Sam Peckinpah.Dokument.avi

Strzały o zmierzchu.Ride the high country.1962.Lektor.avi

"Strzały o zmierzchu" (1962) to krok naprzód w filmograf ...

"Strzały o zmierzchu" (1962) to krok naprzód w filmografii "krwawego Sama". Już pierwsze kadry tej opowieści o zmierzchu Dzikiego Zachodu, znamionują nowe spojrzenie na wykorzystywaną już setki razy w amerykańskim kinie tematykę. Peckinpah serwuje nam bowiem scenę wyścigu, w którym jeden z kowbojów...mknie na osiodłanym wielbłądzie. To sygnał, że będziemy mieli do czynienia z czymś nowym i oryginalnym. I rzeczywiście. Reżyser opowiada nam historię dwóch rewolwerowców: Gilia Westruma i Steve'go Judda (Randolph Scott, Joel McCrea), mających lata swej świetności daleko poza sobą. Bohaterowie przyjmują zlecenie, być może ostatnie w swojej "karierze", polegające na ochronie transportu pieniędzy przeznaczonych na pensje dla górników. Zawodowcy stają przed wyzwaniem - pieniądze mogą zapewnić im godziwą emeryturę, dotrzymanie warunków umowy będzie zgodne z honorowym kodeksem postępowania. W tę opowieść ("Strzały o zmierzchu" - przyp.) o wierności zasadom, wbrew zdrowemu rozsądkowi i spsiałemu światu, Peckinpah wpisuje motywy i obrazy, nigdy wcześniej nie widziane w skonwencjonalizowanym filmowym świecie Dzikiego Zachodu: rewolwerowiec zakładający do czytania okulary, ociekająca brudem górnicza osada, zamieszkana przez wiecznie umorusanych emigrantów, czy wreszcie prozaiczny, można by rzecz, ekonomiczny imperatyw, próbujący przemienić rewolwerowców - z bohaterów w zdrajców. W "Strzałach..." jest także jedna z niewielu w panteonie filmowych postaci "krwawego Sama", postać kobieca potraktowana z niebywałą delikatnością i zrozumieniem. To młoda dziewczyna (Mariette Hartley), zmuszona do ożenku z jednym z górników, szybko poznająca wszystkie dole i niedole niewolniczego życia wśród mężczyzn pozbawionych elementarnych manier. To nie żadna "zdradliwa suka", jakie wkrótce wypełnią filmy Peckinpaha, nadając im miano zajadle antyfeministycznych, to jeszcze niewinna i pokrzywdzona przez los kobieta, która by przeżyć musi zapomnieć o swej niewinności i stać się twardsza od mężczyzn. "Strzały o zmierzchu" zakreślają pole filmowych poszukiwań Peckinpaha w dziedzinie westernu, który w obrazach "krwawego Sama" przyjmie kształt świata odchodzącego w przeszłość, pełnego nostalgii, wypełnionego skazanymi na fizyczną klęskę jednostkami, raz jeszcze podnoszącymi się do swej ostatniej walki.

Weekend Ostermana_1983_Lektor.avi

Dziennikarz telewizyjny John Tanner (Rutger Hauer) wpada ...

Dziennikarz telewizyjny John Tanner (Rutger Hauer) wpada na trop tajnej organizacji, która chce wtrącić Amerykę w największy kryzys finansowy w dziejach ludzkości. Przy ich planach Wielki Kryzys lat 20. to zwykła dziecinada. Tanner odkrywa, że do organizacji należy ... kilkoro jego przyjaciół. Wraz z agentem CIA postanawia przeciwstawić się spiskowi, jednakże wkrótce będzie także musiał się przeciwstawić agentowi... Zrealizowany w 1983 roku "Weekend Ostermana" - adaptacja powieści Roberta Ludlumma - ukazujący misterną intrygę ukutą przez CIA w celu wyłapania sowieckich agentów, nie był już filmem na miarę wcześniejszych dzieł "krwawego Sama", choć rola mediów w manipulowaniu opinią społeczną, jaką Peckinpah ukazał w swoim filmie, dziś - w dobie panowania środków masowego przekazu - wydaje się być prorocza. "Weekend Ostermana" był swego rodzaju symbolicznym zamknięciem filmowej twórczości Peckinpaha, który zaczynał realizując telewizyjne seriale i skończył reżyserując film pośrednio mówiący o telewizji

Pat Garrett i Billy Kid_Pat Garrett & Billy the Kid_19....avi

Pat Garrett i Billy Kid_Pat Garrett Billy the Kid_1973_ napisy.avi

"Pat Garrett & Billy the Kid", w amerykańskim kinie prze ...

