Wykorzystujemy pliki cookies i podobne technologie w celu usprawnienia korzystania z serwisu Chomikuj.pl oraz wyświetlenia reklam dopasowanych do Twoich potrzeb.

Jeśli nie zmienisz ustawień dotyczących cookies w Twojej przeglądarce, wyrażasz zgodę na ich umieszczanie na Twoim komputerze przez administratora serwisu Chomikuj.pl – Kelo Corporation.

W każdej chwili możesz zmienić swoje ustawienia dotyczące cookies w swojej przeglądarce internetowej. Dowiedz się więcej w naszej Polityce Prywatności - http://chomikuj.pl/PolitykaPrywatnosci.aspx.

Jednocześnie informujemy że zmiana ustawień przeglądarki może spowodować ograniczenie korzystania ze strony Chomikuj.pl.

W przypadku braku twojej zgody na akceptację cookies niestety prosimy o opuszczenie serwisu chomikuj.pl.

Wykorzystanie plików cookies przez Zaufanych Partnerów (dostosowanie reklam do Twoich potrzeb, analiza skuteczności działań marketingowych).

Wyrażam sprzeciw na cookies Zaufanych Partnerów
NIE TAK

Wyrażenie sprzeciwu spowoduje, że wyświetlana Ci reklama nie będzie dopasowana do Twoich preferencji, a będzie to reklama wyświetlona przypadkowo.

Istnieje możliwość zmiany ustawień przeglądarki internetowej w sposób uniemożliwiający przechowywanie plików cookies na urządzeniu końcowym. Można również usunąć pliki cookies, dokonując odpowiednich zmian w ustawieniach przeglądarki internetowej.

Pełną informację na ten temat znajdziesz pod adresem http://chomikuj.pl/PolitykaPrywatnosci.aspx.

Nie masz jeszcze własnego chomika? Załóż konto

094 - Ludzie niepodległości - Wacław Lipiński.mp3

komiks6 / HISTORIA - audycje radiowe / Ludzie niepodległości / 094 - Ludzie niepodległości - Wacław Lipiński.mp3
Download: 094 - Ludzie niepodległości - Wacław Lipiński.mp3

31,63 MB

0.0 / 5 (0 głosów)
Wacław Lipiński ( ur. 1896) - legionista, historyk, autor m.in. książek „Walka zbrojna o niepodległość Polski w latach 1905-1918”, podpułkownik Wojska Polskiego. Gen. Wacław Jędrzejewicz tak opisał życie bohatera audycji: „Walczył z carską Rosją w Legionach, walczył z Rosją komunistyczną w wojnie 1919-20 r., walczył z Niemcami w 1939 r. a zabili go Polacy. Jeden z dramatów życia mojego pokolenia”. Wacław Lipiński zmarł w więzieniu we Wronkach w 1949 roku.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

W 2018 roku przypada 100. rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości. W związku z tym co tydzień przedstawiać będziemy ludzi, którym zawdzięczamy to, że po 123 latach Polska wróciła na mapę Europy i obroniła niepodległość w wojnie polsko-bolszewickiej.

Emisja audycji: Program I Polskiego Radia, poniedziałek - ok. 21 10.
Prowadzące audycje: Dorota Truszczak, Katarzyna Kobylecka, Katarzyna Jankowska, Artur Wolski i zapraszani goście.

Opisy audycji pochodzą ze strony PR I.

