w starym kinie - będzie lepiej (1936).avi

Komedia z udziałem niezwykle przed wojną popularnych gawędziarzy radiowych, Szczepka i Tońka. Obaj byli rodowitymi lwowianinami, ale urodzonymi na dwóch krańcach tego miasta - jeden w Gródku, drugi w Łyczakowie. Mieli wspaniałe poczucie humoru, doskonale władali lwowską gwarą. Szczepko, czyli Kazimierz Wajda, i Tońko - Henryk Vogelfänger byli wielkim gwiazdami powstałej w roku 1933 "Wesołej Lwowskiej Fali".Z raportów biura studiów Polskiego Radia wynika, że audycji tej słuchało ok. 6 milionów osób, co na owe czasy jest liczbą imponującą. Początkowo dialogi dla Szczepka i Tońka pisał "ojciec" tej audycji Wiktor Budzyński, później jednak Wajda i Vogelfänger układali je sami. Filmem "Będzie lepiej" lwowscy komicy rozpoczęli swoją karierę na dużym ekranie. W roku 1939 powstał drugi film z ich udziałem - "Włóczęgi". Trzecia komedia ze Szczepkiem i Tońkiem - "Serce batiara" nie została ukończona z powodu wybuchu wojny. Dwaj przyjaciele - Szczepko i Tońko - zostają pozbawieni pracy w fabryce zabawek, w której obowiązywał zakaz śpiewania, a oni go złamali. W parku znajdują porzucone niemowlę, którym się zaopiekowują. Wanda, właścicielka sklepu z zabawkami, przyjeżdża do Lwowa wraz ze stryjem. Chce on swą siostrzenicę wydać za dyrektora owej fabryki. Na skutek zbiegu okoliczności dziecko trafia do Wandy. Szczepko i Tońko szukają go rozpaczliwie. Ale stryj coraz bardziej jest w dziecku zakochany. Zakochała się też Wanda w odmienionym dyrektorze fabryki. Po licznych perypetiach dziecko zostaje u stryja, Wanda i Julian są siódmym niebie, a Szczepko i Tońko, pogodzeni z losem, odchodzą . . .