Kim Ki Dok.avi

Film opowiada o ludziach, którzy zostali zamknięci w więziennych obozach Północnej Korei i przeżyli, aby opowiedzieć swoje historie. Wspomnienia, obecnych emigrantów żyjących w Południowej Korei, przeplatane są między innymi północnokoreańskimi propagandowymi filmami.

Jak tak naprawdę wygląda życie w Korei Północnej? Pomimo, że kraj ten uznawany jest za największe siedlisko zła to jednak ponad 20 milionów jego mieszkańców stara się jakoś normalnie żyć. Film opowiada o codziennym życiu w KRL-D. Zawiera wywiady z mieszkańcami, pokazuje ich codzienną pracę.

„Arirang” to jedyne tego rodzaju widowisko na świecie. Codziennie przez dwa miesiące w roku tysiące aktorów tworzą na murawie stadionu przedstawienie, które trudno porównać z jakimkolwiek innym spektaklem. Kolorowe stroje, rozbudowana choreografia wirujących tancerzy, zmieniające się w tle obrazy, utworzone przez trzymane w rękach statystów tablice, zapierają dech w piersiach zgromadzonej widowni. Festiwal przyciąga turystów, którzy już za 50 dolarów za najtańsze miejsca mogą oglądać triumf kultury Korei Północnej. Koreańczycy są bardzo dumni ze swego spektaklu. Choć codzienne występy są bardzo męczące, uczestniczący w nich aktorzy nie skarżą się. Władze zapewniają im posiłki oraz transport do domów. Czasem aktorzy wyobrażają sobie, iż na widowni zasiada sam wielki przywódca i ojciec narodu. To dodaje sił. Możliwość wystąpienia przed geniuszem artystycznym, generałem Kim Dzong Ilem, jest największym zaszczytem.

Pewna czeska agencja turystyczna oferuje swoim klientom „podróż w nieznane” – wyprawę do Korei Północnej. Grupa 27 czeskich turystów postanawia wydać po 2600 euro, aby odwiedzić kraj, któremu marzy się broń nuklearna, gdzie panuje kult jednostki, a „niewygodnych” obywateli umieszcza się w obozach. Czescy turyści nie mogą korzystać z telefonów komórkowych i wideokamer, nie wolno im w pojedynkę spacerować ani opuszczać hotelu. Widzą tylko tyle, ile powinni – iluzoryczny obraz pieczołowicie spreparowanej rzeczywistości. Panujący w Korei Północnej system przypomina im przeszłość krajów byłego Bloku Wschodniego. Jakie emocje wywołuje więc ten widok u turystów z Czech: sympatię, nostalgię, a może ulgę, że ten etap mają już za sobą…?

Duński dziennikarz Mads Brügger razem z dwoma komikami, Simonem Julem Jorgensenem i poruszającym się na wózku Jacobem Nossellem, tworzy fikcyjną grupę teatralną Det rode kapel. Pod pretekstem wymiany kulturalnej trupa wyjeżdża do Korei Północnej, by dawać występy i zwiedzać kraj. Duńczycy szybko doświadczają na własnej skórze mechanizmów funkcjonowania totalitarnego państwa. Każdy ich krok jest kontrolowany, a scenariusz przedstawienia zostaje zmieniony przez miejscowego reżysera. Skecze, które oferują komicy, pozostają niezrozumiałe dla żyjącej w traktowanym zupełnie poważnie ponurym reżimie. Obraz Korei, który próbują odmalować przed gośćmi ich przewodnicy, jest całkowitą fikcją. Pełna absurdu rzeczywistość ukazana w dokumencie jednocześnie śmieszy i budzi i budzi przerażenie.