Pograbek 1992.avi

kamelus91 / film polski (123) / Pograbek 1992.avi

Download: Pograbek 1992.avi

Pobierz plik

687,94 MB

Czas trwania: 72 min

Opowieść o wieśniaku trudniącym się zabijaniem starych koni. Bohater jest wiejskim filozofem, obdarzonym niekonwencjonalnym spojrzeniem na świat. Podjął się swego niewdzięcznego zajęcia, gdyż zbiera pieniądze na kupno dziecka. Wielkim bowiem dramatem Pograbka i jego żony jest bezpłodność. Niestety, ciężarna dziewczyna, która obiecała urodzić im dziecko, wycofała się z umowy. Nie chciała wyrzec się dziecka. Podsunęła natomiast Pograbkowi inne rozwiązanie: poprosić Heńka Materkę, pomocnika kowalskiego żeby zapłodnił Kuśtyczkę, żonę Pograbka. Uwodzicielski Materka zabiera jednak Kuśtyczkę do swojego domu. Zrozpaczony Pograbek zdobywa się na walkę o swoją kobietę. Z nożem, którym zabija zwierzęta, staje naprzeciw silnego Materki, który tchórzy i oddaje Kuśtyczkę. Wracają do domu, wiedząc, że Kuśtyczka jest w ciąży.
Drugi film fabularny w dorobku Jana Jakuba Kolskiego, jednego z najoryginalniejszych polskich reżyserów współczesnych. "Pograbek" był zarazem pierwszym dokonaniem Kolskiego, które przyniosło mu niemal jednogłośne uznanie krytyki. Autor wykreował w nim bowiem swój własny, niepowtarzalny świat, który odegra tak wielką rolę w jego późniejszych filmach. Świat ten należy umiejscowić gdzieś na pograniczu surowej wiejskiej rzeczywistości i baśni, pełnej metafor i symboli. Niby sporo w nim znajomych, swojskich, często naturalistycznie ukazanych realiów, a jednak widza nie opuszcza wrażenie jakiejś bezczasowości; umowności, właściwej przypowieściom i parabolom. Jednym z największych walorów filmu jest gra aktorów, zwłaszcza kulejącej i pobrzydzonej Grażyny Błęckiej-Kolskiej, "najpiękniejszego w całej wsi" Tadeusza Szymkowa oraz Mariusza Saniternika, oszczędnymi środkami ukazującego przejmujący dramat swego bohatera. Urody dodaje filmowi także wyjątkowo "czułe" sportretowanie przyrody jako tła dla działań postaci.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

kamelus91

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Szczęśliwy człowiek.avi

Wyróżniony za wartości artystyczne na festiwalu w Saloni ...

Wyróżniony za wartości artystyczne na festiwalu w Salonikach w 2000 r. film jest pełnometrażowym debiutem fabularnym Małgorzaty Szumowskiej. Zanim reżyserka nakręciła "Szczęśliwego człowieka" było o niej głośno w filmowym świecie. Córka znanych krakowskich dziennikarzy, absolwentka łódzkiej Filmówki już w pierwszych realizacjach dokumentalnych wykazała nieprzeciętny talent i umiejętność starannej i wnikliwej obserwacji rzeczywistości. Przebojem weszła na rynek filmowy szkolnymi etiudami i dokumentami zrealizowanymi tuż po studiach, zdobywając prestiżowe nagrody i wyróżnienia w kraju i za granicą m.in. w Tel Awiwie, Bolonii, Tampere, Meksyku. Akcja "Szczęśliwego człowieka" została osadzona w realiach współczesnej rzeczywistości polskiej. To kameralny, pozbawiony efektów komercyjnych rodzinny dramat, rozgrywający się w scenerii ubogich i ponurych miejsc Krakowa. Smutna historia trojga ludzi i ich skomplikowanych relacji uczuciowych. Reżyserka filmu bardziej niż o tempo narracji zadbała o psychologiczne portrety bohaterów, przeżywających życiową tragedię. Krytyka zgodnie podkreślała znakomitą grę przede wszystkim Jadwigi Jankowskiej-Cieślak i Małgorzaty Hajewskiej-Krzysztofik. Specyficzną atmosferę filmu podtrzymują zdjęcia młodych operatorów, Marka Gajczaka i Michała Englerta, którzy umiejętnie ukazują zwykłych ludzi wtopionych w tło brudnych i odrapanych krakowskich kamienic.

