Córka albo syn (1979) Radosław Piwowarski.avi

"Jeden z najlepszych polskich filmów 1979 roku" - tak pisano po premierze drugiego po "Ciuciubabce" kinowego dokonania Radosława Piwowarskiego. Krytycy chwalili zwłaszcza dojrzałość reżysera i przenikliwe, poruszające studium psychologiczne mężczyzny - dziecka. Na tym wszakże pozytywne opinie się nie kończyły: "Zasługą Radosława Piwowarskiego jest to, że swój moralizatorski w końcu zamysł tak przekonująco uwierzytelnia, obudowując sytuacje i bohaterów mnóstwem realistycznych szczegółów. Jego zasługą jest także i to, że ten moralizatorski zamysł pozbawiony jest natrętności. Reżyser nie zamierza nikogo pouczać, nie piętnuje postaw, on tylko podsuwa temat do zadumy nad powszechnym zjawiskiem niedorastania do dorosłości, niedojrzałości emocjonalnej, braku odpowiedzialności za swoje czyny". Znakomite recenzje zebrał też Eugeniusz Priwiezencew w roli Piotra Płaksina - trzydziestoletniego "chłopca", będącego skrzyżowaniem "smutnego, skrzywdzonego dziecka Konopnickiej z bohaterem "Ferdydurke" Gombrowicza". Postać Płaksina kojarzy się także ze znanym filmem Johna Schlesingera "Billy kłamca", którego bohater - podobnie jak u Piwowarskiego - traktował rzeczywistość jak więzienie, a marzenia jak oazę wolności i szczęścia.
30-letni Piotr Płaksin, samotny, utrzymujący się z dorywczych prac, żyje marzeniami o wyprawie na Wyspy Wielkanocne budowanym przez siebie jachtem. Pewnego dnia Piotr dowiaduje się, że został ojcem. Stawia to go przed koniecznością dokonania wyboru: albo realizacja swych młodzieńczych marzeń, albo odnalezienie tak niespodziewanie objawionego dziecka. Nie znajdując siły na podjęcie decyzji, Piotr ucieka na prowincję do domu swych rodziców. Po wieloletniej u nich nieobecności witany jest w domu jako człowiek, który potrafi rozwikłać niszczące ten dom konflikty. Piotr nadaremnie miota się - nie potrafiąc uporządkować własnego życia, nie może też pomóc innym. Poniesione porażki utwierdzają go w przekonaniu, że nie można uciec przed odpowiedzialnością. W rezultacie Piotr odnajduje szpital, w którym urodziło się dziecko i przyznaje się do ojcostwa.