Katyń 1080p.mp4

K A T Y Ń

Film fabularny

Produkcja: Polska
Rok produkcji: 2007
Premiera: 2007. 09. 21
Język: polski, rosyjski, niemiecki
Barwny, dźwięk Dolby, 117 min

Okres zdjęciowy: 3 października 2006 - 8 stycznia 2007.

Plenery: most kolejowy w Wyszkowie, Poświętne (kościół św. Józefa), Kasina Wielka, Warszawa (ul. Solariego, Cytadela, ul. 11 listopada, budynek ZASP-u przy Al. Ujazdowskich, ul. Złota, ul. Senatorska, ul. Oczki), Zielonka, poligon w Wesołej (filmowy las katyński), Kraków (Rynek Główny, ul. Poselska, Planty, ul. Św. Marka, Teatr Słowackiego, ul. Dolnych Młynów, ul. Grottgera, Akademia Muzyczna, ul. Poselska, ul. Senacka, Uniwersytet Jagielloński), okolice Jarosławia (filmowy Kozielsk), Stary Dzików, Konstancin-Jeziorna (willa "Hugonówka").

"Katyń" Andrzeja Wajdy nikogo nie oskarża wprost, a jedynie przedstawia obraz społeczeństwa na tle tuż powojennych dylematów, obraz, na jaki wcześniej kino polskie się nie zdobyło. Przez pół wieku z przyczyn politycznych nie mogło, a przez następne kilkanaście lat zwyczajnie nie potrafiło. Wajda przełamuje tę niemoc, jeszcze raz budzi sumienia: pozwala zrozumieć, czym jest świadomość zbrodni i kłamstwa katyńskiego dla rodzin jej ofiar, ale także dla całego narodu. Ta wiedza zyskała na ekranie, mimo świadomie założonej rzeczowości, wymiar artystyczny: począwszy od inscenizacji wielkich scen, poprzez muzykę Krzysztofa Pendereckiego i niemal pozbawione barwy zdjęcia Pawła Edelmana, aż do wyrażającej głębokie przeżycie gry całego aktorskiego zespołu - pisał na łamach "Kina" Konrad J. Zarębski.
Andrzej Wajda przez wiele lat nosił się z zamiarem nakręcenia filmu o tragedii katyńskiej. Nie tylko dlatego, że nazwisko jego ojca figuruje na liście ofiar tej zbrodni. Także ze względu na tych, którzy dopiero wchodzą na scenę dorosłego życia i jakże często zaprzątnięci wyłącznie chwilą obecną zapominają nazwy i daty najważniejsze dla polskiej historii i decydujące o narodowej tożsamości Polaków. - Nie tak dawno w jednym z telewizyjnych programów gimnazjalista zapytany, z czym kojarzy mu się 17 września, odpowiedział, że z jakimś świętem kościelnym. Może dzięki naszemu filmowi młody człowiek zapytany o Katyń będzie potrafił odpowiedzieć coś więcej niż to, że Katyń to nazwa jakiejś miejscowości niedaleko od Smoleńska? - pytał z nadzieją Wajda w swoim przesłaniu zamieszczonym na internetowej stronie jego filmu.
Chcąc dotrzeć do współczesnych dwudziesto - i trzydziestolatków, wychowanych w dużej mierze na MTV, serialach i grach komputerowych, reżyser zaprosił do współpracy przy tworzeniu scenariusza dwóch głośnych twórców młodszego pokolenia: Władysława Pasikowskiego i Przemysława Nowakowskiego.
W rezultacie powstała opowieść o tragedii Katynia widzianej z perspektywy kilku indywidualnych losów, zarówno żołnierzy, jak i ich rodzin, a zwłaszcza kobiet matek, żon i córek. Wielka historia, choć w filmie obecna, służy głównie do odmalowania fabularnego tła, dzięki któremu widz ma lepiej zrozumieć motywacje bohaterów, ich dylematy, a przede wszystkim ich cierpienie.
17 września 1939 roku. Trwa exodus ludności cywilnej na wschód w nadziei na ocalenie przed hitlerowską nawałą. Na moście zdumieni uciekinierzy spotykają innych, uciekających w przeciwną stronę przed wkraczającą właśnie do Polski Armią Czerwoną. W zajmowanych wsiach i miastach bolszewicy ogłaszają, że przychodzą jako wyzwoliciele mas pracujących od ucisku burżuazji. Reprezentantem tej ostatniej jest wg nich także Wojsko Polskie, więc żołnierze masowo brani są do niewoli. Taki los spotyka m. in. Andrzeja, rotmistrza 8 - ego Pułku Ułanów z Krakowa. W prowizorycznym obozie jenieckim odnajduje go żona Anna z małą córeczką Niką. Anna ze łzami w oczach błaga, by przebrał się w cywilne ubranie i uciekł. Andrzej odmawia, powołując się na przysięgę żołnierską. Wkrótce wraz ze swoim pułkiem zostaje wywieziony do znacznie silniej strzeżonego obozu w Kozielsku. Tymczasem Anna po wielu perypetiach, niemal cudem ocalając życie swoje i dziecka, dociera do Krakowa, znajdującego się teraz pod jurysdykcją niemiecką. Zatrzymuje się u matki Andrzeja. Jego ojca, profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego, wraz z innymi pracownikami tej uczelni hitlerowcy podstępnie uwięzili i wywieźli do obozu w Sachsenhausen. Obu kobietom nie pozostaje nic innego jak czekać na swoich mężów. Po kilku miesiącach przychodzi wiadomość, że ojciec Andrzeja zmarł. W kwietniu 1943 roku Kraków obiega sensacyjna wiadomość o odnalezieniu zbiorowych mogił polskich oficerów w Katyniu. Wbrew wszelkiemu prawdopodobieństwu Anna nie chce dać wiary, że pośród ofiar jest Andrzej.