Nie wiem dlaczego ale admin wyciął mi audycje od 1 do 88.
Jak ktoś poszukuje to wstawię ponownie.
Inne pliki do pobrania z tego chomika
Jędrzej Moraczewski Premier pierwszego rządu odrodzonej Rzeczpospolitej, współpracownik J. Piłsudskiego z czasów ruchu strzeleckiego i walk Legionów Polskich. Z wykształcenia inżynier budownictwa, absolwent Politechniki Lwowskiej, z zamożnej wielkopolskiej rodziny, która w latach 80-tych XIX w. przeniosła się do Galicji. Tam młody Moraczewski szybko związał się ruchem socjalistycznym, pozostając wiernym ideałom równości społecznej przez całe swoje życie. Choć funkcję premiera sprawował zaledwie przez 2 miesiące ( 18.11.1918 – 19.01.1919 ), to decyzje jego gabinetu zdecydowały o kształcie Rzeczpospolitej na kolejne dwie dekady. prof. Andrzej Chojnowski
Wincentyna i Jan Teskowie – redaktorzy i wydawców „Dziennika Bydgoskiego” Jan Teska urodził się w Chojnicy koło Poznania. Kształcił się w słynnym gimnazjum Marii Magdaleny Poznaniu, po 8 klasie przeniósł się do Wschowy, tam przystąpił do matury, ale zrezygnował z egzaminu ustnego. Dlaczego? Na tym etapie nie wiem. Potem mieszkał rok w Krakowie stamtąd wrócił do Poznania i pracował w tygodniku „Orędownik”. Następnie zaliczył dwa lata pruskiego wojska a powrocie do cywila redagował „Gazetę Polską” w Kościanie, i pismo „Lech” w Gnieźnie”. W 1905 roku ożenił się z 17-letnią panną Wincentyną Winiewiczówną, której wiano (4 tysiące marek – to było sporo kasy) ułatwiło start „Dziennika Bydgoskiego”. Pierwszy numer ukazał się 2 grudnia 1907 roku. Jan Teska wielokrotnie był karany za „wywrotową” działalność i gdy szedł „do kozy” gazetę redagowała żona. W 1914 roku ponownie trafił do więzienia w Inowrocławiu. Stamtąd nie wrócił już do domu tylko poszedł na front. Pismo wydawała pani Wincentyna a mąż przysyłał korespondencję z walk. Po wojnie wrócił do swojej gazety, a jednocześnie udzielał się społecznie. Był członkiem delegacji przyjmującej miasto z rąk niemieckich. Następnie żołnierze szóstego pułku piechoty przekazali miasto mieszkańcom. W ich imieniu dziękował Jan Teska. Powiedział między innymi: „Witamy tych, którzy przynoszą nam wolność, którzy są spadkobiercami czynów naszych praojców. Wierzyć trudno, że te nadzieje się ziściły. To nie sen. To jawa. Już Bydgoszcz polska.” „Dziennik Bydgoski” zaczynał swój start od nakładu 2 tysięcy, przed 1914 rokiem nakład wynosił 6 tysięcy, po roku 1920 – 15 tysięcy, a w 1929 – 42 tysiące. Teskowie byli jednak prawdziwymi kapitalistami, kupili „Gazetę Gdańską” sprzedali ją dwa lata później, kupili dziennik „Postęp” który ukazywał się jako „Nowy Kurier”. Byli też właścicielami części warszawskiego dziennika „Rzeczpospolita”. Przyszły jednak chude czasy dla prasy. Wydawnictwo „Dziennik Bydgoski” musiało przekształcić się w spółkę akcyjną „Drukarnia Bydgoska SA”. W 1939 roku oboje Teskowie byli zagrożeni aresztowaniem więc przenieśli się do Warszawy. Jan Teska władający świetnie niemieckim brał udział w akcjach dezinformacyjnych organizowanych przez Armię Krajową. W czasie Powstania Warszawskiego był w zespole rozgłośni „Błyskawica”. Po wojnie został desygnowany przez Komisję Porozumiewawczą Stronnictw Politycznych do Wojewódzkiej Rady Narodowej. Nie dożył pierwszego posiedzenia. Zmarł 24 marca 1945 roku w wieku 69 lat. Wincentyna zmarła 31 października 1957 roku. Przeżyła męża o 12 lat ale odeszła w tym samym wieku co on - 69 lat. O twórcach wolnej prasy w czasach II RP opowie historyk: Andrzej Sowa