"Pat Garrett & Billy the Kid", w amerykańskim kinie przedostatni (ostatnim będzie "Bez przebaczenia" (1993) Clinta Eastwooda) prawdziwy western, realizowany był w miejscach, gdzie swoje filmy o Dzikim Zachodzie tworzyli najwięksi: na amerykańsko-meksykańskim pograniczu. Podobnie jak w przypadku swego filmowego debiutu, Peckinpah sięgnął po aktorskie ikony filmowych "kowbojskich oper", angażując, nawet w najdrobniejszych rolach, twarze znane z westernowej klasyki (jak np. występującą w filmach Forda, Zinnemanna i Hawksa, meksykańską aktorkę Katy Jurado). Powstał liryczno - nostalgiczny pean na cześć Far Westu. Tym razem "Krwawy Sam" opowiada nam o ostatnim epizodzie historii przyjaźni Pata Garretta (James Coburn) - ex-rewolerowca, teraz stróża prawa - z Billym Kidem (Kris Kristofferson) - niepoprawnym, wolnym "duchem pogranicza", odważnym pistolero, który żyjąc w zmieniających się czasach wciąż pozostaje taki sam. Film Peckinpaha to oczywiście opowieść o przyjaźni zdradzonej. Garrett zabije Kida - jest to nieuniknione. Garrett jest szeryfem, Billy ściganym przez prawo przestępcą, zagrażającym interesom ranczerów. Ale zabijając Kida, Garrett zabija w jakiś sposób również siebie - czego symbolem, strzał w odbijające oblicze zabójcy lustro, następujący w chwilę po zastrzeleniu Billy'ego. Dopatrywano się w peckinpahowskim odczytaniu historii przyjaźni rewolwerowców wątku homoseksualnej fascynacji Garretta Kidem, jakoby uwypuklonym w tekście filmu odpowiednimi scenami (np. sceną kiedy Garrett "tłumi" swój homoseksualizm podczas orgietki w domu publicznym i w sekwencji finałowego zabójstwa), lub też, w charakterystycznym dla filmowania kobiecych postaci, "miękkim" obrazowaniu Kristoffersona - Kidda. Jakkolwiek "homoseksualne podejście" do "Pata Garretta & Billy'ego Kida" ociera się o nadinterpretację, potwierdza ono wielowymiarowość jednego z najlepszych i najbardziej niedocenionych filmów "krwawego Sama".

Nędzne psy.Straw Dogs.1971.napisy _arc.avi

"Nędzne psy" to najbardziej kontrowersyjny z filmów "krw ...

"Nędzne psy" to najbardziej kontrowersyjny z filmów "krwawego Sama". W Anglii, dopiero w 1999 roku ukazała się pełna, nieocenzurowana wersja tego filmu i to wyłącznie w wydaniu kasetowym. Opierając się na kontrowersyjnej powieści Gordona M. Williamsa "Oblężenie farmy Trenchera", Peckinpah stworzył pełne grozy i napięcia studium osaczenia. Główną postacią filmu jest amerykański "jajogłowy" - matematyk David (Dustin Hoffman), wraz z piękną, młodą żoną Amy (Susan George), przybywający na angielską prowincję. Wobec seksualnej bierności swego męża, kobieta prowokuje miejscowych osiłków. Korzystając ze sposobności, mężczyźni brutalnie gwałcą Amy. W finale filmu dochodzi do starcia Davida z bandą gwałcicieli, podczas której nieśmiały i skryty Amerykanin okazuje się bezwzględnym oprawcą, w akcie obrony nie przebierającym w najbardziej prymitywnych środkach. "Peckinpah odziera swych bohaterów z ludzkich cech. To zwierzęta, brutalnie walczące o samice i terytorium." - pisał recenzent "New York Timesa" 8. Twórca "Nędznych psów" w sposób precyzyjny ukazał rozkręcający się mechanizm przemocy, gdzie jeden akt brutalności, wywołuje drugi, aż do całkowitego unicestwienia jednej ze stron konfliktu. Schemat fabularny filmu zostaje spłaszczony do prostego systemu "akcji i reakcji". Do tego reżyser prowadzi uwagę widza w taki sposób, że ten, będąc naocznym świadkiem filmowych wydarzeń (sugestywnie zintensyfikowanych przez Peckinpaha) nie ma innego wyjścia jak tylko zaakceptować, samozachowawcze, okrutne ale i bardzo skuteczne działanie Davida - nie znajdując dla niego żadnej, logicznej alternatywy. Stąd pewnie określenie "filmu faszystowskiego" 9 ukute na "Nędzne psy" przez Paulinę Kael. Opinia Kael o filmie Peckinpaha jako o filmie "faszystowskim" rozpętała prawdziwą burzę na łamach amerykańskiej prasy. Jednak najlepszą ripostę dał Kael sam Peckinpah, zbywając opinię dziennikarki, krótkim stwierdzeniem: "Kurcze, ona chyba nie widziała "Narodzin narodu" Griffitha" 10. A jednak i tutaj, w tym świecie opartym na brutalności, Peckinpah przekornie ukrywa pozytywną wartość. David wcale nie atakuje pierwszy. Likwiduje napastników tylko po to, aby uchronić przed linczem niepełnosprawnego umysłowo mężczyznę (David Warner), niesłusznie oskarżonego o gwałt, ukrywającego się w mieszkaniu matematyka. "Jedźmy do domu" - mówi uratowany z pogromu, "Nie mam już domu" - odpowiada David, wyrażając tym samym wątpliwość, co do możliwości życia w społeczeństwie, pod maską kultury, skrywającym oblicze bestii. Najbardziej kontestatorski z filmów Peckinpaha, jest zarazem obrazem najbardziej konserwatywnym - bohater odrzuca swoje człowieczeństwo, tylko po to by uratować życie drugiego człowieka.

Ucieczka gangstera.napisy_The Getaway (1972).avi

Po kilku latach odsiadki, dzięki staraniom swojej żony D ...

Po kilku latach odsiadki, dzięki staraniom swojej żony Doc McCoy wychodzi z więzienia, jednak za cennę wolności musi obrobić bank na sumę 750 tys dolarów. Do tego zadania zostaje mu przydzielonych dwóch partnerów z czego nie jest zadowolony. Napad jednak nie udaje sie do końca, gdyż ginie jeden ze strażników. Nagle wszystko bierze w łeb, jeden ze wspólników próbuje go zabić, a zleceniodawca również nie zamierza wywiazać się z umowy. Teraz McCoy musi wraz z żona i walizką pełną pieniędzy uciekać aż do Meksyku przed mafią, policją i rządnym zemsty wspólnikiem, a to jeszcze nie koniec ich kłopotów.... Klasyka kina akcji.

Dajcie mi głowę Alfredo Garcii. 1974 Lektor.avi

"Dajcie mi głowę Alfredo Garcii" - "to wariacja na temat ...

"Dajcie mi głowę Alfredo Garcii" - "to wariacja na temat "Skarbu Sierra Madre" Johna Hustona, przypuszczona przez umysł notorycznego alkoholika w stanie delirium." - miał powiedzieć o swym filmie Peckinpah (Zresztą, nie sięgając głęboko do filmowego tekstu, od razu zauważyć można pokrewieństwa obu filmów. Jeden z bohaterów "Dajcie mi głowę Alfredo Garcii" nosi nazwisko Fred C. Dobbs - identyczne jak to, którym przedstawia się Humphrey Bogart w dziele Hustona). "Krwawy Sam" raczy nas opowieścią z samego dna ludzkiego upodlenia, czyniąc bohaterem swego filmu wykolejonego klezmera Benjiego (w swej życiowej roli Warren Oates) - wiecznie pijanego ex - żołnierza. Bohater podejmuje się niewdzięcznej misji dostarczenia odrąbanej głowy zabitego Meksykanina, tylko po to, by zdobyć 10 tysięcy dolarów umożliwiające jemu i jego ukochanej kobiecie - prostytutce Elicie (Isela Vega) - nowy start. "Nie ma nic świętego w tej dziurze w ziemi, w tym martwym ciele, we mnie, w tobie" - krzyczy do Elity Benji, usprawiedliwiając swoją decyzję o podjęciu makabrycznej misji. A jednak w tym ponurym, materialistycznym świecie, w którym odcięta ludzka głowa, warta jest więcej niż żywy człowiek, Benji doświadcza przemiany. Kiedy Elita zostaje zamordowana, podczas wydobywania z grobu ciała Garcii, Benji postanawia "doprowadzić sprawę do końca". Wbrew zdrowemu rozsądkowi i gwardii zdecydowanych na wszystko zawodowych zabójców, bohater dochodzi prawdy - dociera do meksykańskiego gangstera (Emilio Fernandez), pragnącego "głowy Alfredo Garcii". W finałowej scenie filmu, Amerykanin staje wreszcie przed obliczem inicjatora całej lawiny przemocy. Nie odbiera jednak pieniędzy za wydobyte z grobu upiorne trofeum. "Przez ciebie zginęło szesnaście osób. W tym jedna, cenniejsza niż twoje milion dolarów" - stwierdza Benji i strzela do gangstera. Nawet, gdy bohater zaraz zginie, zabity przez jednego z meksykańskich siepaczy, umrze zbawiony, przed śmiercią dostrzegł bowiem to, co w jego życiu było najcenniejsze. W tym czarnym, ocierającym się o makabreskę filmie, pełnym odniesień do klasyki kina - nie tylko do filmów Hustona ale i do dzieł Bunuela i Orsona Wellesa ("Dotyk zła", 1958) - pełnym tak osobliwych scen jak dysputy Benjiego z leżącą na siedzeniu samochodu głową ukrytą w worku, Peckinpah stara się dociec sensu miotania się człowieka, między jednym cierpieniem a drugim. I odnajduje ten sens, właśnie w owym miotaniu się, podczas którego, na krótką chwilę, nieraz przed samą śmiercią, człowiekowi objawione zostaje to, co w jego życiu było lub jest najcenniejsze. Heroizmem - zdaje się mówić reżyser - nie jest efektowne strzelanie przeciwnikom w głowę, czy też fotogeniczna śmierć; prawdziwym heroizmem jest samo życie. Bohater "Dajcie mi głowę Alfredo Garcii" to ktoś taki jak ambasador z "Pod wulkanem" Malcolma Lowry'ego - człowiek stracony, poprzez swą zatratę paradoksalnie odnajdujący jednak swoje zbawienie. "Benji to ja" - zwykł mawiać Peckinpah , który od "Ucieczki gangstera" reżyserował już tylko w przerwach między jednym stanem alkoholowo - narkotykowego upojenia, a drugim.

Żelazny Krzyż - Cross of Iron.1977 Lektor.avi

Front wschodni,rok 1943.Sierżant Wermahtu Steiner (James ...

Front wschodni,rok 1943.Sierżant Wermahtu Steiner (James Coburn) służy od trzydziestu lat,był już porucznikiem ale został zdegradowany za obrazę oficera.Jego bezpośrednim przełożonym zostaje kapitan Stransky (Maximillian Schell),który zgłosił się na front wschodni na ochotnika,aby - jak jego ojciec i dziad - zdobyć najwyższe niemieckie odznaczenie bojowe,tytułowy żelazny Krzyż.Pomiędzy Steinerem i Stranskym narasta konflikt ponieważ oficer za wszelką cenę dąży do zdobycia odznaczenia nie licząc się z niczym i z nikim......

Alamo - 1960.avi

1952 - Pojedynek w Silver Creed [The Duel At Silver Cr....avi

1952 - Pojedynek w Silver Creed The Duel At Silver Creek - Don Siegel - Audie Murphy - Lee Marvin napisy pl.avi

Komendant Silver City, wybornie strzelający Lightning (S ...

Komendant Silver City, wybornie strzelający Lightning (Stephen McNally), zamierza pojmać gang bezwzględnych rabusiów, którzy terroryzują i mordują miejscowych górników. Ich ofiarą pada też jego najlepszy przyjaciel. Podczas strzelaniny Lightning zostaje ranny i nie może już sprawnie posługiwać się bronią. Mianuje na swego zastępcę równie doskonałego strzelca – Silver Kida (Murphy), którego ojciec został zabity przez gang. Wspólnie chcą wymierzyć bandytom sprawiedliwość. Ale ich plany się komplikują, kiedy Lightning zakochuje się w nowo przybyłej do miasta pięknej kobiecie (Faith Domergue). Jej zainteresowanie komendantem jest tylko kamuflażem dla własnych, niebezpiecznych zamiarów. Niezapomniany, trzymający w napięciu dramat, niebezpieczny romans i wspaniały pokaz rewolwerowych pojedynków. [opis dystrybutora]

Viva Maria.avi

KOMEDIA PRZYGODOWA Republika San Miguel, Amery ...

KOMEDIA PRZYGODOWA Republika San Miguel, Ameryka Środkowa, rok 1907. Przez kraj znękany bezwzględnymi rządami wędruje francuska trupa wodewilowa. Gwiazdą zespołu jest śpiewaczka Maria. Gdy do grupy dołącza córka irlandzkiego anarchisty, również Maria, śpiewaczka angażuje ją jako partnerkę. Wszystko idzie dobrze do czasu, gdy artyści zostają wplątani w wir rewolucji, która wybucha wśród gnębionego ludu. Kiedy ginie przywódca rebeliantów, Flores, obie kobiety stają na ich czele. W krótkim czasie panie rozprawiają się z wojskami reżimu i zostają bohaterkami narodu. zgłoś poprawkę

Sam Peckinpah.Dokument.avi

jacek4014