wiele młodszym zespołom brakuje takiej energii… No i na koniec absolutnie niesamowite Coda Trance. Mrok w najciemniejszym wydaniu, zdający się mówić: „To jeszcze nie koniec!”. Przez chwilę skojarzyło mi się z Tomem Sawyerem Rusha przez sekcję rytmiczną, ale może to tylko mój umysł spłatał mi figla, bo w sumie to bardzo odmienne utwory. Ciężkie riffy, niepokojące klawisze w tle, psychodeliczne dźwięki. Słuchałem finału tej płyty już wiele razy i ciągle za każdym razem nie mogę oderwać ucha ani na chwilę, czy też przerwać w połowie.
Panowie Skrzek, Anthimos i Nameth pokazali światową klasę i pełen profesjonalizm. Przebili moim zdaniem dwa poprzednie albumy i stworzyli nietuzinkowe dzieło. Fantastyczne muzycznie, poetyckie, pozytywne i gorące. Jestem pod wielkim wrażeniem, nie mam w sumie czego się czepiać. „Blue Trance” to zdecydowanie mój kandydat na polską płytę roku.
źródło: artrock.pl
Panowie Skrzek, Anthimos i Nameth pokazali światową klasę i pełen profesjonalizm. Przebili moim zdaniem dwa poprzednie albumy i stworzyli nietuzinkowe dzieło. Fantastyczne muzycznie, poetyckie, pozytywne i gorące. Jestem pod wielkim wrażeniem, nie mam w sumie czego się czepiać. „Blue Trance” to zdecydowanie mój kandydat na polską płytę roku.
źródło: artrock.pl