Feliks Gwiżdż - Autor tekstu piosenki „Przybyli ułani pod okienko”. Legionista, poeta, literat, tłumacz literatury, organizator i działacz podhalańskiego ruchu regionalnego, prezes Związku Podhalan. Działacz ruchu kombatanckiego, prezes Związku Drużyn Podhalańskich, współzałożyciel i pierwszy redaktor tygodnika „Gazeta Podhalańska. Od 1918 roku m.in. zastępca szefa Biura Prasowego Oddziału II Naczelnego Dowództwa. W latach 1927-1937 redaktor naczelny tygodnika „Gospodarz Polski”. Członek ZG Syndykatu Dziennikarzy Polskich w Warszawie, prezes Towarzystwa Uniwersytetów Wiejskich. Poseł i Senator w II Rzeczpospolitej. Uczestnik Powstania Warszawskiego. Po II wojnie światowej aresztowany przez NKWD w Krakowie. Po wyjściu na wolność zajmował się pracą literacką i tłumaczeniami. Od 1947 opracowywał audycje góralskie dla rozgłośni Polskiego Radia w Krakowie. Ponownie aresztowany 14 września 1951 (razem z żoną), osadzony w Warszawie, oskarżony o szpiegostwo na rzecz tzw. wywiadu anglosaskiego, ciężko chory został umieszczony w szpitalu więziennym, gdzie zmarł.
Narcyz Wojciechowski – powstaniec styczniowy, zesłaniec, działacz społeczny, przedsiębiorca. Spędził życie na Syberii, w guberni jenisejskiej działając aktywnie wśród tamtejszej Polonii, cieszył się szacunkiem władz i przedsiębiorców. Posiadał kopalnie złota i soli, prowadził działalność charytatywną i propagującą polską kulturę. Gość: dr Jolanta Załęczny z Muzeum Niepodległości w Warszawie.
Kajetan Morawski – potomek arystokratycznego, wielkopolskiego rodu, od momentu odzyskania niepodległości związany z Ministerstwem Spraw Zagranicznych, gdzie do przewrotu majowego pełnił wiele ważnych funkcji. Po 1926 r. urlopowany ze służby dyplomatycznej, powrócił do polityki w 1936 r. – tym razem do Ministerstwa Skarbu. W czasie II wojny światowej został ambasadorem Polski przy Komitecie Wolnej Francji w Algierze. Po 1945 r. pozostał we Francji jako nieformalny przedstawiciel rządu londyńskiego. Współpracownik Radia Wolna Europa. Zmarł na emigracji w 1973 r. Gość: prof. Rafał Habielski – historyk UW oraz nagrania archiwalne: Kajetana Morawskiego, syna – Macieja, Jana Nowak Jeziorańskiego i Józefa Czapskiego.
Wacław Lipiński ( ur. 1896) - legionista, historyk, autor m.in. książek „Walka zbrojna o niepodległość Polski w latach 1905-1918”, podpułkownik Wojska Polskiego. Gen. Wacław Jędrzejewicz tak opisał życie bohatera audycji: „Walczył z carską Rosją w Legionach, walczył z Rosją komunistyczną w wojnie 1919-20 r., walczył z Niemcami w 1939 r. a zabili go Polacy. Jeden z dramatów życia mojego pokolenia”. Wacław Lipiński zmarł w więzieniu we Wronkach w 1949 roku.
Stefan Korboński - zasłużony działacz ruchu ludowego. Od 1917 roku zasilał szeregi Polskiej Organizacji Wojskowej, następnie brał udział w obronie Lwowa. Podczas wojny polsko-bolszewickiej walczył w ochotniczym pułku piechoty, w 1921 roku także w III powstaniu śląskim. Był prawnikiem, politykiem ruchu ludowego i działaczem Polskiego Państwa Podziemnego. Gość: prof. Arkadiusz Indraszczyk z Muzeum Historii polskiego Ruchu Ludowego
„Któż by przypuścił, że ten surowy, wysoki, pysznie zbudowany oficer, pamiętający w przeciągu długiego czasu każdą minutę wydanego rozkazu, jest zamiłowanym wielbicielem sztuk pięknych. Kocha muzykę, lubi szarówką dopaść fortepianu na jakiejś kwaterze i grać Szumana, Szopena, obchodzą go jak najżywiej nowe szkoły malarskie, a literaturę rozumie, jakby się miłości słowa uczył we Francji”. Tak w 1915 r Juliusz Kaden-Bandrowski opisywał Kazimierza Sosnkowskiego – Szefa Sztabu I Brygady Legionów Polskich, późniejszego towarzysza niewoli Józefa Piłsudskiego w więzieniu w Magdeburgu a w okresie międzywojennym – ministra spraw wojskowych. GOŚĆ - dr hab. Piotr Szlanta z Wydziału Historycznego UW.
