-
86 -
395 -
226 -
17
907 plików
182,03 GB
W 1999 zespół podpisał kontrakt z wytwórnią Island Records. Od tego czasu grupa wydała cztery albumy studyjne, wszystkie osiągnęły status platynowej płyty na terenie Kanady. Największy sukces spośród dotąd wydanych albumów grupy odniósł All Killer No Filler – nagranie zdobyło trzykrotnie status platynowej płyty w Kanadzie oraz jednokrotnie w USA. Album był promowany przez singel "Fat Lip", który osiągnął 1. miejsce na liście Modern Rock Tracks[4]. Drugi singel z albumu, "In Too Deep", uplasował się na 10. miejscu listy Modern Rock Tracks.
Zespół ceniony jest za organizowanie długich tras koncertowych (średnio 300 koncertów w roku) trwających nierzadko dłużej niż półtora roku. Grupa była siedmiokrotnie nominowana do Nagrody Juno (kanadyjski odpowiednik Nagrody Grammy), dwukrotnie będąc jej laureatem (Najlepszy Zespół za 2002 i Album Rockowy za 2005 (za Chuck)). Zespół był trzykrotnie nominowany do nagrody Canadian Independent Music Awards; w 2004 formacja została laureatem Woodie Award za "duży wpływ na kulturę rockową". Zespół był kandydatem do nagrody magazynu Kerrang! w kategorii "Najlepszy Koncert" (2003).
Pierwszy album studyjny Sum 41, All Killer No Filler, został wydany 8 maja 2001. "Fat Lip", pierwszy singel promujący album, okazał się sukcesem komercyjnym – osiągnął 1. miejsce na liście Modern Rock Tracks. Po wydaniu "Fat Lip" zespół wydał dwa kolejne single – "In Too Deep" i "Motivation". Żartobliwy teledysk do "In Too Deep" przedstawia zespół grający utwór w czasie konkursu nurkowego, w którym muzycy konkurują z profesjonalnymi sportowcami; teledysk do "Motivation" przedstawia grupę grającą piosenkę w małym pokoju. Zespół spędził cały rok 2001 na trasie koncertowej – grupa zagrała ponad 300 koncertów, by w następnym tygodniu po zamachach na World Trade Center wrócić do studia nagraniowego w celu nagrania kolejnego albumu. Zespół przełożył zaplanowane na październik i listopad koncerty na 2002.
26 listopada 2002 Sum 41 wydał swój drugi album studyjny, Does This Look Infected?. Specjalna edycja albumu została poszerzona o DVD pt. Cross The T's and Gouge Your I's.. Whibley skomentował album: "Nie chcieliśmy nagrać albumu, który brzmiałby tak jak poprzedni, nienawidzę, gdy zespół nagrywa kilka takich samych albumów". Pierwszym singlem promującym album był "Still Waiting", zaś drugim "The Hell Song". Teledysk do "The Hell Song" przedstawia zespół jako lalki uosabiające członków grupy (zabawki mają przyklejone zdjęcia członków formacji do głów), ponadto w teledysku można zobaczyć takie postacie jak Ozzy Osbourne i Pamela Anderson. Następny singel, "Over My Head (Better Off Dead)", został wydany jedynie w Kanadzie i na stronie internetowej zespołu i jest kompilacją urywków z koncertów grupy. Wideo zostało dołączone do DVD Sake Bombs and Happy Endings (2003).
Nie ma plików w tym folderze
-
0 -
0 -
0 -
0
0 plików
0 KB