Marzeniami gonię życie.JPG

Syneczek górnika.doc

wieczorne nastrojowe pozdrowienia.jpg

Radością z pieknymi życzeniami zmierzam ku Tobie..jpg

Pięknym do Ciebie przychodzę

Piękne dlonie alabastrowe.jpg

Piękne dłonie Na dłoni twej jakże delikatnej gdzie li ...

Piękne dłonie Na dłoni twej jakże delikatnej gdzie linia piękna mieszka z linia życia wypielęgnowana dłoń , kształtne palce dobrze byłoby w niej na stale zamieszkać Wziąć twoje ręce w moje obie - iść z nimi przez koleje życia Spoglądać na świat przez linie papilarne garnąć do siebie i twych dłoni ciepło letnie Na dłoni twej o kształtach boskich barwa różowa , piękna , pełna życia całuje ja , ona się w motyla zmienia jest piękna alabastrowa. Na Twojej dłoni widać to co przed nami dziś zima sroga, idzie wiosna barwnymi krokami Już szepczą drzewa, krzewy , powitania skore by wszystko wokoło zapachniało lasem, borem By Twoja dłoń , ta subtelna w swej formie dotkną mogła promieni słońca Trzymam twe ciepłe dłonie w miłości Świat to widzi i umiera z zazdrości Pieścić w swych dłoniach Twoje piękno Iść, iść z nimi przez życia ,dróżką , mostem Krzyczeć ku niebu , jestem wybrańcem boskim Dzień w noc przechodzi zawsze samotnie pozostawia wspomnienia Ja trzymam Twe piękne dłonie jak zieleń jak światło by moje uczucie ku Tobie nigdy nie zgasło Zakochałem się w twych pięknych dłoniach, Pokochałem ich zapachy , ścieżki żyłek niebieskich Oczu od nich nie mogę oderwać , te dłonie , dłonie Zapisuje je w swych oczach jak na filmowej błonie Twe ciepłe, pachnące dłonie ,zapachem kuszą jak motyla nektar słodki Tak jak on, pokochałem je , tak jak on , to piękno, ten kształt boski Obie Twe piękne dłonie , stanowią Ciebie cząstkę małą, poprzez tą cząstkę , pokochałem Ciebie całą

Srebrne łzy.JPG

Zajrzyj w głąb krzaków róż i odszukaj tam ukryte pod pła ...

Zajrzyj w głąb krzaków róż i odszukaj tam ukryte pod płatkami błękitne źródełko,pochyl się nad nim , zanurz swe dłonie . Trzymaj je , dopóty nie usłyszysz , jak Twój puls splata się z rytmem matki ziemi. Wstań , spójrz w słońce, w złoty jego blask i na powrót w kryształowe źródło, widzisz woda przyjęła karminowy blask Twojej krwi. Źródełko - symbol wiecznego życia.

wieczorny nastrój.jpg

Śnieżny dzień już odszedł, mróz spuścił z tonu W pokoju ...

Śnieżny dzień już odszedł, mróz spuścił z tonu W pokoju kwiaty, wino , ręce rozgrzane Muzyka, klawisze śpiewne wystukują piękno dzwonu Nastrój piękna, pragnienia pożądane . Przysiądź się do stolika , usiądź na ławce ..tuz obok mnie, karmiąc się bliskością siebie pozwólmy dłoniom zmęczonym odpocząć Stwórzmy nastrój , namiastkę - jak w niebie Myśli nasze zmęczone - goniły po całym świecie Teraz przy lampce wina, szeptem Tobie słów kilka Te kwiaty, Twoje cieple dłonie , tak delikatne Piękno, piękno wokół nas,jak powiew skrzydła motylka

W pięknie poezji -potęga gór.jpg

Pisze wiersze Pisać słowa wiersza - to patrzeć na ...