Królowa Aniołów.avi

Grzegorzek opowiada o elementarnej sprawie: o miłości. A ...

Grzegorzek opowiada o elementarnej sprawie: o miłości. Albo inaczej, o emocjach, które tę miłość wskrzeszają bądź niszczą. W Rozmowie z człowiekiem z szafy Grzegorzek odprawia gusła - bo tak trzeba określić ten sposób narracji - nad miłością matki do dziecka. W Królowej aniołów posuwa się dalej, śledzi kolejne jej etapy. Odsłania porażające oblicza: uwodzicielskie maski i surowe twarze. Usiłuje znaleźć przyczynę i skutek, powiązać prapoczątek dzieciństwa z późniejszą dojrzałą miłością do kobiety, do mężczyzny. Pyta: dlaczego uczucia tak bolą? Skąd ten strach? Skąd rozpacz? I dodaje: one towarzyszą miłości od dawna, może od chwili, kiedy pojawił się człowiek obciążony marzeniem o harmonii. Dlatego, dla zaakcentowania uniwersalności problemu, akcja Królowej aniołów toczy się jednocześnie w dwóch płaszczyznach - we współczesności i mniej więcej 100 lat temu. Jednak te dwie historie nie płyną obok siebie, one są połowami tej samej całości, swoimi lustrzanymi odbiciami. Maria, w warstwie współczesnej, prezentuje typ silnej kobiety, jako guwernantka jest egzaltowaną panną z rozbudzoną wyobraźnią. Podobnie rzecz się ma z Jakubem - jako lekarz jest zagubiony i neurotyczny, jako ksiądz twardo stąpa po ziemi. Ich splątane historie, historie niekochanych dzieci, zmierzają w jednym kierunku - do odzyskania pierwotnych czystych emocji. Królowa aniołów wymyka się jednoznacznym interpretacjom, ale na pewno stanie się rajem dla psychoanaliz i tropicieli wszelkiej maści osobliwości i kompleksów. Poplątane losy bohaterów aż się proszą o metodyczne rozsupływanie, a nieznośna, religijna ikonografia w gęstej siatce czytelnych symboli nie może umknąć uwadze dociekliwego interpretatora. Jednak te warstwy filmu są zbyt oczywiste, więc być może nie należy ich porządkować w racjonalizujących wywodach. Przecież kiczowatość oleodrukowych Matek Boskich i komunijnych Jezusików ma ożywiać nie tyle plastyczną stronę filmu, co współtworzyć język podświadomych emocji. Ale właśnie tę funkcję w Królowej aniołów o wiele sugestywniej spełniają niesymboliczne przedmioty - kredensy, łoża, krzesła, zegary, porcelanowe figurki, popiersia, wypchane zwierzęta, inkrustowane ramy, a także septyczne pomieszczenia, całkowicie pozbawione barokowej nadmierności. Grzegorzek wraz z operatorem - fenomenalną Jolantą Dylewską - z czułością celebrują każdy szczegół, który na celuloidowej taśmie zaczyna pulsować dziwną energią. Wobec koloru ścian, opadających na kark włosów czy talerza z przekrojoną kiełbasą człowieka już nie ma, w tej panteistycznej w swej istocie wizji świata przestaje być najważniejszy. Fascynujące.

Wyrok na Franciszka Kłosa.avi

"Wyrok na Franciszka Kłosa" to poruszająca historia mało ...