Ks. Józef Panaś- Kapelan Legionów Polskich Urodził się 23 listopada 1887 r. w Odrzykoniu k. Krosna w biednej rodzinie chłopskiej. Ojciec dorabiał w lesie pracując jako drwal. W 1911 roku uzyskuje święcenia kapłańskie i skierowany zostaje jako wikary do Dublan koło Lwowa. Kolejna placówka duszpasterska to Dobromil, gdzie zostaje katechetą w szkole wydziałowej. Daje się poznać jako zaangażowany społecznik. Prowadzi składnicę kółek rolniczych w Dobromilu, działa w Polskim Stronnictwie Ludowym. Podejmuje również aktywną działalność konspiracyjną w "Drużynach Bartoszowych” i "Sokole". Na ukształtowanie się jego poglądów społeczno-politycznych decydująco wpłynęła patriotyczna atmosfera wyniesiona z rodzinnego domu i osoba ks. Stanisława Stojałowskiego, który bywał tam częstym gościem. Już w młodości podjął działalność oświatową i gospodarczą na wsi. W 1908 r. w rodzinnej wsi zakłada Towarzystwo Wzajemnej Pomocy od Ognia. W 1913 r. wyjeżdża do Niemiec (ks. Anhalt), gdzie posługuje jako kapelan wśród polskich robotników sezonowych. Po wybuchu I wojny światowej posądzony przez władze niemieckie o szpiegostwo, zostaje aresztowany. Po wyjaśnieniu kwestii obywatelstwa, zwolniony. Powraca do Galicji, gdzie 30 sierpnia 1914 r. razem z dobromilską drużyną "Sokoła" wstępuje w Sanoku do Legionów Polskich. Latem 1915 r. był już kapitanem, a zarazem szefem referatu spraw duszpasterskich przy Komendzie Legionów. W rok później, już jako superior polowy przy Komendzie Legionów, organizuje całą służbę duszpasterską w Legionach. Wtedy ułożył również regulamin służbowy kapelanów legionowych. Z Legionami (szczególnie z II Brygadą) przemierza prawie cały szlak frontowy na południu: Karpaty, Bukowina, Besarabia, wreszcie Wołyń. Ksiądz Józef Panaś jako kapłan i uczestnik walk towarzyszył żołnierzom Legionów w ich codziennym męstwie, strachu i umieraniu. Był księdzem i żołnierzem, który doskonale spełniał się w sutannie i w mundurze. Przeszedł cały szlak bojowy z II Brygadą Legionów. Był chory na Polskę. Dla niego Polska była wartością nadrzędną, dogmatem. Dla Panasia nie można się było targować o Ojczyznę, nie uważał, że metodą małych kroków można coś zrobić. Nie, Polska była jedna, cała, niepodzielna. I miała być. Uważał, że o Polskę trzeba walczyć i bić się wszelkimi możliwymi sposobami i we wszelkich możliwych sytuacjach. GOŚĆ - popularyzator historii: Tomasz Kuba Kozłowski -DSH
Henryk Józewski – malarz, polityk, działacz niepodległościowy i państwowy. Obrazy Henryka Józewskiego znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie. Tworzył przede wszystkim pejzaże i portrety. Ale zaczynał od konspiracji, w której spędził połowę swego życia. Urodził się w Kijowie w 1892 roku. Walczył z zaborcami, z Rosją bolszewicką, a w czasie II światowej z Niemcami. Także z PRL-em. Był Piłsudczykiem, działaczem Polskiej Organizacji Wojskowej. W II Rzeczypospolitej ministrem spraw wewnętrznych, wojewodą wołyńskim i wojewodą łódzkim. Należał do zwolenników pojednania polsko-ukraińskiego. Na Wołyniu jego polityka wobec większości ukraińskiej, zwana też „eksperymentem wołyńskim”, opierała się na wsparciu kultury ukraińskiej oraz pomocy w budowie infrastruktury edukacyjnej. Henryka Józewskiego przypomni Wiktor Cygan historyk, członek Instytutu Józefa Piłsudskiego w Warszawie, wydawca.
więcej plików z tego folderu...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin
W ramach Chomikuj.pl stosujemy pliki cookies by umożliwić Ci wygodne korzystanie z serwisu. Jeśli nie zmienisz ustawień dotyczących cookies w Twojej przeglądarce, będą one umieszczane na Twoim komputerze. W każdej chwili możesz zmienić swoje ustawienia. Dowiedz się więcej w naszej Polityce Prywatności