Pisze wiersze Pisać słowa wiersza - to patrzeć na piękno z każdej strony Ubierać słowa , te o barwach ciepła jak brązowe kasztany Iść z pięknym w dłoniach , jakby życiem gnany Uśmiechać się wokoło, tulić piękno, być dla innych kochany Tworzę w sobie aureolę, oświetlam ją dla poezji Chcę by to co stworzę, mieściło się w wiązance pachnących frezji Pisze słowa, ubieram w kwiaty, kwiaty sadzę w ziemi, nawet na plaży Nutami muzyki je otulam , by słuchać, słuchać i marzyć Pisze w mych snach ołówkiem barwnym , czynię to i na jawie Wkładam je w wazony gdzie barwne bukiety ,układam na trawie W głowie przychodzą myśli, spacerując nad wodą gdzie łabędzie Zaglądam ku niebu, na ścianę zielonego lasu, piękno widzę wszędzie . Jaką mieć siłę w sobie ,wolę by w dłoniach słowa zachować By moje wnętrze , serce ,piękno zamieniało w słowa Bo ono wszędzie dookoła, wzrokiem objąć trzeba By żyć w miłości z pięknem - więcej mnie nie potrzeba Pragnąłbym, by natura wyposażyła mnie w wrażliwość, gdzie miłość Pójdę z kagańcem wiedzy , z tomikiem wierszy w słowne meandry Może uda mi się , napisać wiersz o pięknej miłości ludzi dwojga By był piękny , czarowny, by wiersz ten czytały oczy Boga..

Przyjaciele nad woda.jpg

Pisać poezję Piszę poezję, to moja radość , to mój ...

Pisać poezję Piszę poezję, to moja radość , to mój płacz radosny Płaczę w sobie – cichutko bez łez, jak kwiaty wiosny Piszę poezje, to mój cudowny słowny śpiew Moja poezja , to moja radość, to mój miłosny gniew. Tworzę poezję nieustannie , dostrzegam ją co krok Przed snem , w mych snach, w uporczywą noc W mych skroniach pulsują słowa , jak gorąca krew Zataczam słowami poezji ogromny krąg , tańczących drzew W mojej poezji nie ma płaczu, strachu, gorzkich łez Jeżeli już to uśmiech smutny , jaki ma na twarzy klown z łezką Nie ma skarg , gestów przemocy, jest krzaczek na którym biały bez Pisać poezje i żyć z nią w zgodzie , to jeść miąż owocu z pestką Tworzyć wiersze – to każdego dnia kazać im zmartwychwstać Wstawać z klęczek i nieść radość w Wielkanocne święta Słowa w mojej poezji otulam i chronię w ciepłych dłoniach Delikatnie kładę je na papier, jak ptak swe jajko w gnieździe na łąkach Pisać wiersze, gdzie treść miłością ,dobrocią i zapachem tchnie To jak szlifierz cudowne wzory w kryształach tnie To bywać z nią na co dzień ,w domu w lesie, na wsi w mieście To jak iść spacerkiem ,w aleje i pchać wózek z własnym dzieckiem Każdą strofę układam w szereg – jak skiby na oranym polu By było widać lśniące blaskiem słońca ziemię , naszą matkę pospołu Kładę na nich dłonie, wzrokiem dotykam jak koneser ,jantaru, kryształu Owijam ciepłem własnym, wolniutko, delikatnie pomału Baczę by słowa me by było bezpieczne , jak w objęciu matki By niosły radość oczom , sercom , by wywoływały wspomnienia Pragnę by się podobały , by czytały je wielkie otoczenia Zawsze niosły z sobą , ku ludziom najpiękniejsze życzenia Pisać poezję , być z nią za pan brat- to bez końca żyć Bywać z tym pięknym samemu w obłokach by marzyć i śnić Schodzić z piedestału trzymając ją w garści jak barwnego ptaka Wypuścić ku ludziom, ku naturze, do pięknego świata Autor: knipser 2010 03 31

Tomik wierszy - knipser.jpg

Pisać poezję Piszę poezję, to moja radość , to mój ...