"Wyrok na Franciszka Kłosa" to poruszająca historia małomiasteczkowego granatowego policjanta, świetnie zagranego przez Mirosława Bakę. Świat wartości Franciszka Kłosa jest prosty. Trzeba jak najlepiej wykonywać swoją pracę, by mieć środki na utrzymanie rodziny. Zawód policjanta zaś polega na wypełnianiu rozkazów przełożonych. Przełożonymi są hitlerowcy. Należy zatem ścigać polskich konspiratorów, prześladować Żydów, a kiedy nie ma wyjścia - strzelać i zabijać. Wydaje się, że imponderabilia takie, jak patriotyzm czy wierność religii katolickiej nie mają dla Kłosa znaczenia. Czy rzeczywiście? Pomimo prostoty swego rozumowania, bohater czuje rosnący niepokój sumienia. Stara się topić go w alkoholu. Wódka jednak przestaje wystarczać, gdy Kłos otrzymuje list od podziemnego sądu, wydającego nań wyrok śmierci za zdradę. Niepokój zmienia się w paniczny strach. Po uliczkach rodzinnego miasteczka Kłos chodzi teraz z rozpiętą kaburą, oglądając się na wszystkie strony. Pije coraz więcej, coraz gorliwiej służy też hitlerowcom, dla których stanowi zastanawiający i zarazem groteskowy fenomen. Tymczasem zaczynają ginąć znajomi Kłosa, podobnie jak on skazani przez podziemie na śmierć. Coraz bardziej zagubiony i przerażony policjant próbuje rozpaczliwie szukać wyjścia ze swojego opłakanego położenia. Jest jednak na to zbyt słaby. Porzuciwszy ostatnią deskę ratunku, zatraca się całkowicie w mrocznych odmętach zła.

Enak.avi

Karol Penakowski, polski emigrant żyjący w USA pod nazwi ...

Karol Penakowski, polski emigrant żyjący w USA pod nazwiskiem Charles Enak, decyduje się na lot w kosmos, aby wypełnić misję specjalną NASA. Leci samotnie. Wbrew umowie jednak nie przekazuje z pokładu Observera żadnych meldunków - milczy. Po osiągnięciu orbity komunikuje, że nie wróci na Ziemię. Wyłącza urządzenia pokładowe, umożliwiające sprowadzenie statku z orbity. Enak posiada niezwykłą zdolność oddziaływania na podświadomość. Na całym świecie młodzi ludzie niszczą urządzenia służące łączności, system informacji zostaje zlikwidowany.. Film science fiction pokazujący protest niezwykłego człowieka przeciw manipulacji jego osobą.

Given.rmvb

Fantomowa historia kryminalna, w której niezliczone serp ...

Fantomowa historia kryminalna, w której niezliczone serpentyny możliwości i pobocznych wątków tworzą gęsty labirynt znaczeń, a strona wizualna jest orgią dla oczu. Film Given jest częścią projektu, który reżyser, będący zarazem artystą wizualnym, realizuje od kilku lat w różnych mediach (film, instalacje świetlne, neony, ścieżka dźwiękowa, field recordings). Inspiracją do pełnej fantazmatów i domysłów opowieści było zdarzenie, które w 2006 roku zelektryzowało media i opinię publiczną: porwanie czteroletniej Madeleine McCann w kurorcie Luz w Portugalii. Given jest opowieścią o efekcie motyla, teleportacji wątków, reinkarnacji motywów w świecie ogromnego zapotrzebowania na „sensację” i „wydarzenie” oraz wszechobecnego poszukiwania nowych celebrytów – mówi reżyser. – Tak naprawdę chcemy, żeby ta historia nigdy się nie skończyła. Madeleine, żywa czy martwa – najważniejsze, aby nigdy się nie odnalazła. Byśmy mogli zadawać kolejne, tysięczne pytania: Czy ona upadła? Czy została popchnięta?… Historia, zbudowana z rozdziałów utrzymanych w rozmaitych konwencjach filmowych, jest serią spekulacji dających nam jedynie złudzenie zbliżania się do upragnionego momentu rozwiązania zagadki.

Urząd.avi

Juliusz Starzewski przyjeżdża do Rzymu, by dochodzić spr ...

Juliusz Starzewski przyjeżdża do Rzymu, by dochodzić sprawiedliwości w imieniu swojego ojca - adwokata konsystorskiego, któremu ordynariusz diecezji uniemożliwia wykonywanie zawodu. Wygląda na to, że życzliwi ojcu dostojnicy kościelni załatwią rzecz od ręki. Sprawy jednak przybierają niespodziewany obrót, odsłaniając przed Juliuszem miażdżącą potęgę watykańskiej machiny.

Con Amore.mp4

oglądaj online

"Con amore" znaczy po włosku "z miłością, pieszczotliwie ...

"Con amore" znaczy po włosku "z miłością, pieszczotliwie". Termin ten stosuje się również w języku muzycznym (tłumaczony bywa wtedy zwykle jako "z uczuciem"), w którym oznacza wskazówkę interpretacyjną dla wykonawcy danego utworu. W tytule filmu Jana Batorego włoski frazeologizm zachował oba znaczenia. "Con amore" to bowiem zarówno poruszająca opowieść o miłości i szlachetności uczuć, jak i - starannie ("z uczuciem") wkomponowany w świat filmowych obrazów - koncert chopinowski. Scenariusz melodramatu napisała Krystyna Berwińska na podstawie własnej powieści, która wówczas jeszcze (1975 r.) czekała na druk. Młodzi pianiści przygotowują się do konkursu chopinowskiego. Wśród kandydatów są dwaj przyjaciele - Andrzej i Grzegorz oraz Zofia, córka profesora opiekującego się młodymi artystami. Największe szansę mają Andrzej i Grzegorz. Ich rywalizacja poszerza się o jeszcze jedno pole, gdy Andrzej zakochuje się w dziewczynie Grzegorza - Ewie, studentce architektury. Okazuje się, że Ewa jest ciężko chora - podejrzenie nowotworu w głowie - konieczna jest szybka operacja. Dziewczyna jest załamana, nie ma nikogo - prócz Grzegorza - kto mógłby jej pomóc, ale chłopak pochłonięty pracą coraz mniej czasu poświęca ukochanej. Ewa nie mówi mu nic o swej chorobie - nie chce obarczać go sobą, ani przeszkadzać w zdobywaniu kariery. Pomimo łączącego ich uczucia i planów małżeńskich - zrywa z Grzegorzem. W tajemnicy poddaje się operacji. O tym wszystkim dowiaduje się Andrzej. Nie zostawia jej samej. Troskliwie opiekuje się Ewą w czasie pobytu w szpitalu i po powrocie do domu. Aby zapewnić chorej odpowiednie warunki rekonwalescencji podejmuje pracę zarobkową, grając w nocnym lokalu. To przesądza o jego przygotowaniu do konkursu. Nie zmienia swej decyzji nawet wtedy, gdy profesor, zirytowany brakiem postępów, zrzeka się dalszej opieki nad nim. Zosia, kochając ciągle Andrzeja, chociaż bez wzajemności - wierzy w jego talent i robi wszystko, aby umożliwić mu jeszcze start w Konkursie. Potajemnie załatwia sanatorium dla swej rywalki, aby tylko odciążyć przemęczonego chłopca. Wszystko na próżno - Ewa wysiada z pociągu i wraca do domu. Andrzej wywozi ją na wieś, do swego rodzinnego domu - ale i to nie zmienia samopoczucia Ewy, nie wierzącej w możliwość wyzdrowienia. Po szoku, jaki przeżyła ratując od samobójstwa nieuleczalnie chorą przybraną siostrę Andrzeja, ona również próbuje odebrać sobie życie. W porę przybywa jednak Andrzej. Ostatnie badania wykazują, że Ewa jest zdrowa. Teraz dopiero dziewczyna przekonuje się, że to nie tylko litość kierowała jej opiekunem. Zostało już bardzo mało czasu do rozpoczęcia Konkursu. Andrzej usiłuje jeszcze nadrobić zaległości, nie rezygnuje z walki - odpada jednak w eliminacjach. Grzegorz, solidniej przygotowany, zostaje jednym z laureatów. Pragnie znów wrócić do Ewy, lecz ona wybiera Andrzeja. Krytyka przyjęła film Batorego przychylnie, choć bez entuzjazmu. Podkreślano jego szlachetne przesłanie, będące pochwałą szczerej i oddanej miłości, poświęcenia oraz prymatu wartości moralnych przed materialnymi. Chwalono scenariusz, reżyserię, a zwłaszcza zdjęcia, budujące wspólnie z muzyką niezwykły klimat "Con amore".

Cztery noce z Anną.avi

Jerzy Pilch napisał kiedyś, że sztuka pisarstwa jest po ...

Jerzy Pilch napisał kiedyś, że sztuka pisarstwa jest po prostu ułożeniem zdań we właściwej kolejności. Bohdan Zadura stwierdził z kolei, że literatura to zdania, których wyróżnikiem jest to, że są po prostu piękne. Jeżeli zastosować to do filmu, można powiedzieć, że idealny obraz to ten, który prezentuje ujęcia we właściwej kolejności, co pozwala obcować z pięknem. Pretensjonalny banał? Może, ale nowy film Jerzego Skolimowskiego unaocznia nam jego słuszność. Twórca "Bariery" milczał przez 16 lat. Jego ostatni film "Ferdydurke", ekranizację powieści Gombrowicza, nawet reżyser uznaje za przeciętny. Jak przyznał w jednym z wywiadów: po prostu czekał, aż poczuje, że znowu może nakręcić film, z którego będzie mógł być zadowolony. Ekstatyczne przyjęcie "Czterech nocy z Anną" na festiwalu w Cannes, triumfalny pochód przez największe światowe imprezy filmowe , dowodzi tego, że mu się udało. Zasłużenie. Film Skolimowskiego zaczyna się jak thriller. Z wyglądu lekko upośledzony osiłek w waciaku kupuje w sklepie siekierę. Jest pracownikiem spalarni zwłok, w przerwach między wrzucaniem do pieca kolejnych kończyn zmarłych pacjentów, podgląda mieszkającą w przeciwległym baraku pielęgniarkę. Leon zakrada się wieczorami do jej domu (tytułowe cztery noce), podsuwając wcześniej dziewczynie środki nasenne. Przychodzi jednak nie w celu seksualnym, a jedynie by pobyć chwilę z nieosiągalnym dla niego obiektem marzeń. Wątek kryminalny ma na celu zmylenie widza, wodzenie go na pokuszenie konwencji, ale to tylko przykrywka, jedyną istotną sprawą jest tu autentyczność emocji. Nie taka, jak ją często rozumiemy - wykrzyczana, egzaltowana, ładna i połyskliwa. Raczej ta kameralna, miłość, która nie wykrzykuje, a szepcze swoje imię. W "Czterech nocach z Anną" najbardziej urzeka prostota i wiara w to, co jest solą kina - skupienie na detalu, niuansie, mało z pozoru znaczących gestach i grymasach. Opowieść o wrażliwcu, którego emocji nikt nie chce i nie rozumie. Są zbędne dla wszystkich poza nim. Brzmi jak lament przeciwko okrutnemu światu, ale to nieprawda. Skolimowski nie generalizuje, nie stawia diagnoz, nie oskarża i nie poucza. Wierzy w siłę poszczególnych scen, wierzy w siłę dobrego kadru: Leon leżący pod łóżkiem ukochanej obserwuje pająka chodzącego po jego krawacie, codzienne wizyty u niej z latarką trzymaną jak monstrancja na wysokości serca, czuły gest przyszycia guzika do fartucha ukochanej. Przecież łatwo byłoby obrócić te sceny w egzaltowany banał, a jednak dawno nie widzieliśmy w polskim kinie czegoś równie wzruszającego i autentycznego. Podobną subtelność osiągnął Claude Sautet ("Nelly i pan Arnaud"), Skolimowski podąża tropem francuskiego mistrza. Sukces filmu to oczywiście wielka zasługa aktorów, genialnego Artura Steranko w roli ociężałego wrażliwca, współczesnego Quasimodo, oraz Kingi Preis. „Tylko wybitna aktorka może stworzyć wielką kreację, wypowiadając w filmie zaledwie paręnaście słów, a przez większość czasu będąc pogrążoną we śnie” - mówił reżyser i trudno się z nim nie zgodzić. Światowe festiwale uwielbiają małe historie osadzone w lokalnym kontekście.

W dół kolorowym wzgórzem.rmvb

Opowieść, której bohaterem jest zwolniony z więzienia Ry ...

