ANTIFA - łowcy (nazi) skinów.avi

Francja, lata 80.: wraz z restrukturyzacją wielu firm, wzrostem bezrobocia i pierwszą falą globalizacji rosną w siłę ruchy skrajnie prawicowe. W tym czasie coraz większą popularność zdobywa Front Narodowy Jeana Marie Le-Pena, wokół którego koncentrują się także bardziej radykalne partie i organizacje nacjonalistyczne. Jednocześnie, wśród młodzieży robotniczej pojawia się, zaimportowana z Anglii subkultura skinheadów, która szybko przyjmuje retorykę i ideologię skrajnej prawicy. W efekcie, lata 80. to istna eksplozja prawicowego ekstremizmu, który często wyraża się w postaci ulicznej przemocy skierowanej przeciwko imigrantom i subkulturze punkowej.

W odpowiedzi na ataki ze strony nazi-skinheadów, młodzież imigrancka i scena alternatywna organizują grupy samoobrony, który szybko zaczynają angażować się w fizyczne konfrontacje ze skrajną prawicą. Grupy te działają na styku polityki i subkultury młodzieżowej – niektóre wywodzą się z ruchu punk i angażują się głównie w ochronę koncertów, inne zaczynają działać politycznie w organizacjach anarchistycznych i zapoczątkowują nurt Red and Anarchist Skinheads, a jeszcze inne są apolitycznymi bojówkami imigranckiej młodzieży z przedmieść zafascynowanymi rodzącą się kulturą hip-hopową.

Film wyreżyserowany przez Marca-Aurèle Vecchione i Sarę Brucker jest dokumentem poświęconym działalności pierwszych bojówek antify działających w Paryżu pod nazwą „łowcy skinów”. Opowiada on historię 4 grup: Skinheadów z Halles, Red Warriors, Ducky Boys i Ruddy Fox.

Skini z Halles (1978-1982) – była to pierwsza grupa skinheadów w Paryżu, nie mająca nic wspólnego z rasizmem czy skrajną prawicą.

Red Warriors (1986-1991) – „Czerwoni wojownicy” to bojówka ze squatu „Fabryka” początkowo głównie ochraniająca koncerty (przede wszystkim Berurier Noir). Używali socrealistycznej symboliki jako prowokacji, a po pewnym czasie zaangażowali się w działalność polityczną w ruchu antyrasistowskim (m.in. w organizacjach takich jak anarchistyczne SCALP, pomagali też promować kampanię SOS Racisme zainicjowaną przez lewicowych deputowanych z Partii Socjalistycznej).

Ducky Boys (1985-1992) – grupa rockersów i miłośników rapu, w dużej mierze wywodząca się ze środowisk imigranckich, która wymyśliła nazwę „łowcy skinów”. Strojami, symboliką i muzyką nawiązywali do subkultur czarnych rockersów z lat 70.

Ruddy Fox (1989-1994) – Ruddy Fox była bojówka nastawioną na fizyczną konfrontacje ze środowiskiem kibiców klubu Paris St-Germain o sympatiach rasistowskich i neofaszystowskich. To właśnie Ruddy Fox zapoczątkowała we Francji odnowę kultury skinheads i powrót do korzeni (do spirit of 69) poprzez przyjęcie wyglądu charakterystycznego dla tej subkultury – wcześniej we Francji skinhead był synonimem skrajnego prawicowca.

Film zawiera także krótką historię subkultury skinheadów, przegląd informacji medialnych z lat 80. oraz wywiady z głównymi postaciami francuskiej sceny alternatywnej – zarówno z punk rocka, jak i hip-hopu (m.in. Marsu - manager Berurier Noir oraz Madj – producent hip-hopowej grupy Assassin)