48. Ofiara szczepionki Gardasil opowiada o tym, co ją spotkało.mp4

Cześć, mam na imię Brintey Vice i w 2007 roku dałam się zastraszyć do zaszczepienia Gardasilem. W czerwcu miałam pierwszy zastrzyk, tuż po moich 21 urodzinach i 24 sierpnia 2007 dostałam drugi zastrzyk. Po nim zaczęłam być bardzo bardzo chora. Już po pierwszym zaczęły się pewne oznaki, ale nie powiązaliśmy ich z tym, co się działo ze mną i po drugim, kiedy dostałam drugi zastrzyk, było to oficjalne, że miałam niepożądany odczyn i straciłam zdolność do chodzenia, zaczęłam upadać, czułam presje w środku głowy, która naciskała w kierunku od mojej czaszki w dół aż do mojej szczęki, szyi i pleców. W rezultacie zaczęłam mówić jak brzuchomówca, bo nie mogłam ruszać szczęką. Moje plecy i szyja były tak spuchnięte i bardzo duże, że czułam jak bym miała worek wody na szyi i plecach. Miałam drgawki, które się pojawiały przez półtora roku.
Miałam też problemy z wysypką, nadal ją mam. Drgawek już nie mam, ale dochodzę do siebie po nich. Mam problem z wizją, gdybym mogła to teraz siedziała bym tu w okularach przeciwsłonecznych, ale nie mogę, bo musicie zobaczyć moją twarz. Jest bardzo trudno mi o tym mówić, to właściwie zabrało mi 2 lata z życia. Będę miała 23 lata w przyszłym tygodniu. I czuję, że wszystkie moje nadzieje i marzenia zostały mi odebrane, nie mogę chodzić do szkoły, nie mogę być normalna, nie mogę wyjść ze znajomymi, nie mogę się dobrze bawić, nie wytrzymuję hałasu ani rozmów...
Ta szczepionka musi być wycofana z rynku. Ona kradnie za wiele żyć ludzkich. A ludzie muszą zobaczyć prawdę i ona nie może być tuszowana przez jakieś firmy farmaceutyczne. Jest to bardzo bolesne do pogodzenia się, gdy nie możesz czuć swoich nóg, a lekarze mówią, że będzie lepiej i pracują nade mną. Biorę suplementy i witaminy, i wszystkie te różne rzeczy, ale mówią, że to zajmie dużo czasu, aby odzyskać zdrowie. To nie jest to, czego pragnęłam dla siebie w wieku 23 lat. I nie chcę być uwięziona w domu wśród czterech ścian w różnych pokojach, lub zatrzymana na jednym poziomie mojego domu. Chciałam jeździć autem, chciałam być w szkole, chciałam mieć dyplom, życie ... Więc, jeżeli to coś pomogło, a mam nadzieję, że tak jest. Ludzie muszą przestać kupować rzeczy z reklam i mówić „och to brzmi świetnie” bez zrobienia jakichkolwiek badań, ponieważ ktoś może ucierpieć tak jak ja albo gorzej. I zbyt wielu ludzi już zmarło. To wszystko, co wiem. Co powiedzieć? Nie wiem co powiedzieć więcej ...