Pisać poezję Piszę poezję, to moja radość , to mój płacz radosny Płaczę w sobie – cichutko bez łez, jak kwiaty wiosny Piszę poezje, to mój cudowny słowny śpiew Moja poezja , to moja radość, to mój miłosny gniew. Tworzę poezję nieustannie , dostrzegam ją co krok Przed snem , w mych snach, w uporczywą noc W mych skroniach pulsują słowa , jak gorąca krew Zataczam słowami poezji ogromny krąg , tańczących drzew W mojej poezji nie ma płaczu, strachu, gorzkich łez Jeżeli już to uśmiech smutny , jaki ma na twarzy klown z łezką Nie ma skarg , gestów przemocy, jest krzaczek na którym biały bez Pisać poezje i żyć z nią w zgodzie , to jeść miąż owocu z pestką Tworzyć wiersze – to każdego dnia kazać im zmartwychwstać Wstawać z klęczek i nieść radość w Wielkanocne święta Słowa w mojej poezji otulam i chronię w ciepłych dłoniach Delikatnie kładę je na papier, jak ptak swe jajko w gnieździe na łąkach Pisać wiersze, gdzie treść miłością ,dobrocią i zapachem tchnie To jak szlifierz cudowne wzory w kryształach tnie To bywać z nią na co dzień ,w domu w lesie, na wsi w mieście To jak iść spacerkiem ,w aleje i pchać wózek z własnym dzieckiem Każdą strofę układam w szereg – jak skiby na oranym polu By było widać lśniące blaskiem słońca ziemię , naszą matkę pospołu Kładę na nich dłonie, wzrokiem dotykam jak koneser ,jantaru, kryształu Owijam ciepłem własnym, wolniutko, delikatnie pomału Baczę by słowa me by było bezpieczne , jak w objęciu matki By niosły radość oczom , sercom , by wywoływały wspomnienia Pragnę by się podobały , by czytały je wielkie otoczenia Zawsze niosły z sobą , ku ludziom najpiękniejsze życzenia Pisać poezję , być z nią za pan brat- to bez końca żyć Bywać z tym pięknym samemu w obłokach by marzyć i śnić Schodzić z piedestału trzymając ją w garści jak barwnego ptaka Wypuścić ku ludziom, ku naturze, do pięknego świata Autor: knipser 2010 03 31

Siódme piętro.jpg

Siódme piętro Moje uczucia zimą uśpione, wi ...

Siódme piętro Moje uczucia zimą uśpione, wiosną do tańca zagrzewam, Unoszę je sercem ponad najpiękniejsze me myśli A kiedy wracają do mnie, siadam i na papier je przelewam, By zapamiętane mogły mi wszystkie marzenia się ziścić. Siebie oplatam w pięknych marzeniach przez całe swe życie Na jawie i w śnie uczucia chowam w sobie jak wszyscy ludzie Te najpiękniejsze , ukochane –w sercu skrycie Niejednokrotnie czynię to w wielkim trudzie Każdego ranka buduje ze słów. mały domek dla mojej poezji Gdzie będzie mieszkać ze mną przez wszystkie mego życia lata Pod jego oknami , ogródek mały, w nim pozasadzam frezji, Bo ich najpiękniejszy jest zapach, zapach całego świata Z domku poezji widzę blok , wieczorem okna świecą złotym Siadam, spoglądam ku oknom , owijam się kocem jak marzenia w tedy myśli do mnie biegną po dróżkach tęsknoty miłe ciepło niosą w swoich delikatnych dłoniach I wtedy myślę jak niewiele mnie samemu potrzeba Starczy kawałek nieba,, w moim małym barwnym świecie Jak ukochane słowa, jak ciepły dotyk i nasz bochen chleba I spojrzeć na blok, ku górze do siódmego piętra, , to jak do nieba Zamykam piękno i swoja twarz w dłoniach ..... 2010 04 02

Marzeniami gonię życie.JPG

kafcia7