Reżyseria: Andrzej Wajda

Scenariusz: Andrzej Wajda, Władysław Pasikowski, Przemysław Nowakowski

Zdjęcia: Paweł Edelman

Obsada:
---------
Andrzej Chyra, odtwórca roli Jerzego (2010)
Źródło: Filmpolski.pl[9]
Andrzej Chyra – Jerzy, porucznik 8. Pułku Ułanów i przyjaciel Andrzeja, następnie major LWP
Artur Żmijewski – Andrzej, rotmistrz 8. Pułku Ułanów
Maja Ostaszewska – Anna, żona Andrzeja
Władysław Kowalski – Jan, profesor UJ, ojciec Andrzeja
Maja Komorowska – profesorowa Maria, matka Andrzeja
Jan Englert – generał (Mieczysław Smorawiński)
Danuta Stenka – Róża, żona generała
Agnieszka Kawiorska – Ewa, córka Róży i generała
Paweł Małaszyński – porucznik pilot Piotr Baszkowski, inżynier-konstruktor samolotów z 1 Pułku Lotniczego Dęblin
Magdalena Cielecka – Agnieszka Baszkowska, siostra Piotra
Agnieszka Glińska – Irena Baszkowska, siostra Piotra, dyrektorka gimnazjum
Antoni Pawlicki – Tadeusz, syn Elżbiety
Siergiej Garmasz – kapitan Popow
Wiktoria Gąsiewska – Weronika „Nika”, córka Andrzeja i Anny
Anna Radwan – Elżbieta, bratowa Anny
Stanisława Celińska – Stasia, gospodyni w domu generała (później starościna)
Krzysztof Globisz – profesor medycyny sądowej
Krystyna Zachwatowicz – pani Greta, asystentka profesora medycyny sądowej
Krzysztof Kolberger – ksiądz kanonik
Jakub Przebindowski – ksiądz wikary
Olgierd Łukaszewicz – kapelan w obozie w Kozielsku
Tadeusz Wojtych – fotograf Władysław
Alicja Dąbrowska – aktorka grająca Antygonę w Teatrze Słowackiego
Aleksander Fabisiak – nauczyciel gimnazjum
Waldemar Barwiński – podporucznik
Jacek Braciak – porucznik Klin, znajomy Jerzego
Leon Charewicz – major przesłuchujący Agnieszkę
Wiesław Wójcik – listonosz
Dariusz Toczek – żołnierz przesłuchujący Agnieszkę
Joachim Paul Assböck – dr Müller
Sebastian Bezzel – oficer
Józef Mika – tłumacz
Andrzej Szenajch – profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego
Rafał Kronenberger – adiutant generała
Waldemar Czyszak – kamieniarz
Wojciech Chorąży – mężczyzna na moście
i inni