Bajki

Świat jest straszliwie zazdrosny. Siły przyrody zazdroszczą najpiękniejszym dzieciom ich urody i dlatego szybko nanoszą na ich oblicza zmarszczki. Twarz zmięta jak wyrzucona kartka papieru jest widocznie mniej groźna.
Podobnie przeszkadza duma i wyniosłość młodych pędów drzew, skoro tak szybko i łatwo usychają i - trzeszcząc w suchym krzyku - umierają spadając na ziemię. I jakby tego było mało, za swą dumę płacą później pokorą butwiejącej kory i rozsypujących się łodyg.
Nie ma się więc co dziwić, że łąka, która rozkwitła wiosną wszelkiego rodzaju kolorami, tak szybko stała się przedmiotem zazdrości. W zdenerwowaniu deszcze chciały wypłukać barwy jej kwiatów, ale one - ożywione wodą - w jeszcze ciekawszej szacie mrugały porozumiewawczo do przechodniów. Słońce chciało spalić zieloność łodyg, ale one jeszcze wznioślej znaczyły miejsce swojego zamieszkania. Na pomoc zazdrosnej przyrodzie przyszedł dopiero człowiek. Ostra kosa ścięła z nóg dumne kwiaty, które umierały, zwijając swe barwne szaty i zapadając się w ciszę śmierci.
Jednak po kilku dniach unosił się nad łąką wspaniały zapach siana. Poeci rozkoszowali się nim.
Uparte w dobroci i piękne kwiaty zmieniły się w zapach siana. Uparte jest dobro...

W malowniczej wiosce, tuż przy lesie, stał mały domek z czerwonym dachem. Dom ogrodzony był białym płotkiem. W ogrodzie, każdego dnia bawiła się mała dziewczynka imieniem Hania.

Pewnego dnia babcia poprosiła dziewczynkę:
- Haniu, idź do lasu pozbierać jagody. Ja nie dam rady, a chciałabym upiec coś dobrego.
Dziewczynka wolała bawić się z koleżankami, zamiast pomagać babci. Jednak kochała swoją babcię i chciała jej sprawić przyjemność. Poszła więc do lasu i nazbierała cały dzbanek jagód.
Gdy dziewczynka wróciła do domu powiedziała:
- Babciu, proszę. Mam dla ciebie jagody.
- Dziękuję Haniu, bardzo mi pomogłaś. Idź teraz pobawić się z koleżankami, a ja przygotuję dla ciebie niespodziankę- powiedziała babcia.
Dziewczynka z radością poszła bawić się z koleżankami. Hania, bawiąc się, cały czas myślała, jaką to niespodziankę ma dla niej babcia. Gdy dziewczynka wróciła do domu, babcia powiedziała:
- Haniu, wiem, że nie miałaś ochoty iść do lasu po jagody. W końcu jesteś małą dziewczynką, a dziewczynki mają prawo bawić się przez cały dzień. Za to, że mi pomogłaś, przygotowałam dla ciebie koszyk pełen bułeczek z jagodami.
- Dziękuję babciu. Czy mogę wziąć koszyk i pójść z koleżankami na piknik?- zapytała dziewczynka.
- Oczywiście Haniu! Bawcie się dobrze. Ale nie wracaj zbyt późno – odpowiedziała babcia.
Hania i jej koleżanki poszły na spacer do lasu. Znalazły niedużą polankę, gdzie rozłożyły koc i zajadały się bułeczkami. Dziewczynka zrozumiała, że pomoc babci jest bardzo ważna. A dobre uczynki czynią nas szczęśliwszymi i przynoszą same korzyści.

Słowa,.. one też są dobrym uczynkiem..

Dawno temu w Chinach był pewien rolnik, który każdego dnia pracował bardzo ciężko na swoim ryżowym polu. Ponieważ pracował bardzo ciężko, każdego roku on i jego żona mieli dużo jedzenia. Pewnego dnia rolnik przyszedł na pole i zauważył, że niektóre z roślin rosną szybciej niż inne.

Zaczął się nad tym zastanawiać i pomyślał "Ale byłem niemądry! Dlaczego nie miałbym pomóc wszystkim roślinom aby rosły wyższe? Jestem bardzo sprytny że to wymyśliłem!"

Wszedł na swoje pole i zaczął podciągać o centymetr wyżej każdą sadzonkę ryżu. Ciężko pracował podciągając rośliny, aż na koniec dnia zrobił to na całym swoim polu. Wyprostował się i popatrzył na pole, czując się bardzo z siebie dumny.

"Jeśli podniosę każdego dnia, każdą sadzonkę tylko o jeden centymetr, wtedy już za kilka tygodni będą mógł rozpocząć zbiory". Bardzo z siebie zadowolony wrócił do domu na kolację.

Kiedy obudził się następnego dnia rano był bardzo poruszony. Szybko zjadł śniadanie, i pobiegł na pole żeby znowu pomóc rosnąć sadzonkom ryżu. Kiedy tam dotarł, z przerażeniem zauważył że wszystkie rośliny zwiędły. Wtedy zrozumiał, że podnosząc sadzonki żeby szybciej rosły, zniszczył jednocześnie ich korzenie.

Wiele rzeczy musi być robionych powoli, stopniowo i bardzo cierpliwie moi przyjaciele. Czasami myślisz, że znalazłeś drogę aby osiągnąć swój cel lepiej i szybciej, ale tak naprawdę niszczysz to co już osiągnąłeś*. Mądry człowiek wyciąga naukę z przeszłości, postępuje ostrożnie dzisiaj, i spokojnie myśli o przyszłości.


(*) W cywilizacji zachodniej funkcjonuje podobna koncepcja - możesz coś uzyskać SZYBKO, DOBRZE albo TANIO ale pod jednym warunkiem... to coś może posiadać tylko dwie z tych trzech cech ;-)