Opowieść, której bohaterem jest zwolniony z więzienia Rysiek, zaczyna się jak film drogi. Młody człowiek wraca do domu okazją, opowiadając przygodnemu kierowcy o swoim życiu. Spędził dwa lata w zakładzie karnym w Nysie za napad na hurtownię i pobicie strażnika. Trafił za kratki, biorąc całą winę na siebie. Nie zdradził wspólników, którzy uniknęli kary i cieszą się wolnością. Cierpiał za wszystkich, jednak tylko jeden z nich, Marek, odwiedzał go w więzieniu. Teraz Rysiek chce zacząć nowe życie. Jedzie do niewielkiego Wolimierza, gdzie ma po ojcu 20 - hektarowe gospodarstwo, i gdzie czeka na niego ukochana. Czy wszystko jednak wygląda tak różowo? Kierowca samochodu sugeruje, że gdyby mu się nie powiodło, może liczyć na pracę na budowie w Stargardzie. Rzeczywiście, chłopak będzie wkrótce potrzebował pomocy. Nie ma już do czego wracać. Majątek po zmarłych rodzicach przejął jego brat Jarek, który bez powodzenia szukał szczęścia w wielkim mieście. Praca we Wrocławiu okazała się wielkim niewypałem, wrócił więc na ojcowiznę i zajął całe gospodarstwo. Co gorsza, brat zabrał Ryśkowi nie tylko rodzinny majątek, ale także narzeczoną Agatę, z którą się ożenił. Podobno ojciec przed śmiercią zmienił zdanie i zapisał wszystko Jarkowi. Rysiek jedzie więc do domu tylko po to, by wyrównać rachunki z bratem. Rozczarowany i przybity niepowodzeniami chłopak odwiedza dawnego kompana Tadka, którego żona Dorota właśnie urodziła córkę Natalkę. Małżeństwo przeżywa głęboki kryzys, nie ma w nim miejsca na miłość, jest za to żal, rozczarowanie, pretensje i znudzenie sobą. Tadek oficjalnie prowadzi dobrze prosperujący biznes, ale tak naprawdę nadal zajmuje się ciemnymi interesami. Proponuje Ryśkowi pracę kierowcy, ale on nie wierzy w uczciwość kolegi i zdecydowanie odmawia. Ma inny pomysł na życie. Chce skończyć z kryminalną przeszłością, odzyskać dom, który brat zamierza sprzedać, i przede wszystkim odebrać mu ukochaną Agatę. Czy dawni kompani pokrzyżują mu plany?

Zmowa.avi

Najpierw najechano wynajętym autobusem na młode małżeńst ...

Najpierw najechano wynajętym autobusem na młode małżeństwo - kobieta była w zaawansowanej ciąży - i trzynastoletniego chłopca. Potem dobito ofiary kluczem od kół i ponownie przejechano pozorując wypadek. Tej makabrycznej zbrodni dokonała w noc wigilijną 1976 roku we wsi pod Połańcem czwórka ludzi na oczach trzydziestu osób. Przerażająca zmowa milczenia świadków morderstwa do dzisiaj jest niezrozumiała i trudna do pojęcia. Przez kilka miesięcy nikt nie odważył się powiedzieć prawdy. Także organa śledcze i sądowe dopuściły się karygodnych zaniedbań w czasie dochodzenia. Nie starano się ustalić pełnej wersji wydarzeń, gdyż rzuciłoby to niekorzystne światło na nowo utworzone województwo tarnobrzeskie. Sprawę zakończył dopiero Sąd Najwyższy skazując dwie osoby na karę śmierci, dwie następne na dwadzieścia i piętnaście lat więzienia. A jednak nigdy nie ustalone zostały prawdziwe motywy zbrodni, główny prowodyr do końca nie przyznał się do winy i tajemnicę zabrał do grobu. Te wydarzenia zrekonstruował i opisał Wiesław Łuka, dziennikarz "Prawa i Życia" (w 1980 napisał utwór dramatyczny "Świadkowie" wystawiony w Teatrze Dramatycznym w Słupsku, w 1981 powstał reportaż "Nie oświadczam się" wydany w wydawnictwie "Iskry"). On też napisał scenariusz "Zmowy" (nagrodzony I nagrodą w konkursie na scenariusz filmu fabularnego zorganizowanym przez TVP w 1986), którego ostateczny kształt opracował wspólnie z reżyserem Januszem Petelskim. W całej tej sprawie najbardziej zainteresowało ich istnienie ludzi o tak przerażającej mentalności. "Okazuje się, że w końcu dwudziestego wieku w środku Europy dla niektórych ludzi krowa ważniejsza jest niż życie ludzkie. Potrafią zabić kilka osób. Szokująca jest ta skala wartości. Zbrodniarze w oczach wsi byli dobrymi sąsiadami i gospodarzami, troskliwymi ojcami rodzin. Główny inicjator był uważany za niekoronowanego króla wsi. Parę lat wcześniej był nawet ławnikiem sądowym i panowało przekonanie, że wszędzie ma chody, wszystko potrafi załatwić" - mówił Janusz Petelski.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin