Wrocław_Hala stulecia_mp3.mp3

innocent5 / Regionalia polskie / Bliżej skarbów kultury / Wrocław_Hala stulecia_mp3.mp3

Download: Wrocław_Hala stulecia_mp3.mp3

Pobierz

1,16 MB

Hala Stulecia wygląda jak statek kosmiczny z filmów science-fiction. Większość jej ścian ma kształt łuków lub okręgów. Budowla składa się z dwóch części: podstawy i kopuły. Podstawa, czyli dolna część, jest wzniesiona na planie czterech połączonych kół, co daje figurę zbliżoną do rombu. Długość i szerokość tej części wynoszą mniej więcej 95 m. W jej trzech narożnikach znajdują się kwadratowe hale wyjściowe – jedyne pomieszczenia, w których znajdziemy kąty proste! W czwartym (zachodnim) narożniku wznosi się dwukondygnacyjna owalna hala wejściowa. Na zewnątrz wejście do hali otaczają kolumny, wzniesione na planie półokręgu.
Nad podstawą budowli znajduje się kopuła o średnicy 67 i wysokości 23 m. Opiera się na czterech gigantycznych filarach w kształcie arkad widocznych wewnątrz budynku. Kopuła jest skonstruowana z nałożonych na siebie niskich walców o malejącej średnicy. W każdym kolejnym pierścieniu umieszczono okna, dzięki czemu wnętrze jest dobrze oświetlone.
Halę wybudowano z żelbetu (zbrojonego betonu – materiału sprężystego i znacznie lżejszego od stali, na początku XX w. jeszcze mało znanego i budzącego obawy co do wytrzymałości). Jej elewacje mają kolor jasnego piasku, a dachy są ciemnoszare.
Wnętrze Hali Stulecia składa się z ogromnej, położonej centralnie sali oraz obiegających ją kuluarów.
Odbywają się tu zawody sportowe, imprezy kulturalne i rozrywkowe, w tym koncerty (obiekt ma znakomitą akustykę), wystawy, targi, kongresy i konferencje. Budynek może pomieścić 10 000 widzów.
Od północy do hali przylega betonowa pergola w kształcie połowy elipsy o długości 640 m. Składa się z dwóch rzędów kolumn przykrytych kratownicą, po której pnie się bujna roślinność. Pomiędzy kolumnami biegnie żwirowa ścieżka. Pergola okala fontannę. Jest to największa fontanna w Polsce i jedna z największych w Europie. Ma kształt półelipsy o powierzchni 230 m kw. Na jej dnie umieszczono 800 punktów świetlnych i 300 dysz wodnych. W ciepłych porach roku można podziwiać wodne widowisko połączone z muzyką. Zimą fontanna zamienia się w lodowisko.
Warto wiedzieć
Na otwarcie hali umieszczono specjalnie dla niej zaprojektowane i wykonane przez firmę Sauer organy o 222 rejestrach i 16 706 piszczałkach, wtedy największe na świecie. Zniszczone w latach powojennych, obecnie częściowo są wykorzystywane we wrocławskiej archikatedrze. Piszczałki, które się tam nie zmieściły, zamontowano w instrumencie na Jasnej Górze.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

innocent5

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Nad złoto droższe. Skarby Biblioteki Narodowej.pdf

Wawel - rezydencja królewska.mp3

KLCW

Bliżej skarbów kultury_mapa.jpg

Bliżej skarbów kultury.pdf

Biskupin_Stanowisko archeologiczne_mp3.mp3

Biskupin leży w woj. kujawsko-pomorskim, ok. 80 km na południowy zachód od Torunia, nad Jeziorem Biskupińskim. Stanowisko archeologiczne znajduje się po południowej stronie jeziora, na półwyspie. Jest częścią rezerwatu archeologicznego, nad którym pieczę sprawuje miejscowe muzeum. W przeszłości 10–8000 lat p.n.e. W okolicach dzisiejszego Biskupina mają obozowiska łowcy reniferów. W epoce neolitu osiedlają się tu rolnicy. 738 p.n.e. Początek epoki żelaza. Na wyspie (obecnie półwysep) na Jeziorze Biskupińskim powstaje osiedle obronne ludności kultury łużyckiej. Prowadzi do niego drewniany most. Osada ma owalny kształt o wymiarach ok. 170x100 m. Składa się z ponad 100 drewnianych domostw. Chaty przylegają do siebie, tworząc 13 równoległych rzędów. Pomiędzy nimi biegną szerokie na 2,5 m ulice, wyłożone drewnianymi balami. Zabudowania otacza wał obronny z drewna i ziemi. Drewniany falochron chroni osadę przed falami jeziora. VI w. p.n.e. Osada zostaje opuszczona. Istnieje kilka hipotez dotyczących przyczyny: zniszczenie przez Scytów, podniesienie się poziomu wody lub wyeksploatowanie środowiska naturalnego wokół grodu. 1933. W wyniku prac melioracyjnych poziom jeziora obniża się. Miejscowy nauczyciel Walenty Szwajcer podczas wycieczki z uczniami odkrywa fragmenty drewnianych bali wystające z jeziora. Rozpoczynają się nowatorskie badania archeologiczne, trwające do wybuchu wojny. 1941–43. Prace wykopaliskowe prowadzą Niemcy. Pod koniec wojny zasypują większość wykopów i wywożą dokumentację oraz rysunki. 1946. Prace archeologiczne zostają wznowione. 1974. Dotychczasowe metody konserwacji drewnianych elementów nie zdają egzaminu. Z tego względu wstrzymuje się badania, a wykopy zasypuje się ziemią. Skarby Biskupina zostają zwrócone środowisku, w którym przetrwały ponad 2700 lat. Koniec lat 60. do dziś. Powstają pełnowymiarowe rekonstrukcje fragmentów osady. Zostaje otwarte muzeum archeologiczne i utworzony ośrodek archeologii eksperymentalnej. Dziś Na teren dawnej osady prowadzi drewniany most. Wał obronny, otaczający pradawny gród, został odtworzony częściowo: fragmenty z obu stron bramy wjazdowej oraz po przeciwnej stronie osady. Wał jest zbudowany z drewnianych skrzyń, wypełnionych ziemią. Ma szerokość 3 m i wysokość 6 m. Na jego szczycie od zewnętrznej strony sterczą wbite pionowo bale drewna. U stóp wału znajduje się falochron: kilka rzędów poziomo wbitych zaostrzonych drewnianych bali. Przechodzimy przez zrekonstruowaną bramę. Ponad nią wznosi się kwadratowa drewniana wieża strażnicza, przykryta trzcinowym dachem w kształcie ostrosłupa. Jesteśmy na niewielkim placu – dawnym miejscu zebrań mieszkańców osady. Dalej, bokiem do placu, stoją dwa rzędy przylegających do siebie drewnianych chat, krytych wspólnymi dachami z trzciny. W części odtworzono wnętrza sprzed 2700 lat. Mają ok. 70 m kw. i składają się z przedsionków oraz izb, w których znajdują się pozostałości palenisk oraz narzędzi rolniczych. Pomiędzy domostwami biegnie droga, wyłożona drewnianymi balami. Warto wiedzieć Na terenie muzeum odbywają się liczne imprezy przybliżające dawne kultury. Najważniejszą z nich jest coroczny wrześniowy Festyn Archeologiczny.

Bochnia_Królewskie kopalnie soli w Bochni i Wieliczce_mp3.mp3

Częstochowo_Klasztor Ojców Paulinów na Jasnej Górze_mp3.mp3

1382. Książę Władysław Opolczyk sprowadza pod Częstochowę zakon paulinów z Węgier. Klasztor oraz wzgórze, na którym zostaje wzniesiony, otrzymują nazwę Jasna Góra. 1384. Książę Władysław ofiarowuje paulinom cudowny obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus, według legendy namalowany przez Łukasza Ewangelistę na desce od stołu, przy którym zasiadała święta rodzina. 1430. Na klasztor napada banda rabusiów. Ograbiają kościół i skarbiec. Tną szablą twarz Madonny na obrazie. Ślady cięcia – dwie równoległe pionowe rysy i jedna pozioma krzyżująca się z nimi – są widoczne do dziś, ponieważ malarze dokonujący renowacji pozostawili je na pamiątkę. XVII w. Zwyczaj pieszego pielgrzymowania na Jasną Górę przeradza się w ważną praktykę religijną. Powstają stałe szlaki wędrowne. Od 1711 r. co roku wyrusza pielgrzymka warszawska. 1655. Jasna Góra pod dowództwem przeora Augustyna Kordeckiego opiera się atakowi wojsk szwedzkich. Do końca pierwszej dekady XVIII w. jest jeszcze trzy razy bezskutecznie oblegana przez Szwedów. 1717. Biskup Krzysztof Szembek koronuje Matkę Bożą Częstochowską na Królową Polski. 1956. Około miliona wiernych składa Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego, napisane przez prymasa Stefana Wyszyńskiego. Są one ponowieniem ślubów lwowskich, złożonych 300 lat wcześniej przez króla Jana Kazimierza. 1979–99. Papież Jan Paweł II sześciokrotnie odwiedza Jasną Górę. W 2006 r. składa tu wizytę Benedykt XVI. Dziś Klasztor otoczony jest murami w kształcie kwadratu o boku długości 250 m. W każdym narożniku wznosi się bastion – część muru w kształcie trójkąta, wysunięta na zewnątrz poza kwadratowy obrys. Główne wejście do klasztoru znajduje się od południa. Prowadzi do niego droga w kształcie łuku. Idąc nią, mijamy cztery bramy. Obszar wewnątrz murów jest gęsto zabudowany. Po wejściu na dziedziniec widzimy bazylikę. Stoi w południowo-wschodniej części kompleksu, bokiem do głównego wejścia. Jej ściany są piaskowe, a dach – szary. Długość świątyni wynosi 100 m. Od jej zachodniej strony wznosi się potężna kwadratowa wieża o wysokości 106 m. Widać ją z odległości kilkunastu kilometrów. Za bazyliką znajduje się Kaplica Matki Bożej Częstochowskiej, w której umieszczono cudowny obraz. Namalowana na nim Madonna jest zwrócona twarzą do widza. Ma pociągłą twarz, wąski nos i małe usta. Z uwagi na ciemną karnację jest nazywana Czarną Madonną. Na lewym ramieniu trzyma Dzieciątko, które przypomina raczej młodzieńca niż dziecko. Głowy obojga otaczają złote aureole. Obraz znajduje się za srebrną kurtyną i jest odsłaniany dwa razy dziennie. W kaplicy złożone są liczne wota dziękczynne, z których najcenniejsze to przestrzelony pas, podarowany przez Jana Pawła II w podziękowaniu za cudowne ocalenie. Za kaplicą w północno-wschodniej części kompleksu znajdują się zabudowania klasztorne – prostokątny budynek z dziedzińcem pośrodku. Po zachodniej stronie kompleksu, na lewo od bramy głównej, równolegle do murów obronnych stoi podłużny budynek muzeum, a w południowo-zachodnim rogu – arsenał.

Darłowo_Zamek książąt pomorskich_mp3.mp3

1352–72. Książę pomorski Bogusław V wznosi na wyspie (dziś połączonej z lądem) zamek z potężną wieżą bramną i skromnym skrzydłem mieszkalnym. Całość otacza murem obronnym. 1382. W darłowskim zamku przychodzi na świat potomek dynastii Gryfitów – Eryk, późniejszy książę pomorski, następnie król Danii, Szwecji i Norwegii, a wreszcie, po detronizacji – przywódca gotlandzkich piratów. Po opuszczeniu Gotlandii w 1449 r. obejmuje władzę w Księstwie Słupskim. Rezyduje w Darłowie, gdzie umiera w 1459 r. XV–XVI w. Kolejni książęta pomorscy rozbudowują twierdzę, powstają nowe budynki mieszkalne i druga linia murów. W 2 poł. XVI w. zamek przyjmuje gotycką, najpiękniejszą w swej historii formę. Składa się z trzech skrzydeł. Z podzamczem łączy się przez wieżę bramną, a z miastem – przez drugi budynek bramny, za pomocą mostu zwodzonego. XVII w. Zamek trawią pożary. Po każdym z nich warowania zostaje odbudowana w skromniejszej formie i stopniowo podupada. W następnych wiekach służy kolejno jako magazyn soli, koszary wojskowe, szpital wojsk napoleońskich, siedziba sądu, więzienie i magazyn zboża. 1929–35. Remont kładzie kres powolnemu niszczeniu zamku. W 1930 r. zostaje tu utworzone muzeum. 1971. Rozpoczyna się generalny remont i regotyzacja obiektu. W 1988 r. następuje otwarcie dla zwiedzających. Dziś Zamek jest zbudowany na planie prostokąta o wymiarach 42x35 m. Na dziedziniec, wybrukowany kamieniami, prowadzą dwie bramy: od południa i od północy. Południowa brama znajduje się w masywnej, pięciokondygnacyjnej wieży – najwyższej części zamku. Jest nieco wysunięta poza obrys pozostałych budynków. Od zachodu przylega do niej czterokondygnacyjny książęcy budynek mieszkalny. Razem tworzą południowe skrzydło zamku. Są zbudowane z czerwonej cegły i mają dachy pokryte zielonkawą (od patyny) blachą. w miejscu połączenia wieży z budynkiem od strony dziedzińca wznosi się smukła biała wieża, zbudowana na planie sześciokąta, kryta zielonkawym dachem. To klatka schodowa. Zachodnie skrzydło zamku stanowi trzykondygnacyjny budynek z czerwonej cegły, przykryty spadzistym dachem z czerwonej dachówki. Na parterze mieści on Salę Rycerską. Po przeciwnej stronie widzimy zubożałe skrzydło wschodnie – parterowy ceglany pawilon z tarasem na dachu. Północne skrzydło to fragment czerwonego ceglanego muru i biały trzykondygnacyjny budynek bramny, przykryty czerwonym, spadzistym dachem. W narożniku między północnym i wschodnim skrzydłem znajduje się druga klatka schodowa, również w formie białej wieżyczki przylegającej od strony dziedzińca do ścian budynków. Na zamku można obejrzeć zabytkowe meble, dawną broń, a także narzędzia tortur. Urządzone są różne ekspozycje, m.in. pomorskiej sztuki sakralnej i ludowej oraz sztuki współczesnej i wschodniej.

Drewniane cerkwie regionu Karpat_mp3.mp3

Drewniane cerkwie Roztocza, Małopolski i Podkarpacia mają charakterystyczny styl. Budowano je z drewna przeważnie drzew iglastych, na wzniesieniach, tak aby dom boży górował nad siedzibami ludzkimi. Świątynię otaczano drewnianym lub kamiennym ogrodzeniem, gdyż podczas ataku wroga stawała się ona schronieniem dla okolicznej ludności. Wokół ogrodzenia sadzono drzewa, chroniące budowlę przed wiatrami i piorunami. Cerkwie są niewielkie. Składają się z trzech części: prezbiterium, nawy i babińca, ułożonych w jednej linii, przy czym znajdująca się pośrodku nawa jest największa. Każdą część przykrywa osobny dach, kryty gontem lub rzadziej – blachą. Ma on najczęściej kształt niskiego, ściętego na górze ostrosłupa, na którym znajduje się kopuła w kształcie bani (przypominająca cebulę). Dookoła cerkwi biegną soboty – drewniane podcienia. W cerkwiach w Kwiatoniu, Powroźniku, Owczarach, Turzańsku i Brunarach nad babińcem znajduje się wieża z dzwonem, znacznie wyższa od pozostałych części. Wieża ma pochyłe ściany, na których osadzono sześcienną „skrzynkę” mieszczącą dzwon. Wieńczy ją baniasta kopuła. W Radrużu, Chotyńcu i Smolniku wszystkie części są mniej więcej tej samej wysokości, a dzwonnica stoi osobno w pobliżu cerkwi. W środku świątyni nawę od prezbiterium oddziela ikonostas – ozdobna ściana pokryta ikonami. Nawa jest większa i wyższa od pozostałych części cerkwi. Tu gromadzili się na nabożeństwo wierni – oprócz kobiet, które pozostawały w babińcu. Dziś reguła ta została zniesiona, a podział na nawę i babiniec widać jedynie w architekturze świątyni

Frombork_Zespół katedralny_mp3.mp3

Fromborskie wzgórze katedralne bardziej przypomina warowną twierdzę niż obiekt sakralny. Zespół katedralny zbudowano na planie prostokąta z uciętym rogiem, o wymiarach 175x85 m, co zostało podyktowane kształtem wzgórza. Całe założenie otaczają wysokie na 10 m ceglane mury obronne, zwieńczone blankami. Główna brama znajduje się w południowym, dłuższym boku prostokąta. Prowadzi do niej drewniany most. Po obu stronach bramy wznoszą się dwie okrągłe baszty. Wchodzimy na dziedziniec. Po prawej stronie, za drzewami, widać Pałac Biskupi. Mieści się w nim Muzeum Mikołaja Kopernika. Naprzeciw głównej bramy stoi katedra. To jedyny budynek, który nie przylega do murów. Ma 100 m długości, 22 m szerokości i 16,5 m wysokości. Jest zbudowana z czerwonej cegły. Spadzisty dach pokrywa czerwona dachówka. Z każdego narożnika budowli strzela w niebo smukła, ośmioboczna wieżyczka, zakończona iglicą. Wnętrze świątyni jest bogato zdobione. Przy jednym z ołtarzy znajduje się grób Mikołaja Kopernika. Po lewej stronie, patrząc od głównej bramy, w północnym narożniku murów obronnych wznosi się 40-metrowa dzwonnica, nazywana Wieżą Radziejowskiego – najwyższa na wzgórzu katedralnym. U podstawy ma kształt ośmiokątny, wyżej – prostokątny. Jest nakryta blaszaną kopułą w zielonkawym (od patyny) kolorze. W przyziemiu dzwonnicy mieści się planetarium. Spiralne schody prowadzą na kolejne kondygnacje. Zamiast dzwonu zawieszono wahadło Foucaulta (czyt. Fuko) – przyrząd służący do obserwacji ruchu wirowego Ziemi. Na wysokości 70 m n.p.m. znajduje się taras widokowy, z którego można podziwiać panoramę Fromborka, zalewu i Mierzei Wiślanej oraz Wzgórz Elbląskich. W południowym narożniku murów wznosi się XIV-wieczna Wieża Kopernika, w której odtworzono pracownię uczonego.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin